''old-school'parelli, uitleg?

[jenniferjcristina]

hallo,

ik las in het topic van nienke over trailerladen dat calippo vertelde over hoe het ging in de tijd van het ''old-school'' parellieen, dat haar paard een beetje robotachtig aan het worden was. Hier heb ik al eens vaker over gehoord; mensen die op een gegeven moment maar stopten mat parelli (na level2 of 3) omdat het paard dof en zonder uitstraling geworden was. Nu ben ik benieuwd waardoor dat dan precies veroorzaakt werd/wordt. Is het teweinig afwisseling, of niet je paard de keuze geven, of te weinig creativiteit of niet goed kijken naar de horsenality en het moment, of de eigen inbreng van het paard negeren...

Het zal vast meerdere oorzaken hebben, wie kan vertellen wat de verschillen zijn van eerder en nu?

[Gwenny]

Ik ben heel bewust geen parellier, maar mij vallen wel heel duidelijk een aantal verschillen op.

Bij de old school viel mij op dat de paarden geestelijk werden gemanipuleerd. Er werden veel geestelijke dwang- en drukmiddelen gebruikt. Zoals de manier waarop de oefeningen werden aangeleerd. Dat ging met vrij heftige hulpen en 'straffen' wanneer het paard niet onmiddelijk luisterde.
Ik kreeg heel sterk de indruk dat het paard zo werd gevormd dat hij blindelings naar de trainer 'moest' luisteren. Bij demo's van parelli zag ik paarden die zeer gepannen waren, oren in de nek hadden, opgetrokken neusgaten, een gespannen mond en vaak ogen waar het wit van zichtbaar was.

Bij de nieuwe parelli-methode valt mij op dat de paarden veel meer zelf initiatieven mogen tonen en dat de trainers wordt geleerd om in te spelen op de signalen die het paard geeft en wat het paard aanbiedt.
Verder zijn de straffen minder zwaar.

In zijn algemeenheid vind ik dat parelli-paarden erg stijf zijn. Het zijn net planken. Dat vind ik ook een groot manko aan de methode. Je moet als het ware meerdere stromingen combineren om een blij en soepel paard te krijgen en te houden.

Ik persoonlijk sta overal oor open en pak van iedere methode wat mij een duidelijke manier van communiceren met het paard lijkt. Ieder paard is anders en meerdere mogelijkheden van communiceren kennen vergroot je mogelijkheden.
Naast de NH-taal vind ik het heel belangrijk om een paard lichamelijk goed te trainen, fit te houden en verder te ontwikkelen en op te leiden.

Gwen

[inger]

dit komt vlg mij omdat wij mensen uit een boekje gaan leren. Men leest een regel cq uitvoering en gaat dit als opdracht uitvoeren. Er is geen creativiteit, er wordt niet ingespeeld op de situatie die zich dan voor doet. Want het boekje zegt ..... dus ik moet zo doen en het paard moet zus doen. Andere wegen zijn er niet op zo'n moment.
Voor vele pas de eerste kennismaking met het "nieuwe" omgaan met paarden. Ook een moeilijke stap die eerst nog goed begrepen moet worden. (door de mens, paard kan het al lang)
Wij leren met vallen en opstaan, het copieeren van anderen, kijk naar jonge kinderen die hun ouders immiteren.
Zo gaan wij ook met het boekje de dvd's van Parelli om. We vallen en staan en kopieeren van wat we zien.
Alleen de finesse die Parelli in de jaren ervoor heeft opgebouwd is men nog niet machtig en kan het leiden tot een soort van robot achtig paard.

Straffen is nl niet de meest "handige" manier om paardente trainen. Zij mijden graag straf, waardoor eigen initiatieven sterk worden verminderd. Want de straf is wel heel erg, zeker als ze niet eens weten waarom, de gedachten gang er achter niet begrijpen. Kan ook niet want een paard denkt niet als wij.

