[L2] opzij springen in galop

[K-trien]

Ik ben woensdag van Micha gevallen of zeg maar liever gevlogen! Micha is, volgens mij, een GO horse, maar ondertussen gaat het wel goed met impulsion. Ze kan nu traag galoperen in een piste en rustig buiten (en als het heel goed gaat kan ze ook echt traag buiten galoperen). Ik rijd heel vaak op kop en Micha heeft wel eens de neiging om wat opzij te springen in galop, ze durft soms ook wel eens ineens stil te staan. Meestal voel ik het wel aankomen en kan ik het wel wat corrigeren.

Nu, woensdag reed ik tussen 2 paarden in, en meestal als Micha kan volgen, is ze niet zo 'springerig'. We deden een middelmatig tempo galop op de dijk (breed en gras) naast het kanaal. Micha is, volgens mij, volledig left brained, houdt mooi afstand van koppaard, luistert naar mijn aanwijzingen. En ineens spingt ze wel 5 meter opzij (ik weet nog steeds niet zeker van wat... ik denk een koe in de wei een beetje lager), ik eraf gevlogen, tussen haar benen terecht gekomen , kheb zelfs haar hoef recht in mijn maag gekregen. Gelukkig, niets ernstig, overal stijf en wat blauw plekken, maar mijn vertrouwen opnieuw gekrengt .
Nu besef ik eigenlijk, ook dankzij mijn parelli-vriendin, dat Micha dit eigenlijk wel regelmatig doet en ik daar iets aan moet veranderen!

Gisteren hebben we dan nagedacht wat ik hieraan best kan doen, kunnen jullie ook helpen? Is dit een goed idee of niet?
Ik heb het wel eens willen steken op 'teveel krachtvoer' , maar eerlijk gezegd denk ik niet dat dat het probleem is, maar wel te weinig respect voor mij?!? Als zij opzij springt, wil dat toch zeggen, dat ze mij niet vertrouwt en zelf de touwtjes in handen wil nemen?
Volgens mijn parelli-vriendin, gebruik ik niet genoeg fase 4 (of is mijn fase 4 niet krachtig genoeg) en loopt Micha mij tijdens het grondwerk vaak nog gewoon omver (en ik besef dat ook wel). Dus allereerst, veel grondwerk, alles veel snappyer, veer sneller en gewilliger!

Tijdens het galoperen buiten, dachten we, om elke keer wanneer Micha opzij springt of wil gaan stil staan, te stoppen en haar een stuk achteruit te laten stappen (9-step back-up). Daarna terug in galop en opnieuw hetzelfde wanneer ze springt. Nu dacht ik misschien dat zij dit op den duur zou beginnen anticiperen, en wanneer zij iets 'eng' ziet, uit zichzelf zou gaan stilstaan en achteruit gaan, en dat is natuurlijk ook niet wat ik wil!
Andere oplossing was, bij elke sprong opzij (of naar stilstand), kleine voltes in galop gaan rijden, maar dat is natuurlijk niet overal mogelijk!

Wat denken jullie? zijn dit goede oplossingen? Of nog andere ideeën?
Of moet ik dit gewoon eerst oplossen via grondwerk of werk in de piste en voorlopig niet met het halster buiten rijden (en vb terug met bit en teugelcontact galoperen buiten) . Verder heb ik de indruk dat bit of halster geen verschil uitmaakt buiten! Want opzij springen doet ze met bit evenzeer! En met halster kan ik nu veel meer dan wat ik vroeger met bit deed (tempo bepalen, sneller stoppen, vlottere overgangen, enz).

Wie kan ons helpen?
Micha en Katrien

[monique]

Een paard is en blijft een vluchtdier, hoe goed of slecht we er ook mee omgaan, het is een normale reactie dat het paard vlucht als hij schrikt. Hoe meer wij het vluchten gaan tegenhouden, dus hoe angstiger zal hij de volgende keer weer zijn. Geef hem de ruimte als hij ECHT schrikt, als hij weet dat hij mag vluchten is hij minder angstig. Als hij NEP vlucht is het wat anders, dan kan je hem idd weer een paar pasjes naar achter stappen. Wees zelf zo relaxed mogelijk, want als jij denkt o dat is eng, dan neemt dat paard het van je over, en zal hij idd schrikken. Focus niet op het enge maar kijk naar iets anders wat verder is. Hoop dat het beter gaat.

