LB-i en 'extern locus of control'

[liesbetm]

Parelli maakt toch ook onderscheid tussen 'smart' en clever'. Ik denk dat dat ook het verschil is tussen intelligent in de zin van snel leren en slim in de zin van (bijvoorbeeld) andere dingen verzinnen om niet te hoeven doen waar je geen zin in hebt.

Overigens blijf ik erbij Yvonne dat jouw interpretatie van LB-i niet helemaal klopt (no offence).

Je schrijft:

Volgens mij hebben LB-i paarden gewoon meer aanleg voor faalangst en onzekerheid. Volgens mij zijn LB-i paarden in wezen heel intelligent en willen ze graag hun baasje plezieren, maar door hun onzekerheid raken ze met zichzelf in de knoop en kiezen ze voor een 'domme, luie, ongemotiveerde' (onverschillige ) houding omdat dit HUN manier is om met pressure (in wat voor vorm dan ook!) om te gaan...

Volgens de Parelli-definitie (en die heeft het ten slotte bedacht) neigen LB-i paarden juist eerder naar dominant, juist omdat ze nogal zeker van zichzelf zijn, en zijn ze daarom zo moeilijk te motiveren. Ik geloof ook wel dat ze intelligent zijn en uiteindelijk hun baasje willen plezieren (die van mij in elk geval wel) maar dan moet je ze wel overtuigen dat jij het waard bent om iets voor je doen (en dat kan dus ook betekenen dat je snoepjes gaat uitdelen bij het goede antwoord).

[Yvonne P]

Hihi trea daar heb je idd een mooi punt.

En Liesbet
Ik krijg graag feedback andere ideeen hoor! Dus kom maar op.
En idd mijn beeld van LB-i is gebaseerd op MIJN LB-i paard. Dus ik hoor graag hoe andere mensen er over denken. En dat dominantie een grote rol speelt bij LB-i dat herken ik ook, maar ik vraag mij af of dominantie altijd en overal betekent "de baas willen spelen" als in leider zijn, de touwtjes in handen willen hebben?
Misschien heb je verschillende soorten dominantie en is de dominantie van een LB-i paard soms ook een houding die ze zichzelf aanleren om om te gaan met eisen vanuit de buitenwereld

Er is nl tussen mijn paarden een groot verschil in dominantie. Faab en Sier zijn beide dominant maar ieder op een hele andere manier. Faab is een LB-e die het gewoon niet zoveel interesseert wat anderen van hem denken. Hij doet gewoon zijn eigen ding en loopt wel eens met zijn schouder tegen mij aan omdat hij zich soms (volgens mij) gewoon echt niet zo veel van mij aantrekt. In de zin dat hij reageert als "oh sorry hoor, ik wist niet dat je dat vervelend vond" Hij is puur grenzen aan het verkennen en aan het checken wat de gevolgen zijn van zijn gedrag. Hij probeert niet echt de baas over mij te spelen, maar hij is wel erg benieuwd wat ik overal van vind. Iedere opdracht die ik hem geef of vraag die ik stel benatwoord hij welwillend en positief. Mits hij snapt wat ik van hem vraag. Zijn 'tegen mij aan lopen' is dus meer een gevolg van mijn gebrek aan consequent zijn, ipv zijn behoefte om de baas over mij te spelen.

Sier daarentegen is ECHT heel slim. Als ik iets maar een halve keer heb geoefend dan weet hij het en kan hij het ook. Hij is heel snel op dingen uitgekeken en leert ook op een heel ander niveau en tempo als mijn andere paarden. Als ik niet genoeg oplet dan mis ik zijn signalen waarmee hij zegt "ok ik snap het, volgende uitdaging graag".
Maar Sier is de leider van de kudde, hij straalt rust en zekerheid uit, de anderen weten exact waar ze aan toe zijn met hem. Toch kan hij 'gestresst' reageren wanneer hij de vraag niet begrijpt. NU weet ik dat pas en zie ik ook dat dat klopt.
Voorheen dacht ik dat hij dominant was omdat hij de baas over mij wou spelen als hij tegen mij aan liep of niet reageerde. Nu pas besef ik dat dat zijn manier is om om te gaan met onduidelijke vragen EN vragen die hij allang een keer heeft beantwoord. Zijn dominante gedrag kan dus het gevolg zijn van onzekerheid of van ongemotiveerdheid.
Vergelijk het een beetje met een hoog intelligent kind, om er in de klas bij te passen gaan ze zich vaak dommer voordoen als ze zijn. Ten eerste om erbij te horen en ten tweede uit onzekerheid.