Als je meerdere stromingen eerst gaan bestuderen door de lezen, DVD s te bekijken praten met anderen er over en daarna gaan denken van waar voel ik me goed bij, wat past bij mij...is dit voor mij een goede manier van omgang met mijn paard, wat wil ik bereiken met deze oefeningen.
En als je dit allemaal weet pas aan de gang gaan met je paard. Zo voorkom je de eerste "fouten" Doordat je in gedachten al verder bent dan enkel opdracht voor opdracht volgen in het boekje.
Dan "lees" je je paard ook echt en snap je wat het bedoeld en kan jij daar juist op inspelen.
Daardoor behoud je de initiatiefrijke kant van het paard, het blijft proberen en wordt geen robot want er volgt geen direct straf.

Als je bijv op een dag denkt ik ga hem leren draven..om maar eens een simpel vb te noemen en hij doet alleen maar galop, pas dan je idee voor die dag aan, en werk met de galop ipv draf.
neem het moment zoals het komt, gebruik het initiatief van het paard. Het paard heeft altijd gelijk van die werkt uit pure instinkten en paarden taal en wij moeten die begrijpen, volgen om daarna er juist op in te kunnen spelen zodat het paard gaat doen wat wij graag willen zien.

Zo kan je het paard zijn benen daar laten neer zetten zoals jij dat graag wilt en in jouw tempo. Dit bereik je alleen door de paardentaal goed te interpreteren. En blijft een paard en paard.

[jenniferjcristina]

Dus het verschil is voornamelijk; teveel leider willen zijn van de mens, ipv partner zijn. Stond het dan minder goed beschreven in de oude levels of werd het door iedereen zo gedaan (ook door pat zelf)?

[inger]

ik denk dat dat komt door de manier van schrijven en lezen. Pat heeft natuurlijk ook meer ervaring daarin gekregen hoe mensen bep dingen opvatten en daarna uitvoeren. Dus er is meer verfijning gekomen waardoor het lijkt alsof er iets veranderd is. Maar er is denk ik meer of beter geschreven / beschreven en daardoor een ander effect heeft.
Maar de basis bljft het zelfde....

[liesbetm]

Plus dat er in de nieuwe pakketten veel meer aandacht is voor de psychologie van het paard, waardoor je meer inzicht krijgt in het effect van je handelingen. Bij het ene paard moet je wat strenger zijn, of wat uitdagender, of juist voorzichtiger. Er bestaat niet 1 manier, terwijl voorheen die indruk wel werd gewekt. Zo kreeg je soms wat robotachtige paarden die ongemotiveerd hun lesjes afdraaiden. Nu is er veel meer ruimte voor persoonlijke invulling en creativiteit. Vind ik dan toch.. Overigens ben ik het niet eens met wat Gwenny zegt, dat Parelli-paarden stijve planken zouden zijn. Waarom zou dat zo zijn? Ook dat is een kwestie van creativiteit, lijkt me. Bovendien zijn er genoeg oefeningen waarin het paard wel degelijk gegymnastiseerd wordt. Natuurlijk is het geen klassieke dressuur, maar dat is de bedoeling ook niet. Mijn paardje bijvoorbeeld is helemaal niet stijf en naarmate we verder vorderen met het rijden, lijkt het me dat hij spieren zal gebruiken die hij tot nu toe nauwelijks heeft aangesproken, omdat we tot voor kort vooral boscrossers waren.

[Maaike]

Straffen is nl niet de meest "handige" manier om paardente trainen. Zij mijden graag straf, waardoor eigen initiatieven sterk worden verminderd. Want de straf is wel heel erg, zeker als ze niet eens weten waarom, de gedachten gang er achter niet begrijpen. Kan ook niet want een paard denkt niet als wij.

Daardoor behoud je de initiatiefrijke kant van het paard, het blijft proberen en wordt geen robot want er volgt geen direct straf.