[K-trien]

Maar denk je dan niet dat dit iets te maken heeft met het feit dat zij mij nog niet als goede leider ziet? En dat zij de touwtjes in handen neemt?
Ik geloof niet dat ze NEP vlucht, ik denk dat ze echt wel denkt dat er iets eng is en te weinig vertrouwen heeft in mij als leider om gewoon door te lopen.
Als ik haar NA het verschieten, achteruit zet, dan houdt ik het vluchten toch ook niet tegen?
Woensdag was ik zeker niet gefocused op het enge, want ik wist helemaal niet waarvan ze schrik had. Maar ik probeer idd steeds te kijken waar ik heen wil en niet naar iets dat potentieel eng is!

Wie heeft er nog concrete tips?

[Mafhaf]

Misschien heel suf, maar ik denk dat een paard een paard blijft en af en toe gewoon zal schrikken..... dus dat je daar niet zo heel veel meer aan kan doen behalve dan meer respect en leadership verkrijgen, zodat je paard minder snel minder hard minder lang zal schrikken van dingen.

Het paard van Linda Parelli schrikt ook wel eens inene in een demo: onvoldoende leadership zegt ze dan zelf. Maar ik denk dat je dat dus beter lateraal kan oplossen dan direkt op het moment dat je paard schrikt: dat is volgens mij alleen een symptoom, niet iets dat op zich zelf zozeer aangepakt kan of moet worden.

Succes!

[Linda]

Wat vervelend dat je eraf gevallen bent! Hopelijk niet al te veel pijn gehad?

Ik heb wel een vraagje:

-Doet Micha dit ook als je buiten met haar gaat wandelen?

In dat geval zou ik namelijk inderdaad zeggen dat ze je nog niet voldoende vertrouwd en dat je daaraan moet werken middels grondwerk. Als Micha je tijdens het grondwerk nog omver loopt zou ik dit ook absoluut zo snel mogelijk aanpakken! Tamara had hier ook een handje van en daar ben ik echt heel streng in geworden. Laten merken dat jouw bubble echt belangrijk is en wees daar heel consequent in. Dit zorgt ervoor dat je later niet in gevaarlijke situaties terecht komt waarbij je paard echt helemaal over je heen loopt als ze schrikt

Wat betreft het wegspringen: blijft een lastig probleem maar ik zou denk ik een tijdje niet buiten gaan rijden en die tijd besteden aan het buiten wandelen. Wanneer ze dan opzij springt van iets, kun je ervoor kiezen om gewoon straal door te lopen, haar aandacht te vragen zodat ze meer op jou gefocust raakt dan op het 'enge' of haar te laten wennen aan hetgeen ze van geschrokken is. Op die manier(en) kun je haar leren dat ze op jou kan vertrouwen wanneer er volgens haar iets 'engs' in de buurt is. Ik zou wel eerst zorgen dat ze in de bak niet over je heen loopt, anders heb je kans dat ze dit buiten gaat doen wat gevaarlijke situaties op kan leveren (bijvoorbeeld wanneer je haar los moet laten, je weet nooit). Verder veel de Controlled Catastrophe oefening doen in de bak, zodat ze ook daar weer leert om niet zomaar opzij te springen e.d.

Misschien dat anderen nog meer ideeen hebben? Meer kan ik zo gauw niet bedenken

[Antiope]

Doorgaan met grondwerk en dat beter krijgen!
Volgens mij heeft het er wel mee te maken dat je paard je de leidersrol nog niet helemaal toevertrouwt. Dus bewijs haar dat je wel de leider bent.

Keri heeft er ook zo'n handje van (gehad), om weg te springen. Wat ik doe is haar uitlachen omdat ze bang is van een kaboutertje. Het effect van lachen is dat je zelf ontspannen bent en dat je paard die ontspanning op zal pikken en er van doordrongen kan raken dat er wellicht geen reden is om te schrikken.
Veel moeite doen om haar achteruit te zetten, zal alleen maar de spanning doen toenemen.

