LB-i en 'extern locus of control'

[Zaffy]

Heel interessant om hier eens over na te denken

Wat ik me afvraag is wat de oorzaak en wat het gevolg is bij de relatie LB-i en ELC. Worden paarden (kinderen) introvert omdat zij geen geen relatie kunnen ontdekken tussen hun (re)actie en de (re)actie van hun omgeving of krijgen zij niet de juiste actie-reactie van hun omgeving omdat zij zelf hun eigen actie-reactie niet duidelijk tonen?

Zaffy is extreem extrovert en maakt zijn omgeving heel erg duidelijk dat hij iets wil of wat hij ergens van vindt. Daarmee voedt hij zijn omgeving ook op. Zodoende zal hij ook bijna altijd duidelijkere signalen van zijn omgeving krijgen (eisen) dan een introvert paard. Ik kan me wel voorstellen dat wanneer een dergelijk paard toch de verkeerde feedback van zijn omgeving blijft krijgen hij zich als overlevingsmechanisme zal afsluiten.

[Yvonne P]

Hoe langer ik erover nadenk, hoe meer ik bedenk

Want ook intrinsieke en extrinsieke motivatie heeft hiermee te maken.
Als ik op mijn werk bijvoorbeeld aan een kind vraag of hij een rondje om het gebouw wil rennen (dat vraag ik trouwens nooit hoor ) dan kan het kind ja of nee zeggen (of krijg de sch..t stom k.twijf, maar das een heel ander verhaal ) als het kind 'ja' zegt dan kan dat om twee hoofdredenen zijn, teneerste omdat het kind bang is om straf te krijgen. Ten tweede kan het kind 'ja' zeggen omdat het zelf best een rondje wil rennen omdat het dan kan laten zien dat hij een goede conditie heeft.

In het eerste geval is er sprake van extrinsieke motivatie, het kind doet iets omdat er anders straf volgt (een consequentie buiten zichzelf) en in het tweede geval intrinsieke motivatie omdat het kind dit ZELF graag wil. Intrinsieke motivatie is beter en duurzamer. Een kind dat zelf graag iets wil heeft veel meer doorzettingsvermogen, zijn 'attitude' is gewoon anders.
Denk dat dit ook dicht ligt bij de uitspraak van Kurland; moving away from pressure or move to something nice. Kinderen die extrinsiek gemotiveerd zijn 'are moving away from pressure/something negative' in dit geval 'moven ze away' (bb) van straf. Intrinsiek gemotiveerde kinderen 'are moving towards something nice' ze streven naar bewondering, een complimentje of een beloning. Intrinsieke motivatie zorgt ervoor dat kinderen het veel langer op kunnen brengen om iets vol te houden, ze WILLEN het namelijk zelf ook graag en zijn dus bereidt om er meer tijd/energie in te steken.

Een ander voorbeeld;
een kind dat huiswerk maakt voor school.
Een kind dat dit doet omdat het ZELF graag goede cijfers wil halen en ZELF graag naar het VWO wil omdat het dierenarts WIL worden, zal veel beter in staat zijn om goede cijfers te halen en het vol te houden ook al is de lesstof moeilijk (kind moet dan op zijn tenen lopen)
Een kind dat nl huiswerk maakt omdat het weet dat het anders huisarrest krijgt, of omdat moeder anders zo boos zal worden als hij met slechte cijfers thuiskomt, zal uiteindelijk minder goede cijfers halen.