Negatieve bekrachtiging waar parelli (nog steeds) gebruik van maakt is geen vorm van straf! Het is het opbouwen van druk, zodra het dier het correcte gedrag vertoont valt de druk weg. Dit stimuleert het dier om het getoonde gedrag weer uit te voeren.

Dit in TEGENSTELLING tot negatieve of positieve straf. Negatieve straf waar een prettige stimulus uit de omgeving wordt weggehaald (bijvoorbeeld geen loon krijgen als je niet goed gewerkt hebt), of positieve straf waarbij er iets vervelend wordt toegevoegd (een mep van de baas als je niet goed gewerkt hebt).

De reden dat veel paarden er na jaren parelli er een beetje afgeblust en chago uitzagen is dat mensen te gefixeerd werden op de oefening en te weinig naar hun paard keken. Bovendien zorgt negatieve bekrachteging ervoor dat het paard minder actief op zoek gaat naar manieren om een beloning te verdienen (wat bij positieve bekrachteging wel het geval is).

[inger]

Negatieve bekrachtiging waar parelli (nog steeds) gebruik van maakt is geen vorm van straf! Het is het opbouwen van druk, zodra het dier het correcte gedrag vertoont valt de druk weg. Dit stimuleert het dier om het getoonde gedrag weer uit te voeren.

Dit in TEGENSTELLING tot negatieve of positieve straf. Negatieve straf waar een prettige stimulus uit de omgeving wordt weggehaald (bijvoorbeeld geen loon krijgen als je niet goed gewerkt hebt), of positieve straf waarbij er iets vervelend wordt toegevoegd (een mep van de baas als je niet goed gewerkt hebt).

De reden dat veel paarden er na jaren parelli er een beetje afgeblust en chago uitzagen is dat mensen te gefixeerd werden op de oefening en te weinig naar hun paard keken. Bovendien zorgt negatieve bekrachteging ervoor dat het paard minder actief op zoek gaat naar manieren om een beloning te verdienen (wat bij positieve bekrachteging wel het geval is).

sorry je omschrijft het beter dan ik, wat de essentie is van Parelli, helaas heb ik diverse mensen zien handelen zoals je laaste stukje tekst. Maar de negatieve bekrachtiging was in mijn ogen in hun uitvoering straffen.
Vandaar mijn omschrijving. Door de fixatie is het negative bekrachtigen.....straffen geworden?? Op papier niet de bedoeling maar in die gevallen die ik heb gezien helaas wel.

Maar dank voor de heldere uitleg

[Lins]

Ik denk ook dat het vroeger nogal een eigenschap was van de Parelli studenten
om echt alle 'tasks' af te willen hebben voor verder te gaan naar een volgend level,
wat natuurlijk helemaal niet Parelli's bedoeling was, en dit hebben ze dan ook
opgelost met de patterns.

Het probleem bij te lang in een bepaald level te blijbven steken is dat de paarden
verveeld raken door de steeds weer dezelfde tasks die de eigenaars gaan vragen,
en zo verander je de zeven spelen in de zeven opdrachten en daarna de zeven
folteringen voor de paarden.

Luister goed naar twee van de belangrijkste woorden die je overal in het Parelli
programma tegenkomt. Natural en Progressive...

De horsenalities hebben ook een hele ommekeer gemaakt, omdat mensen nu
zelf kunnen onderscheiden wat voor horsenalitie hun paard heeft en daarnaar
kunnen handelen, deze informatie zat ook reeds in de oude paketten, maar meer
verborgenm tussen de lessen in, zo spraken ze destijds over dominante en bange
paarden, maar toe was het echte onderscheid tussen extrovert en introvert er nog niet.

Het programma is in de basis volgens mij hetzelfde gebleven, en dat is er nooit om
geweest paarden te 'straffen' maar wel om de positieve zaken te belonen door safety
comfort, food, play en de niet gewenste gedragingen oncomfortabel te meken door
het gebruiken van de fases kan je dit geen straffen noemen. Het paard loopt hier
namelijk zelf tegenin.