Zo ken ik ook paarden die dominant zijn in die zin dat ze sch..t hebben aan hun eigenaar. Ze hebben geen respect voor hun mens en willen graag zelf bepalen wat er gebeurt. Dit was een Apaloossa van een vriendin, die kon je alleen uit het land halen volgens een vast ritueel. Deedt je dat niet dan keerde hij zijn kont naar je toe. Hetzelfde met rijden, was je te grof dan fl.kkerde hij je er resoluut af. En ik zweer het je, als je negatief over dat paard sprak dan pakte hij je. Hij WIST het gewoon, als je naast hem stond en bijvoorbeeld zij dat het een luie knol was dan greep hij je even in je bovenarm. sprak je met bewondering over hem en prees je hem de hemel in en had je respect voor hem, dan droeg hij je naar de hemel.... klinkt vaag, maar ik zweer het dat dit zo was!

Dus misschien zijn er ook wel meerdere soorten dominantie???

[Yvonne P]

En idd Marja...WAT is intelligentie???
Bij mensen is dit al een heel moeilijk uit te leggen begrip....laat staan voor een paard.

Hmmm daar ga ik vandaag eens even over nadenken. Ik kom hier vanavond op terug.

Groetjes
Yvonne

[liesbetm]

Okee, ik snap wat je bedoelt. Maar ik ben het er niet helemaal mee eens. Althans niet met je uitspraak dat LB-i paarden 'meer aanleg hebben tot onzekerheid en faalangst'. Ik denk dat je dat soort paarden toch eerder onder RB-i schaart. Natuurlijk kunnen LB-i paarden wel van tijd tot tijd onzeker ZIJN. Geen enkel paard is altijd hetzelfde, 100% LB-i of RB-e of wat dan ook. Mijn LB-i paard kan ook af en toe erg tegen me aankruipen. Vaak is dat absoluut dominantie, het niet respecteren van mijn ruimte, maar soms ook onzekerheid, steun zoeken bij mij. Maar hoewel mijn LB-itje dus echt wel onzeker kan zijn, is dat volgens mij geen eigenschap die typerend is voor de horsenality LB-i. Als je begrijpt wat ik bedoel. Verder moet je je daar niet te veel van aantrekken, het blijft een interessante discussie.

[Marja]

En dan nog even ter nuancering in de verschillende soorten LB-i paarden die er zijn: Atli is dus helemaal niet dominant en ook niet snel onzeker. Hij weet heel goed wat hij wel en niet wil en als ik iets wil wat hij niet wil dan probeert hij heus wel om er onderuit te komen, maar als ik duidelijk maak dat ik het toch écht meen, dan doet hij het toch voor me (soms wel met een staartzwiep of lelijke blik, maar goed, hij onderwerpt zich dus wel). Hij staat overigens erg laag in de rangorde; hij stond altijd helemaal onderaan maar sinds Menglöd er is, staat Menglöd onderaan. Dit is voor het eerst in Atli's leven dat hij een paard van zijn eigen formaat in de rondte kan commanderen en hij vindt het geweldig; hij laat zijn 'gezag' dan ook regelmatig gelden en trekt daar dan een uiterst tevreden smoelwerk bij. Ik weet echter zeker dat als Menglöd een keer lelijk terug zou doen, dat hij dan direct zou inbinden want zo stoer is hij eigenlijk helemaal niet naar andere paarden toe...

Ik denk trouwens ook niet dat onzekerheid een eigenschap is die meer bij LB-i zou passen, ik zie die juist ook bij RB paarden, zowel i als e.