Terug naar LB-i
door clickertraining leer je het paard dat bepaald gedrag een beloning oplevert. Als je de clickertheorie consequent hanteert dan betekent dit dat je op een gegeven moment overstapt van 'iedere juist uitgevoerde spaanse pas levert een snoepje op' naar 'alleen de echte hoge spaanse passen leveren een snoepje op' of 'iedere derde spaanse pas levert een snoepje op'.
Op die manier leer je het paard dat het nut heeft om vol te houden. Je geeft het paard ook de mogelijkheid om te experimenteren met zijn gedrag.
Wanneer je vast zou blijven houden aan 'iedere spaanse pas is een beloning' dan is dat extrinsieke motivatie. Het paard doet namelijk de spaanse pas omdat het iedere keer een snoepje krijgt. Mocht je paard dan om wat voor reden dan ook 10x achter elkaar een spaanse pas doen en daar niet voor beloond worden, dan 'dooft het gedrag uit' (volgens mij heb ik daar eerder een topic over geplaatst op dit forum ) Het paard vertoont het gedrag puur voor dat ene snoepje en als dat snoepje uitblijft dan heeft het paard ook geen reden meer om die spaanse pas te laten zien, de motivatie om dat te doen lag immers buiten hemzelf=extrinsiek.
Maar als je dus op een gegeven moment overstapt op 'iedere derde spaanse pas beloon ik' dan wordt het een intrinsieke motivatie en wordt het gedrag veel beter bevestigd. Het paard houdt namelijk vol omdat het niet precies weet wanneer het beloond zal worden voor die spaanse pas. De motivatie is niet zozeer dat ene snoepje, want het paard is erop voorbereid dat niet iedere spaanse pas een snoepje oplevert. Uiteindelijk blijft het snoepje de motivatie maar wel in combi met de WIL van het paard.

Salvadore laat dat de laatste weken mooi zien. Hij heeft zichzelf geleerd dat het heel leuk is om met zijn been op de bal te 'targetten' Ik was namelijk 'touch with your nose' aan het doen met een voetbal en toen bedavht Salvadore dat het met je voet ook kan. Hij doet dat nu dus ook als ik niet eens in de bak ben. Dan kijk ik vanuit de huiskamer naar de paarden en dan staat hij helemaal happy op zijn balletje te trappen. Het snoepje is er op dat moment echt niet, ook niet na 10x. en toch blijft hij dat doen, ik denk puur omdat hij dat WIL en omdat hij WEET dat hij ergens in de nabije toekomst vast wel weer een snoepje kan verdienen met dit gedrag.

Wellicht dat LB-i paarden veel bewuster moeten ervaren dat ze controle hebben over hetgeen er gedaan wordt in de training EN dat wij moeten zorgen dat ze intrinsiek gemotiveerd worden. Dus weer die 'want' van Meneer en Mevrouw Parelli.

Volgens mij heeft Sier nu door clickertraining geleerd hoe de 'cookiejar' werkt.
hij weet welk gedrag ik graag zie en waar hij dus voor beloond wordt. zoals Kurland ook zo mooi zegt: The horse isn't moving away from the negative consequense of a wrong answer. The horse understands what the right answer is and is working actively to produce that.
Sier heeft volgens mij echt het gevoel dat hij inbreng heeft in hetgeen we samen doen, hij is enthousiast en doet actief mee aan onze trainingsessie
Zoals ik in het topic over de kandare ook noemde levert iedere vorm van pressure mentale stress op bij het paard. Dat was in ieder geval bij Sier het geval.

[trea]

Terug naar LB-i
door clickertraining leer je het paard dat bepaald gedrag een beloning oplevert. Als je de clickertheorie consequent hanteert dan betekent dit dat je op een gegeven moment overstapt van 'iedere juist uitgevoerde spaanse pas levert een snoepje op' naar 'alleen de echte hoge spaanse passen leveren een snoepje op' of 'iedere derde spaanse pas levert een snoepje op'.
Op die manier leer je het paard dat het nut heeft om vol te houden. Je geeft het paard ook de mogelijkheid om te experimenteren met zijn gedrag.
Wanneer je vast zou blijven houden aan 'iedere spaanse pas is een beloning' dan is dat extrinsieke motivatie. Het paard doet namelijk de spaanse pas omdat het iedere keer een snoepje krijgt. Mocht je paard dan om wat voor reden dan ook 10x achter elkaar een spaanse pas doen en daar niet voor beloond worden, dan 'dooft het gedrag uit' (volgens mij heb ik daar eerder een topic over geplaatst op dit forum ) Het paard vertoont het gedrag puur voor dat ene snoepje en als dat snoepje uitblijft dan heeft het paard ook geen reden meer om die spaanse pas te laten zien, de motivatie om dat te doen lag immers buiten hemzelf=extrinsiek.
Maar als je dus op een gegeven moment overstapt op 'iedere derde spaanse pas beloon ik' dan wordt het een intrinsieke motivatie en wordt het gedrag veel beter bevestigd. Het paard houdt namelijk vol omdat het niet precies weet wanneer het beloond zal worden voor die spaanse pas. De motivatie is niet zozeer dat ene snoepje, want het paard is erop voorbereid dat niet iedere spaanse pas een snoepje oplevert. Uiteindelijk blijft het snoepje de motivatie maar wel in combi met de WIL van het paard.