Enfin, dat is mijn visie over de verschillen vroeger/nu, die zijn er simpelweg niet, het
programma wordt enkel steeds maar uitgebreider, en er komen alsmaar zaken bij die
je horsemanship verbeteren en je paard gelukkiger maken jou als eigenaar te hebben.

[ingejanssens]

Ik denk ook dat de basis hetzelfde gebleven is, maar dat met Linda er bij te komen, een betere manier gevonden is om het door te geven aan de studenten. Pat heeft de kennis, maar die moet je ook nog kunnen overbrengen. En dat lukt nu veel beter met een gespecialiseerd team achter Pat, dat zich daar mee bezig houdt. Er wordt nu ook veel meer de nadruk gelegd op inspiratie, varieteiten, psyche van het paard, de 4 savvy's. En dit is allemaal ten goede van de training met je paard.

Ik vind de Parelli methode op de manier waarop ze nu voorgesteld wordt toegankelijk voor iedereen. Het is echt een methodiek. Alleen spijtig dat het niet voor iedereen financieel toegankelijk is en dat het in alle talen vertaald wordt behalve in het Nederlands. Dat is voor vele mensen toch nog een drempel om met Parelli te starten.

[E.Zanden]

Ik denk ook dat het vroeger nogal een eigenschap was van de Parelli studenten
om echt alle 'tasks' af te willen hebben voor verder te gaan naar een volgend level,
[size=99px]wat natuurlijk helemaal niet Parelli's bedoeling was[/size],
en dit hebben ze dan ook opgelost met de patterns.

Misschien dat Pat het uiteindelijk niet wilde, maar hij heeft er lange tijd [size=99px]ZELF[/size] wel degelijk om gevraagd!!!
Ik zal je - als eyewitness - uitleggen hoe het vóór 2000 in zijn werk ging. En waarom PNH die situatie helemaal zélf in de hand gewerkt heeft....

Ten eerste:
Vroeger (vóór 2000) stonden "dedicated students" de taken eindeloos te herhalen,
omdat je -per onderdeel- op de level test één van de 3 onderstaande beoordelingen kreeg"

1. N nog meer aan werken (gezakt dus)
2. P geslaagd
3. E excelLent

Dus je deed een taak (bijvoorbeeld) "OL8: yoyo over een balk"
en achter die taak stonden dan 3 vakjes ( excellent- passed- need more work) en in één van die vakjes zette je instructeur een kruisje.
"OL8: yoyo over een balk" -> E / P / N
En dat stond dus zo, achter iedere afzonderlijke taak....

en - houd je vast nu komt het-
JE WAS PAS GESLAAGD ALS 50% VAN DE TAKEN MET EXCELLENT BEOORDEELD WAREN

en DAT feit werkte in de hand, dat studenten eindeloos doorgingen.

Ik heb geen scan maar ik kan desgewenst proberen om een fotootje te maken van zo'n vorige eeuwse leveltest.
Geen probleem ; de 50% regel staat gewoon op de test vermeld

Ten tweede:
( nog steeds over de uitspraak, dat Pat liever zou hebben gehad dat studenten alvast doorgingen naar de volgende levels )

Leveltesten waren tot voor 2000 GEHEIM..... Je had als levelstudent geen toegang (via de officiele kanalen) tot testen uit de hogere levels. Dat zou niet goed voor je zijn, je zou te vroeg aan hogere taken kunnen beginnen en ten onrechte denken dat je al op een bepaald level zat...blablablablabla .
Bovenstaand werd uitgedragen door Parelli-instructeurs (komt niet uit mijn brein ontsproten )
Uiteraard onmoette je op cursussen andere studenten en uiteindelijk lukte het (mij) om aan de testen te komen ,
maar wel onder de belofte, dat je nooit iemand zou vertellen van wie je ze had.
Het was destijds "not-done" om testen door te spelen aan "lagere level studenten"