[Nacino]

Als een kind dus ervaart dat het GEEN invloed heeft op hetgeen om hem heen gebeurt, ELC, dan ontwikkelt zich op den duur ook de neiging om zich meer op deze manier te gedragen. “Ach het doet er toch niet toe of ik mijn best doe op school, laat ik dan maar gewoon lekker doen wat ik zelf wil, dan zien we wel wat er van komt, lekker belangrijk”. Dit is een reactie die ik op mijn werk helaas vaak tegenkom…

Grappig, bij dieren noemen ze dit 'learned helplessness'. Daar heb ik nog niets over gelezen in dit topic?

Ik weet dat Machteld vD. learned helplessness regelmatig aanhaalde omdat het een risico van bepaalde NH stromingen zou kunnen zijn!
Ook het LDR van Anky wordt aangewezen als methode die deze state of mind zou kunnen induceren.

[Yvonne P]

Hoi Liesbet
Ik ga even proberen om dat wat ik bedoel duidelijker te omschrijven, is best lastig

Okee, ik snap wat je bedoelt. Maar ik ben het er niet helemaal mee eens. Althans niet met je uitspraak dat LB-i paarden 'meer aanleg hebben tot onzekerheid en faalangst'. Ik denk dat je dat soort paarden toch eerder onder RB-i schaart.

Klopt! die onzekerheid zie je idd meer bij RB-i paarden (en misschien ook RB-e, want hun ren-ren-ren-modus wordt niet voor niets getriggerd).
De onzekerheid die ik bedoel en die ik ook zie bij mijn LB-i paard is een soort onzekerheid die voortkomt uit zijn wil om mij te plezieren. Hij gaat dus twijfelen of hij het wel goed genoeg doet voor MIJ. Ik denk dat RB-i meer onzeker is over zijn eigen veiligheid, "help help ik ga dood" zoiets, terwijl mijn LB-i lijkt te denken "help help ik doe het niet goed genoeg". Mijn LB-i kiest er dan volgens mij dus bewust voor om een 'luie, ongemotiveerde' houding aan te nemen. Hij IS dus niet lui en ongemotiveerd maar hij verkiest deze houding boven het risico om zich een mislukkeling te voelen. Want wat Marja ook al benoemde bij Atli, wat is er voor een paard relaxter om zijn eigen ding te doen en helemaal niet de behoefte te hebben om te presteren of het baasje te plezieren??

Maar dit is dus wat ik zie bij mijn LB-i. ik vroeg me dus af of dit wellicht voor meerdere LB-i's kan gelden.
Dus dat er verschillende redenen zijn waarom ze zich lui en ongemotiveerd gedragen. Wellicht zijn er paarden die, net als Atli liever hun eigen ding doen, maar zijn er ook paarden die deze houding kiezen voor zelfbehoud. Om dus niet geconfronteerd te worden met teleurstelling, verwarring misschien ook?
Als dat zo is dan heb je dus 2 types LB-i, degene die het echt ZIJN en degene die doen ALSOF (omdat ze dus zo gevoelig zijn dat iedere vorm van pressure/vragen stellen aan je paard om een oefening te doen al tot stress leiden, waardoor het paard liever kiest om te doen alsof hij ongemotiveerd is.).....

En dan is mijn vraag dus of dit doen ALSOF veroorzaakt zou kunnen zijn doordat het paard ZO gevoelig is voor pressure en teleurstelling en de onzekerheid die ik hierboven noemde, doordat het paard met zulke kleine signalen heeft gereageerd (in het verleden) die door de mens niet zijn opgemerkt, dat het heeft GELEERD dat die kleine signalen geen consequent gevolg hebben.
Andere paarden kiezen dan voor grotere signalen maar wellicht dat dit LB-i type paard er dan voor kiest om 'de moed op te geven' ("die mensen leren het ook nooit" zoiets en zich dan maar lui en ongemotiveerd te gedragen omdat hij ook (voor zijn gevoel!!) zo is of wordt behandeld...