Hier ben ik het ZO MEE EENS!!!
Mooi gezegd, duidelijk. Van mij mag je een boek schrijven Yvonne.

Zoals ik in het topic over de kandare ook noemde levert iedere vorm van pressure mentale stress op bij het paard.

[Yvonne P]

Ik denk dat NH vooral succesvol is bij paarden, omdat het paard het idee heeft dat hij de mens traint.
Reversed psychologie, zorg ervoor dat mijn idee het idee van het paard wordt.
De behoefte van het paard om zijn energie te behouden, voor het geval deze nodig is om te vluchten, is de motivator of beloning bij gewenst gedrag. Als een voedselbeloning als extra motivatie werkt is dat mooi meegenomen.
Maar om de connectie te leggen met getraumatiseerde kinderen, dat vind ik wat ver gaan. Daar speelt meer dan alleen een geconditioneerde reactie.

Het is zeker niet mijn bedoeling om dit te ]/images/smilies/ja.gif[/img]

Maar dat dit puur NH is, dat denk ik dus niet. Want in veel gevallen werk je toch met een vorm van pressure, hoe licht deze ook is.
Het gaat er dan ook niet puur om dat het paard het idee heeft dat hij mensen traint. Het gaat mij erom dat een paard 'geleerd' kan hebben dat het er niet toe doet om zich te verzetten, dat het paard de fasen ondergaat omdat het de mens is die uiteindelijk bepaald wat er in de training gebeurt. Het paard in in deze relatie de onderdanige, de mens bepaald wat er die dag gedaan moet worden en het paard heeft alleen de keus om te bepalen of hij dat bij een fase 1 of een fase 4 doet.
Want wanneer vragen wij nou aan ons paard 'goh waar heb jij vandaag eens zin in?" Dat kun je ook niet vragen natuurlijk. Het gaat mij erom dat IK het idee had dat MIJN paard onze training 'lijdzaam' onderging omdat hij toch geen inbreng had. En ik bedoel niet 'lijdzaam' in de zin dat ik hem sloeg en 20 min liet galloperen. Het 'lijdzaam' slaat hier op het opvolgen van aanwijzingen/bevelen whatever je het wil noemen.
Want het is toch zo dat wij meestal degene zijn die bepaald wat er gedaan gaat worden?

In mijn ogen is voedselbeloning dus geen EXTRA motivatie, maar een geheel ANDERE vorm van motiveren.
Namelijk gebaseerd op meer gelijke inbreng in de training, het paard kan ervoor kiezen om ander gedrag te laten zien omdat het weet dat dat MEESTAL een snoepje en een aai oplevert. Het paard is dan niet meer de onderdanige in de relatie, maar een deelnemer die ook initiatief kan tonen.

Ben benieuwd hoe jij dit ziet.
Mag ik ook vragen wat je achtergrond is? Puur uit belangstelling hoor, kan me namelijk heel goed voorstellen dat een econoom dit verschijnsel vanuit een heel ander perspectief beoordeeld als een collega-orthopedagoog

Yvonne

[E.Zanden]

Ik denk dat NH vooral succesvol is bij paarden, omdat het paard het idee heeft dat hij de mens traint.
Reversed psychologie, zorg ervoor dat mijn idee het idee van het paard wordt.
De behoefte van het paard om zijn energie te behouden, voor het geval deze nodig is om te vluchten, is de motivator of beloning bij gewenst gedrag. Als een voedselbeloning als extra motivatie werkt is dat mooi meegenomen.
Maar om de connectie te leggen met getraumatiseerde kinderen, dat vind ik wat ver gaan. Daar speelt meer dan alleen een geconditioneerde reactie.

Hoi, we vinden het fijn als mensen zich voorstellen voodat ze gaan meediscussieren

[Yvonne P]

Heel interessant om hier eens over na te denken

Wat ik me afvraag is wat de oorzaak en wat het gevolg is bij de relatie LB-i en ELC. Worden paarden (kinderen) introvert omdat zij geen geen relatie kunnen ontdekken tussen hun (re)actie en de (re)actie van hun omgeving of krijgen zij niet de juiste actie-reactie van hun omgeving omdat zij zelf hun eigen actie-reactie niet duidelijk tonen?