En DAT ( feit 1 en feit 2) werkte dus in de hand, dat grosso-modo eindeloos op een bepaald level bleef hangen (of afhaakte)
1) Je MOEST wel om je level te halen en
2) je had gewoon geen toegang tot hogere levels

Iedereen maakt fouten en een sterk positief punt van PNH is, dat men gewoon aan de slag is gegaan. En gaandeweg van fouten geleerd heeft.
Maar waar ik keer op keer op keer niet goed van word, is de "geschiedvervalsing", die de marketingmachine van PNH probeert te bewerkstelligen .
Het gaat keer op keer grof over de ruggen van gehoorzame studenten, die men destijds over de bollen aaide en liefkozend "dedicated" noemde.... (was een super compliment, óók toen al ).

Ik was trouwens niet "dedicated" (volgens parelli-instructeur B.G ), ook al omdat ik zo rond '98 met voedsel begon te werken. Dát was in die tijd een absolute doodzonde in PNH-kringen . Pat alleen mocht dat: alleen hij had die kennis .
Ik ben nu wél de laatste der Mohanikanen, die overgebleven is en nóg steeds grote bewondering heeft voor *de didactiek* van het programma. Al mijn medestudenten uit die tijd, zijn gedesilusioneerd en uiteindelijk ongemotiveerd afgehaakt....

Enfin, dat is mijn visie over de verschillen vroeger/nu, die zijn er simpelweg niet

Lins, waar was jij eigenlijk in die tijd? . Ik kan een BOEK schrijven over de verschillen.
Niet over de eigenlijke horsemanship principes, want ja, die zijn wel overeind gebleven en met een beetje goede wil pik je ze eruit.
Maar wat heel beslist stééds veranderd, is de manier waarop de organisatie haar studenten motiveert
En door DIE manier van motiveren te veranderen, zijn OOK de resultaten van de studenten verandert.....

Het is wat Pat vroeger al riep in zijn demo-video:
[size=99px]"If you want to know the effect of my programm; just look at the results my students are getting...." PAT PARELLI[/size]

En DAT was een hele WARE uitspraak , al probeert hij die "student-results" nu -als het niet uitkomt- te ontkennen
In feite is het net al bij de paarden ; je krijgt wat je vraagt, ook al is het misschien niet wat je wilt...

Grz Els. L2G -L3S [size=99px]( en nog steeds NOT dedicated, in de ogen van "de organisatie" )[/size]

[ingejanssens]

Hey Els, dit maakt voor mij ineens heel veel duidelijk. Ik heb recent een aantal mensen leren kennen die eind de jaren 90 met Parelli bezig waren, en ik snapte al niet waarom die zo desillusioneerd waren over de Parelli methode.

Eentje daarvan, en dat vond ik nu zo raar, die heeft zijn level 1 officieel gehaald met een paard dat reeds overleden is. Hij wilde naar de playday komen, maar dan met een paard dat nog niets van Parelli kent. Ik zeg hem, maar jij hebt toch level 1 gehaald, je hebt toch je rode string. 'Euhm, ja' zegt hij, 'maar ik heb toen niet level 1 gehaald, mijn paard heeft toen level 1 gehaald' . 'Ik weet niet hoe hoe ik eraan moet beginnen hoor.'

Ik ben wel blij dat ze alledrie op de playday waren en het terug helemaal zien zitten met de parelli methode!!!!!

[Lins]

Van de leveltests voor 2000 weet ik idd zelf niets af, dus kan ik niet over oordelen.

De reden dat de tasks er gekomen zijn echter is niet door Pat's wil, maar door een aantal
studenten die aan beetje last hadden van het Calimero-effect
Hij krijgt die string en ik niet, EN DAT IS NIET EERLIJK! Dus werden de tasks ontwikkeld.