Ik weet nl van mezelf dat ik veel ienie mini kleine signalen echt niet zie. Ik 'schreeuw' dan wel niet tegen mijn paard, maar het 'zachte praten' wat ik nu doe en bij hem op merk is nog lang niet zacht genoeg om onder 'fluisteren' te vallen. Ik twijfel nl nog best vaak over reacties die ik bij mijn paarden zie. Is het nu dit of is het dat, ik wil het allemaal heel graag begrijpen en ervan leren, maar voordat ik die ienie mini kleine signaaltjes allemaal op kan merken en allemaal direct juist kan interpreteren....tja daar gaat toch nog wel een behoorlijke periode overheen van waarin ik ze nog wel mis of er niet juist op reageer. En misschien is mijn LB-i daar gewoon erg gevoelig voor?? Als jullie begrijpen wat ik bedoel. Dus in mijn geval zou het best kunnen zijn dat Sier zich door mij 'dom' benaderd voelt of voelde. Misschien dat meer mensen dit bij zichzelf herkennen.

Maar hoewel mijn LB-itje dus echt wel onzeker kan zijn, is dat volgens mij geen eigenschap die typerend is voor de horsenality LB-i. Als je begrijpt wat ik bedoel. Verder moet je je daar niet te veel van aantrekken, het blijft een interessante discussie.

Zeker zeker, ik begrijp wat je bedoelt. kom maar op met meer ideeen op mijn nieuwe post

[Yvonne P]

Als een kind dus ervaart dat het GEEN invloed heeft op hetgeen om hem heen gebeurt, ELC, dan ontwikkelt zich op den duur ook de neiging om zich meer op deze manier te gedragen. “Ach het doet er toch niet toe of ik mijn best doe op school, laat ik dan maar gewoon lekker doen wat ik zelf wil, dan zien we wel wat er van komt, lekker belangrijk”. Dit is een reactie die ik op mijn werk helaas vaak tegenkom…

Grappig, bij dieren noemen ze dit 'learned helplessness'. Daar heb ik nog niets over gelezen in dit topic?

Ik weet dat Machteld vD. learned helplessness regelmatig aanhaalde omdat het een risico van bepaalde NH stromingen zou kunnen zijn!
Ook het LDR van Anky wordt aangewezen als methode die deze state of mind zou kunnen induceren.

Ik heb de Nederlandse term al wel ergens laten vallen
Ohh dat van MvD heb ik nog niet eerder gehoord...interessant! Weet je daar misschien meer over?

[Yvonne P]

Bij deze Nacino

Vanuit deze theorieën wordt het verschijnsel ‘aangeleerde hulpeloosheid’ verklaard.
In dit geval zijn kinderen apathisch en passief. Ook deze kinderen heb ik op mijn werk… deze kinderen laten alles over zich heen komen en ondernemen werkelijk niets om een voor hun onaangename of vervelende situaties te veranderen. Het kind ‘accepteert’ dus de sterk frustrerende gebeurtenis, want je kan er toch niets aan doen, in hun ogen. “Wat moet ik dan!?” krijg je vaak van deze kinderen te horen..

Dit ontstaat wanneer kinderen op zeer jonge leeftijd hebben ervaren dat ongeacht welk gedrag het vertoonde ten tijde van de onaangename situatie, dat dit geen enkele invloed had op deze situatie. Het kind heeft zichzelf in zo’n situatie aangeleerd om bepaalde onprettige handelingen te ondergaan. Vaak zie je bij deze kinderen dat ze ‘niet aanwezig zijn’ (Catatonic???)