Zaffy is extreem extrovert en maakt zijn omgeving heel erg duidelijk dat hij iets wil of wat hij ergens van vindt. Daarmee voedt hij zijn omgeving ook op. Zodoende zal hij ook bijna altijd duidelijkere signalen van zijn omgeving krijgen (eisen) dan een introvert paard. Ik kan me wel voorstellen dat wanneer een dergelijk paard toch de verkeerde feedback van zijn omgeving blijft krijgen hij zich als overlevingsmechanisme zal afsluiten.

Vanuit mijn pedagogische visie weet ik dat het bij de meeste kinderen zo is dat ze 'ervaren hebben dat hun inspanningen niets opleveren'.
Kinderen die dit namelijk vertonen komen vaak uit onverschillige gezinnen, veel misbruik, etc. Uiteraard is er ook een wisselwerking zoals je als tweede optie noemt. Maar het begint bij het feit dat de kinderen geen verband zien. Dat ze dit vervolgens niet meer tonen is daar weer een gevolg van.

dit heeft ook met leertheorie te maken, operant en klassiek conditioneren. De leertheorie van Piaget en noem maar op, maar dan dwaal ik wel heel erg af van de ]/images/smilies/fnis.png[/img]

[Yvonne P]

Hoi Trea
Dank je voor het compliment. Ik vind dit ook ZO interessant, kan er een hele nacht over doorpraten
Op mijn werk zijn mijn collega's er al aan gewend dat ik tal van overeenkomsten zie tussen het 'heropvoeden' van kinderen en het trainen van paarden. En het verschil is in veel gevallen echt niet zo groot als veel mensen denken

Mijn Arabische paardenvrienden kunnen zich aan de hand ook enorm uitsloven als we een vogel passeren tijdens het buitenwandelen. toch blijven ze aan een doorhangend touwtje keurig naast me lopen als ik zelf rustig blijf en er niet op reageer door het touw kort te nemen. Hun enorme neusgaten en staartje op de rug lijken heel wat, maar het stelt geen snars voor!
Op mijn werk is een Marokkaans mannetje van 12 die ook enorm te keer kan gaan, als ik dat voor zover mogelijk negeer en gewoon relaxt aan hem vraag of hij even de tafel wil dekken als hij daar tijd voor heeft, dan is dat opstandige gedrag redelijk snel onder controle. (uiteraard spelen er meer technieken een rol en zijn we al 11 maanden bezig om dit opstandige agressieve gedrag enigszins onder controle te krijgen) Gewoon niet teveel aandacht aan schenken en juist wel het positieve gedrag enorm belonen.

Paarden en kinderen leven op onze frustraties, in ieder geval hun probleemgedrag dan

[whoopie]

Zou het niet zo zijn dat LB paarden gevoeliger zijn voor dit soort gedrag omdat ze zich anders uiten?
LB paarden uiten zich in eerste instantie nogal eens passief aggressief, dwz er is wel verzet maar dit uit zich vooral in langzaam, traag niet echt meewerken zich naar binnen keren. De rb paarden reageren veel heftiger waardoor er sneller enge en gevaarlijke situaties ontstaan waarop mensen anders zullen reageren.
Ik kan wel mee gaan met de stelling dat lb paarden juist erg gevoelig zijn voor druk en daarom vaak worden onderdrukt en hun ding maar doen.

[Yvonne P]

Maar waar ik dan nog steeds wel naar op zoek ben is dat je af en toe wel eens moet, wanneer en hoe vaak doe je dat dan (grensen aangeven/druk verhogen), dat soort dingen omdat ik aan de andere kant merk dat wanneer Whoopie teveel ruimte krijgt ze geen respect voor mij heeft, snap je. Maar goed dat is mischien weer iets anders.