En de opmerking over geen verschillen, maar uitbreidingen, daar had ik dan misschien moeten
bij schrijven geen verschillen in de principes, enklel uitbreiding an verdieping. Want iedereen
weet dat de laatste vijf jaar alleen al, nu de derde versie van de tasks is uitgebracht, dus dat
verschil is idd duidelijk.

Ik zou mezelf wel dedicated noemen, maar met een gezonde dosis nieuwschierigheid...

Maar idd dezelfde reactie als Inge, nu begrijp ik beter waarom sommige way back in time-studenten
gedesillusioneerd waren.

Thank god for progressiveness!

[E.Zanden]

De reden dat de tasks er gekomen zijn echter is niet door Pat's wil, maar door een aantal
studenten die aan beetje last hadden van het Calimero-effect
Hij krijgt die string en ik niet, EN DAT IS NIET EERLIJK! Dus werden de tasks ontwikkeld!

O get ja, haha, het Calimero effect. Pat zegt ook dat al zo mooi: "people want praise and recognition".
Soms zou ik wel eens in Pat zijn hoofd willen kijken want ik verdenk hem ervan, dat hij die leveltests al jááren beu is .

In de jaren '90 werd het behalen van een string een soort "status"; met string telde je pas mee.
Voor diegene die er hun eigenwaarde aan ontleenden, was het dan ook bijzonder l*llig dat in 1999 (of 2000; maar volgens mij was het '99)
ineens het bericht kwam, dat PNH de stringkleuren omdraaide .
De felbegeerde level-3-rode-string, werd vanaf dat moment de kleur voor de level 1 graduates .

Ik weet nog dat een medestudent baalde, omdat zij nog nét de oude level-1 kleur ( groen volgens mij) had gekregen en niet zo'n prachtige (status)-exlevel-3-rode-string .
Ik vond het zó'n enorme mop en het kwam op mij over als een poging, om een bepaalde (denk-)patroon bij students te doorbreken...

In 2000 kwam toen de 'deregulatie', een hele lijst van "maatregelen" om de organisatie open te gooien. (Vanaf dat moment mocht je ook je eigen assessor kiezen).
Eén van de deregulatie punten was, dat er geen tests meer zouden zijn, tenzij je dat persé wilde. En tja.... op de een of andere manier bleven die tests tóch populair

Op zich vind ik het idee van de tasks leuk. Het geeft focus en het is gewoon leuk om ergens naar toe te werken .
En dan op een gegeven moment te kunnen zeggen; "zo, dat heb ik afgerond"
En wat ik vooral leuk vind, is de hele waslijst aan "hoe-vind-je-paard-het"-beoordelingen
En ach, als dit uit de hand loopt door een taskgerichte organisatie of taskgerichte studenten; dan verzinnen ze wel weer wat anders

Maar idd dezelfde reactie als Inge, nu begrijp ik beter waarom sommige way back in time-studenten
gedesillusioneerd waren. Thank god for progressiveness!

EN voor het Internet (want dat was er eerst nog niet) , En voor de pakketten , EN voor de savvyclub
Want wellicht was dát nog de grootste frustratie van vroegûh: je was wel laaiend enthousiast maar je had gewoon he-le maal NIETS
Je moest het doen met een serie video's en eens stapeltje levelstencils ( waarin per taak uitgelegd werd, hoe je die taak aan je paard leerde ).

Werkelijk, het was in een geen enkel opzicht te vergelijken met de situatie nu;
thanks for progressiveness indeed

[sanne]

hihi, oma vertel nog eens hoe je aan elke parelli folder wel een jaar lang kon snuffelen

ik weet nog wel dat er alleen de oude paketten waren en dat toen het level 3 uitkwam . Dan ben ik toch wel heel erg blij met alle progressie. Ben nu eindelijk op een punt beland dat er zoveel info is, dat ik gewoon geen tijd heb om alles door te nemen