Een mooi experiment van Seligman over aangeleerde hulpeloosheid is de volgende. Er zijn 2 groepen kinderen. Kinderen in groep 1 krijgen 5x een puzzle die ze op kunnen lossen. De eerste is makkelijk en daarna worden ze steeds iets moeilijker. Zij doen hiermee positieve ervaringen op, want als ze maar goed hun best doen en lang genoeg volhouden (ze mochten niet stoppen voordat de puzzles af waren) dan kunnen ze de puzzle allemaal uiteindelijk oplossen!
De kinderen in groep 2 krijgen echter tot 5x toe een puzzle die niet klopt. Er ontbreken stukjes en er zitten stukjes van een andere puzzle bij. Iedere keer wordt er bij alle kinderen na 15 minuten gezegd “Nou stop dan maar als jij het niet kan!”Deze kinderen doen negatieve ervaringen op, ze ervaren een gevoel van ONMACHT, ze spannen zich namelijk tevergeefs in en komen zo tot de conclusie dat ze dom zijn en toch niet kunnen puzzelen..(ook faalangst)

Zowel bij aangeleerde hulpeloosheid als ELC ervaart het kind dat het niet in staat is om de uitkomst van het eigen gedrag te beïnvloeden. Zij zien geen verband tussen de uitkomst en hun eigen gedrag. Als de kinderen op mijn groep met ELC bijvoorbeeld een complimentje krijgen omdat ze hun verfspullen netjes hebben opgeruimd dan zeggen ze vaak “Ja maar ik had geluk” of “Dat komt door de groepsleiding”.
Aangeleerde hulpeloosheid is echter nog ernstiger dan ELC. Het gaat hierbij namelijk naast het ontbreken van het zien van een verband tussen eigen gedrag en uitkomst, ook nog eens om een zeer ernstig gevoel van onmacht en gebrek aan zelfvertrouwen

[Yvonne P]

Hoi Marja

die opmerking over intelligentie daar moet ik nog even over nadenken, voordat ik onzin uit ga kramen. Dus daar kom ik nog op terug

[Nacino]

Als een kind dus ervaart dat het GEEN invloed heeft op hetgeen om hem heen gebeurt, ELC, dan ontwikkelt zich op den duur ook de neiging om zich meer op deze manier te gedragen. “Ach het doet er toch niet toe of ik mijn best doe op school, laat ik dan maar gewoon lekker doen wat ik zelf wil, dan zien we wel wat er van komt, lekker belangrijk”. Dit is een reactie die ik op mijn werk helaas vaak tegenkom…

Grappig, bij dieren noemen ze dit 'learned helplessness'. Daar heb ik nog niets over gelezen in dit topic?

Ik weet dat Machteld vD. learned helplessness regelmatig aanhaalde omdat het een risico van bepaalde NH stromingen zou kunnen zijn!
Ook het LDR van Anky wordt aangewezen als methode die deze state of mind zou kunnen induceren.

Ik heb de Nederlandse term al wel ergens laten vallen
Ohh dat van MvD heb ik nog niet eerder gehoord...interessant! Weet je daar misschien meer over?

Ik zie het nu, overheen gelezen.
Ik heb het idee dat Machteld nadat ze (op de NH dag ) wat meer NH-ers gezien heeft (en niet alleen meer Monty in haar hoofd heeft) wel wat terug is gekomen op haar uitspraken daarover, maar er hangt hier in Utrecht zelfs een poster daarover. Of ze er ook echt onderzoek naar gedaan heeft of het alleen een theoretisch concept is, dat weet ik eigenlijk niet.

[Yvonne P]

Eindelijk tijd om uitgebreid antwoord te geven op de vraag wat intelligentie bij paarden inhoudt.

Voor mijn eigen gemak leg ik opnieuw even de link naar kinderen. Intelligentie bij kinderen houdt in dat er een meting wordt gedaan van de mentale mogelijkheden van dat kind mbv wetenschappelijke methoden. Deze mentale mogelijkheden worden dus gemeten met een IQ test. Er is nog steeds veel discussie over de exacte definitie van intelligentie. Desondanks zijn veel wetenschappers het met elkaar eens dat een IQ test de volgende drie vermogens meet: namelijk het vermogen te redeneren (abstract denken), het probleemoplossend vermogen en het vermogen om kennis te verwerven.