hoi Janneke
Met Skye heb ik hier ook een beetje tegenaan gelopen. Hij respecteerde mijn ruimte niet en werd happerig. Maar de oplossing was voor ons heel simpel eigenlijk. Ik kreeg de tip om dit happen (negatieve gedrag) zoveel mogelijk te negeren, dus alleen blocken als ik mij bedreigd voelde. Niet ontwijken of terug meppen want dat maakt het voor hem alleen maar leuker, uitdagender, spannender. Alleen blocken als ik de hap aan zag komen. zoals Roos ook ooit eens ergens schreef 'probeer het te voorkomen, zie je het niet aankomen en ben je te laat waardoor je wordt gehapt, accepteer dan je lot, dan had je maar beter op moeten letten'
Ten tweede ging ik op zoek naar een ander gedrag dat ik kon belonen in deze situatie waarin hij mijn persoonlijke ruimte niet respecteer. Dat was dus achterwaarts vragen!!! Zo simpel! Ik zie dat hij mijn ruimte binnen komt, ik ben de hap voor en vraag hem achterwaarts, Skye doet dit keurig dus click en beloning. Op een gegeven moment ging Skye op dit achterwaarts anticiperen (horses know what will happen before what happens happens) ik hoefde mijn schouder dus maar iets te draaien zodra Skye mijn ruimte binnenkwam en hij ging als stilstaan en achterwaarts. Probleem opgelost!

De cue (clicker) dient dus als seintje voor je paard 'dat heb je keurig gedaan, dat gedrag wil ik graag zien, hier een snoepje'
als je de principes consequent toepast leer je het paard dus dat hij alleen een snoepje kan verwachten wanneer hij de click hoort.
daarnaast heeft in ons geval het hand targetten ook heel goed geholpen. Ik had in mijn ene gesloten hand een brokje en in de andere geopende hand niets, Skye moest eerst mijn geopende hand targetten voordat hij een click en dus een snoepje kreeg. Hierdoor leerde Skye dat niet iedere hand per se een snoepje heeft.

En ook bij hetaanbieden van het snoepje strekte ik altijd duidelijk man arm zodat Skye zo voor mogelijk bij mij vandaan zijn snoepje kreeg. Ook hier is hij op gaan anticiperen waardoor hij al een stapje achterwaarts ging zodra hij de click hoorde.
skye werd op een gegeven moment ook een beetje gulzig bij het aannemen. dit hebben we opgelost door na de click mijn hand met snoepje aan te bieden, maar zodra hij met geopend gebit op mijn hand afdook, sloot ik mijn hand en telde ik hardop tot 3. hierdoor anticipeerde Skye er ook weer op dat het even zou duren voordat hij het snoepje kreeg en dat het snoepje ook weer weg zou gaan als hij het met zijn gebit kwam halen Nu pakt meneer bijna altijd het snoepje weer netjes met zijn lippen. en als hij dat even vergeet dan is 1x een gesloten hand en tellen tot 3 alwer voldoende om hem aan zijn beleefde manieren te helpen herinneren....zonder druk en zonder straf.

Ook is het nog een mogelijkheid om de eerste clickersessie te introduceren vanachter een hek. Je kan dan weglopen wanneer het paard te opdringerig wordt. Het paard ziet dan direct het verband tussen zijn brutale houding en jij die wegloopt met al dat lekkers.
ik was ook heel erg sceptisch over het gebruik van de clicker en voedselbeloningen, maar er is echt een wereld voor mij opengegaan!

[anroomy]

Ik vind het wel interessant allemaal....hihi zo krijgen alle gedragingen ineens een naampje Het klinkt voor mij te logisch allemaal! Dus ik ben het helemaal met je eens.

Dat wil niet zeggen dat ik er ook helemaal naar handel daarvoor zijn mijn doelen anders. Ik werk wel volgens deze principes.
Mijn paarden mogen absoluut aangeven als ze iets niet willen, soms doe ik het dan niet en soms wel. Als ze iets niet willen zal ik ook goed bestuderen waarom niet....want dat ze het vaker niet KUNNEN dan niet WILLEN ben ik ook met je eens.

Goh, verhelderend allemaal

Ik denk nog steeds dat je ook een LB-i gerust kan vertellen dat er dingen in het leven zijn die eenmaal zo zijn, ze hoeven van mij ook niet alles met heel veel plezier te doen....ik doe ook niet alles in mijn leven met plezier...neutraal is voor mij in sommige gevallen ook goed.
Ook ben ik van mening dat het erg lang duurt voordat je kan zien hoe, wat en wanneer je dan wel en wanneer je dan niet je fases kan verhogen....training van de mens dus.
Fases verhogen staat voor mij ook niet gelijk aan harden of strenger.....wel voor duidelijker....heb ik mijn vraag wel duidelijk gemaakt...
Zeker als dingen moeilijker worden om direct goed te krijgen vind ik close contact en wat meer hulp...dus niet meer druk maar minder open deuren, erg handig!