Maar probeer ook je niet helemaal te fixeren op dat wegspringen. Paarden zullen altijd wel ergens van blijven schrikken dat is nou eenmaal de aard van het beestje. Dus blijf gewoon met touwhalster rijden, overstappen op bit is geen oplossing, als het werkt is het hooguit een noodverbandje en daar heb je op termijn niets aan.

Ik realiseer me net dat ik vorig weekend een buitenrit heb gemaakt zonder 1 enkel zijsprongetje!!!! YESS het kan!

[K-trien]

Bedankt voor jullie antwoorden!
Als zelfs het paard van Linda Parelli nog schrikt, dan moet je wel ENORM goed zijn voor je paard niet meer verschiet! Dat had ik eigenlijk niet verwacht, dat vb Linda dat nog zou voorhebben!
Hey Linda,
Ach, de pijn viel wel mee, ondertussen is de stijfheid bijna over en de blauwe plekken bijna weg!
Ik veronderstel dat je met 'wandelen met micha', ik ernaast op de grond bedoelt, want als ik zeg: ik ga wandelen met micha, bedoel ik gewoon dat ik erop zit! Maar ik ga wel wandelen aan de hand, wat ik heel vaak doe, is tijdens lange tochten een paar km ernaast stappen. Als ik ernaast of ervoor wandel, verschiet ze bijna nooit en heeft ook minder schrik. Als ze dan toch eens verschiet loopt ze me (tot nu toe toch) niet omver, maar het is meer dat ze tijdens het stappen vb tegen me gaat leunen om me weg te duwen, net of het valt niet op om zo haar eigen weg te kiezen... snap je wat ik bedoel?
In stap zal ze ook niet echt weglopen of ver springen, eerder even een schok door haar hele lijf, maar dan gaat ze weer verder. Het opzijspringen en ineens stoppen gebeurt voornamelijk in
Voorlopig niet meer gaan buiten rijden, zou ik echt heel spijtig vinden, want zeker in de zomer ga ik enorm veel buiten rijden!

Een probleem dat er waarschijnlijk bij komt is ook dat ikzelf heel vaak verschiet. Als vb een ander paard verschiet, verschiet ikzelf mee! Ook als ik Micha verschiet, verschiet ikzelf. Dit zal hoe dan ook op micha overgaan he, maar hoe in godsnaam oefen ik mezelf om minder te verschieten?


Ik ga in elk geval de controlled catastrophe veel oefenen voorlopig en ook veel meer op mn bubble letten tijdens het grondwerk. Ik blijf toch maar zonder bit rijden, kheb momenteel ook geen zin om met bit te rijden! En ik hou de galopjes buiten op een redelijk traag tempo (dan is het effect van het opzijspringen toch minder groot!). En verder zoveel mogelijk vooruit focussen!
Alvast heel erg bedankt voor alle antwoorden, als nog iemand z'n mening wil geven of tips heeft, laat maar komen!

Katrien

ps: haha ik schrijf galop en daar komt zo'n paardje

[Mafhaf]

Hoi Katrien,

Dat is volgens mij 1 van de moeilijkste dingen, EN 1 van de meest noodzakelijke voor je paard: dat jijzelf niet meer meeschrikt. Dat is inderdaad vreselijk moeilijk!

Susan bokte per definitie als ze schrok, dus als ze dan schrok, was het heel erg moeilijk om niet mee te schrikken, want zelf weet je OOK what happens before what happens happens, en bij haar was dat schrik --> bok.

Iik schrik nu niet meer mee met Susan. Het erge is alleen: ik weet niet hoe dat zo gekomen is!? Ergens in Frankrijk is dat weggegaan bij mij. Als ze nu schrikt en een stukje onder mij wegschiet, zie ik mijn benen wapperen (dus echt NUL aanklemmen van de schrik) en denk dan: hee?
Maar ik weet niet hoe dat gekomen is, het is gewoon gebeurd. Veel op andere paarden rijden die dat niet doen, veel leren, ik weet het niet, maar ik wil maar zeggen: ik was echt heel behoorlijk bang op Suus, en dat is nu weg, dus het KAN wel!

Succes en groetjes Karianne

[K-trien]

Ik ben daar echt erg in. Als iemand achter een hoek stapt (maakt ni uit of ik nu weet of die daar is of niet) en boe zegt, dan spring ik al 1 m in de lucht Slecht geweten zeggen ze dan altijd....