Emotionele intelligentie (EQ) daarentegen is het vermogen om emoties bewust te beleven, emoties te begrijpen en emoties effectief toe te passen. Emotionele vaardigheden bij mensen zijn dus de vaardigheden die bepalen in hoeverre zij in staat zijn tot empathie, zelfbewustheid en emotiebeheersing.
Ik denk dat je bij paarden ook een onderscheid kunt maken tussen IQ en EQ. Het paarden IQ zou dan kunnen bestaan uit:

* Het vermogen tot redeneren:
wellicht de mate waarin een paard ‘Knows what’s going to happen before what happens happens?’ Het paard ‘denkt’ dan immers vooruit en leest de signalen uit zijn omgeving waardoor hij al weet wat het gevolg van zijn (re)actie op dat moment zal zijn.

* Het probleemoplossend vermogen:
wellicht een paard dat zijn staldeur open kan maken? Of een paard dat het voor elkaar krijgt om die heerlijke baal hooi te bereiken door over een hek te springen?

* Het vermogen kennis te verwerven:
wellicht hoort hiertoe de mate waarin het paard leert van herhaling, als je bijv je paard leert om zijn been op te tillen wanneer je op zijn schouder tikt, hoeveel repetities heeft het paard nodig voordat hij de bedoeling snapt.

Het paarden EQ zou dan betrekking hebben op:
* Empathie:
lastig?? Want hoe kunnen wij ‘meten’ of een paard zich in een ander kan verplaatsen? Ik denk dat een paard dit niet doet.

* Zelfbewustheid:
hierbij vraag ik me ook af in hoeverre het voor een paard nuttig is om zich bewust te zijn van zijn eigen emotie op dat moment. Het lijkt mij dat een vluchtdier enkel leeft in het hier en nu, nu ben ik bang en nu ben ik ontspannen. That’s it. Lijkt mij onwaarschijnlijk dat een paard zich afvraagt hoe hij zich op een bepaald moment voelt en waarom. Doordat het paard in het hier en nu leeft en op zijn omgeving reageert, denk ik dat het ook energieverspilling is om zichzelf dat af te vragen. (Wel grappig voor geinteresseerden; het boek Why zebra’s don’t get ulcers. Gaat over de vraag waarom de mens zoveel te maken heeft met stress en zelfs ziek kan worden door stress. Bij wilde dieren is bewezen dat stress veel minder vaak voorkomt en dat wilde dieren hier zeer zeker niet lichamelijk last van krijgen)

*Emotiebeheersing:
ik denk dat dit een sterke link heeft met zelfcontrole. Ik merk aan mijn paarden dat ze geleerd hebben om zichzelf in spannende situaties te beheersen. Salvadore is veel minder springerig geworden, omdat hij weet dat hij beloond wordt als hij rustig en relaxed langs een vrachtwagen stapt. Heeft uiteraard ook te maken met gewenning, mijn houding als leider en zijn leeftijd. Maar doordat ik Salvadore heel bewust beloon voor ‘relaxed blijven onder spannende omstandigheden’ merk ik echt dat hij dit veel vaker probeert vol te houden. Hij lijkt bewust te kiezen voor ‘relaxed blijven’. Hetzelfde speelt denk ik tijdens hoofd laag vragen, een aantal Irwin-achtige handelingen en gymnastische oefeningen waardoor het paard zich bij ontspanning lekkerder in zijn vel gaat voelen…

Maar een IQ of EQ test voor paarden lijkt me ook weer een tikkeltje overdreven!
Wel grappig omheel bewust over de link tussen kinderen en paarden na te denken

Yvonne

[Marja]

Hmmm ik zit er nog even op te kauwen.

* Het vermogen tot redeneren:
wellicht de mate waarin een paard ‘Knows what’s going to happen before what happens happens?’ Het paard ‘denkt’ dan immers vooruit en leest de signalen uit zijn omgeving waardoor hij al weet wat het gevolg van zijn (re)actie op dat moment zal zijn.

Hmmm denkt het paard wel vooruit?
Is het niet een conditionering? Als je bijvoorbeeld altijd de lamp aanmaakt als je de stal inkomt, vervolgens koffie gaat zetten en daarna de paarden gaat voeren, dan weten ze op gegeven moment dat licht aandoen betekent dat er binnenkort voer komt. Maar is dat wel redeneren te noemen?