Zoals ik in het topic over de kandare ook noemde levert iedere vorm van pressure mentale stress op bij het paard.

Ik denk dat mensen dit verkeerd kunnen lezen...want zoals je de kandare kunt gebruiken als zijnde druk die je ook weer loslaat en antwoord afwacht zo kan je dat met IEDER ding om het hoofd van een paard of in de mond....

Trea knikt gelijk weer maar ook met een kaptoom kan je druk zetten, ook met een touwhalster en ook met je been en gewicht hulpen...

Op het moment dat je na het vragen niet loslaat en WACHT op het antwoord is het dus in dit geval 'pressure' omdat anders het paard niet zelf mag beslissen wat voor antwoord het op de vraag geeft....maakt dus niks uit met wat of hoe je dan de 'pressure' toepast

Dus hierin lees ik dat het niet uitmaakt WAT je gebruikt als je na je allerlichtste vraag maar DIRECT loslaat en aan het paard overlaat wat het antwoord is en alleen het GEWENSTE gedrag beloont.

Als dan ben ik het eens....
Vragen kunnen zich in mijn training dan in rap tempo opvolgen....
Maar dat het de release is die maakt dat het paard het begrijpt, voelt dat de slightest try beloont wordt en dat er 'iets' voor hem inzit bij een goed antwoord was voor mij al bekend.

[Yvonne P]

Zou het niet zo zijn dat LB paarden gevoeliger zijn voor dit soort gedrag omdat ze zich anders uiten?

Juist!!! Dat is dus ook wat ik me afvraag!

Als het paard namelijk als klein veulentje heeft ondervonden dat het niet loont om je ergens voor in te zetten, omdat het toch geen invloed heeft op de uitkomst. Dan denk ik dat deze gedachtengang (wanneer maar vaak genoeg bevestigd in zijn leven, met name de eerste maanden/jaren) van grote invloed is op de manier waarop het paard op latere leeftijd omgaat met druk/vragen/eisen van mensen.

Wellicht dat LB-i paarden meer onder de indruk zijn van de wetenschap dat hun initiatief keer op keer niet de gewenste uitkomst heeft, als een RB-e.
Er zijn namelijk ook kinderen die van nature meer doorzettingsvermogen hebben en niet zo snel op willen geven, zijn vaak ook eigenwijze kinderen (Net als Salvadore mijn RB-e-tje)

Trouwens even voor de duidelijkheid:
Ik werk dus NIET met getraumatiseerde kinderen.
Het zijn gewoon 'redelijk normaal functionerende kinderen' die er ook 'normaal' uitzien. Het enige is dat ze heel erg verwend zijn door hun ouders, en/of geen consequente opvoeding hebben gehad en/of een stoornis hebben (ADHA, autisme, dyslexie, snel gefrustreerd, weinig zelfvertrouwen, etc)

[whoopie]

@ Yvonne, ik heb het Whoopie allemaal op die manier aangeleerd, toch blijft het lastig, als ik haar een beloning geef dan stap ik in haar ruimte ahw waardoor ze achteruit moet, maar tijdens het werken aan de hand draaid ze zich dan vaak al om en loopt dan achteruit waardoor de hele basispositie weg is . Het maffe is, op het moment dat ik haar haar beloning aanreik doet ze netjes haar hoofd opzij en/of gaat achteruit, tussendoor echter zit ze bij mijn jas, komt ze te veel in met haar schouder, hapt ze sneller dat soort dingen. Of ze staakt omdat ze een beloning WIL.

Anna ik ben het met je eens, de kunst zit er in om de juiste balans te vinden tussen soms gewoon dingen vragen en willen dat het gebeurd (ook gewoon voor de veiligheid wanneer je bv op straat loopt en /of buiten loopt met paard en of rijdt), en je paard de ruimte geven om te kiezen.
Aan de ene kant ben ik bv met werken aan de hand veel directer nog dan met grondoefeningen van parelli, ook dan heeft ze wel eens geen zin en ik hou daar rekening mee maar ik kan dan op een andere manier de confrontatie aangaan, ik kan haar dan meer leiden dat gaat beter.

Ik denk Yvonne om even in te gaan op je bovenstaande reactie, dat dit gedrag ook deels aangeboren kan zijn, dus dat ze al sneller geneigd zijn om op een bepaalde manier te reageren, net zoals mensen met verschillende karakters geboren worden.

[Yvonne P]

Hoi Anna

Bedankt voor je inbreng.
Je hebt ook gelijk hoor dat ook LB-i paarden sommige dingen gewoon moeten doen in het leven. Maar in mijn geval is het mooie dat Sier nu juist ook die dingen die moeten gewoon doet. Omdat hij weet dat het hem iets positiefs oplevert.

En je hebt wederom gelijk hoor dat de release ook een beloning is! Voor mijn andere paarden werkt dit ook exact zo. Reward the slightest try is een mooie techniek. En ook het verhogen van fases is voor hun een manier om het gevraagde meer duidelijk te maken.
Maar bij Sier bleef ik zitten met een ongemotiveerd, 'lui', paard dat duidelijk liet blijken dat hij het maar niks vond, hoe klein mijn fase 1 ook was. Hij deed het meestal al op fase 2, maar ik denk omdat hij wist dat die 4e fase eraan zat te komen. Door met clickertraining te werken is de balans meer 50-50. Sier is niet meer de onderdanige die de bevelen op moet volgen (waarbij hij dus alleen de keuze heeft om te kiezen of hij dit op een fase 1 of 4 doet) hij kan zelf dingen voorstellen (doen dus in zijn geval ) een mooie spaanse pas levert nu altijd een snoepje op!

en je hebt ook gelijk dat jouw doelen anders zijn. Dan werkt het ook gewoon anders.
Ik heb met Sier alleen nog als doel om samen plezier te hebben. Nu mankeert hij ook het een en ander dus iets willen bereiken werkt zo en zo al funest voor hem. Terwijl ik met mijn andere paarden dus wel die 'hogere' eisen kan stellen. Daar kan ik gewoon voorstellen of ze linksom in galop willen, doen ze dat niet dan wordt ik duidelijker dat ik het echt meen, door de fasen te verhogen. Maar zij zijn geen LB-i. (wel alle andere 3 varianten, dus ook voor een LB-e gaat het principe van extern locus of control denk ik niet op)

En wat je tot slot noemt over de kandare. Ook dat klopt! (heb jij soms altijd gelijk )
Het gaat niet puur om de kandare, hetzelfde geldt voor een touwhalster of kaptoom. Het gaat puur om de pressure die je het paard geeft. Het paard 'beweegt in dat geval namelijk weer weg van de druk'. Het geeft na omdat het weg wil van een negatief iets, of dat nu de druk is op de lagen in de mond of op het neusbeen dat doet er niets toe.

[sindy11]

Ik heb me al voorgesteld, lang geleden. Ik lees al een aantal jaren mee, vandaag wilde ik graag reageren.
Mijn achtergrond is creatief therapeut, ik heb gewerkt met getraumatiseerde kinderen en een onderzoek gedaan naar motivatie voor therapie bij kinderen met ernstige gedragsproblemen.

Ik ben niet tegen voedselbeloningen, maar ik zie er niet meer in dan een positieve bekrachtiging van gewenst gedrag. Eigen initiatieven van het paard zijn prachtig, binnen bepaalde grenzen (denk aan veiligheid).
Het gaat m.i. om het samenspel, de wisselwerking, ik denk niet zo zeer over de controle. Dat waar je je goed bij voelt, dat heeft volgens mij direct invloed op je paard. Ik denk dat paarden onderdanig (wat ik trouwens niet als negatief op vat) kunnen zijn en daarbij toch laten zien waar ze zin in hebben (of geen zin in hebben). Het is maar net hoe je daarop reageert. De een reageert daarop met dwang, de andere gaat kijken naar andere mogelijkheden om te motiveren, weer een ander gaat totaal iets anders doen.

[Yvonne P]

Hoi Janneke

Om nog meer tips te geven voor dit gedrag, is niet handig voor dit topic.
Als je geinteresseerd bent dan kan ik je wel meer vertellen via pb. Laat maar weten of je belangstelling hebt.