Of wat is dan eigenlijk het verschil met het onderstaande:

* Het probleemoplossend vermogen:
wellicht een paard dat zijn staldeur open kan maken? Of een paard dat het voor elkaar krijgt om die heerlijke baal hooi te bereiken door over een hek te springen?

Want moet je ook niet redeneren om problemen op te lossen? Mogelijke oplossingen zien/inschatten en dan beslissen hoe je het gaat aanpakken? Zien of je ]Het paarden EQ zou dan betrekking hebben op:
* Empathie:
lastig?? Want hoe kunnen wij ‘meten’ of een paard zich in een ander kan verplaatsen? Ik denk dat een paard dit niet doet.
[/quote]

Empathie is het misschien niet te noemen, maar bij konijnen is onderzocht of zij pijn van andere konijnen waar ze mee samenleven, kunnen voelen. Dit is gemeten aan de bloeddoorstroming in hun oren, die bij stress afneemt (of was het nou toeneemt? Nee afneemt is denk ik logischer. Nou ja in elk geval veranderde het. ).
Het bleek dus dat konijnen stress ervaren als hun soortgenoten pijn werd toegebracht.
Maar nee, dat is misschien idd geen empathie maar meer letterlijk kunnen voelen wat de ander voelt. Dat zit op een ander niveau.

* Zelfbewustheid:
hierbij vraag ik me ook af in hoeverre het voor een paard nuttig is om zich bewust te zijn van zijn eigen emotie op dat moment. Het lijkt mij dat een vluchtdier enkel leeft in het hier en nu, nu ben ik bang en nu ben ik ontspannen. That’s it. Lijkt mij onwaarschijnlijk dat een paard zich afvraagt hoe hij zich op een bepaald moment voelt en waarom. Doordat het paard in het hier en nu leeft en op zijn omgeving reageert, denk ik dat het ook energieverspilling is om zichzelf dat af te vragen. (Wel grappig voor geinteresseerden; het boek Why zebra’s don’t get ulcers. <KNIP>

Heb je een isbn nummer van dat boek? Klinkt interessant!
Ik denk dat paarden wel degelijk zelfbewust kunnen zijn, alleen denk ik niet dat zij nadenken over hun gevoelens zoals wij dat doen. Maar een paard kan zich wel trots voelen en dat uitdragen, of verdrietig, gedeprimeerd of wat dan ook. Hij voelt dat dan wel. En wat is dan precies 'zich bewust zijn van'? Hij ervaart het. Kun je iets dan ook ervaren zonder je ervan bewust te zijn? Hmmmm te lastige vraag voor deze late avond...

[willeke]

Ik ga dit topic van het weekend eens deftig nalezen! Ik vind het bere-interessant, omdat ik zelf ook een Lb-I heb, en héél erg veel dingen wel herken.
Mijn paard is overigens niet echt de intelligenste te noemen. Ze heeft dingen vrij laat door, maar als ze ze door heeft dan kan ze daar razend enthousiast over worden.

Ook wij werken sinds kort met snoepbeloningen en dat heeft ons al héél erg véél mooie dingen opgeleverd. Mijn lb-I verandert vrij regelmatig in een LB-E, dat echt véél playdrive kan hebben, maar je moet het er echt eerst uit krijgen.

Ik herken trouwens ook die open oefeningen... Je stelt een vraag, zegt ze ja, hoop ik dat ze dat doet omdat ze het ook echt wil doen. Wat dan de motivator is maakt mij eigenlijk niet veel uit. Wil ze het doen voor het snoepje, tjah dan vind ik dat ok, wil ze het doen om mij te plezieren is dat natuurlijk een mooi compliment. Maar ik merk dat door drill trainingen, en ja hoor, dat heb ik in het verleden gedaan omdat ik niet beter wist dat ik een héél erg zuur paard kreeg dat heel erg RB-I kon worden... Werd ze niet RB-I dan ging ze wel in de verdediging.

Ik herken hier héél erg veel dingen!