Hinnikende weggaanders/achterblijvers

[skey]

Ja, hinniken kan echt wel veel beteken denk ik.

1 keer hinnikte Aramis ooit naar mij terwijl hij dat echt nooit doet.
Toen was de smid bij de paarden. Toen ik aankwam was hij al begonnen en heb ik in een snelle vaart wat tegen Aramis gezegd. Daarna ben ik meteen doorgegaan en heb zo 2 uur bij de smid geholpen. (paarden wisselen, vasthouden,...)

Dat moment kwamen er ook nog eens vreemde mannen op het erf en terwijl dat gebeurde nam ik Aramis zijn weidegenoot mee. (moest eerst bekapt worden)

Toen hinnikte hij heel hoog naar mij, dat was duidelijk een "ik-ben-in-de-war-hinnik".
Doet ie anders nooit.
Waarschijnlijk ook weer een confidence issue?

[Timbers]

Es heb ik de eerste jaren dat ik haar had nooit horen hinniken.....tot we van stal verhuisden, toen kreeg ik ineens de grootste hinnik allertijden toen ze me zag. Bij haar was het op dat moment unconfidence in combinatie met blijdschap om iets of iemand te zien die ze kende.

De mooiste hinnikjes waren de brommetjes naar haar kinderen, zo liefdevol en warm......Vooral bij Bo waar Es nog vreselijk onhandig was met veulies . Ze zich omdraaide in haar stal en vergat dat ze dat met kind in stal iets voorzichtiger moest doen....boem Bo op de grond . Es meteen aan Bo ruiken en van die brommetjes loslaten "zo van sorry kind zo bedoelde ik het niet, gaat het goed met je"

Dezelfde brommetjes gaf ze altijd als ik terug kwam naar stal met Timber, niet unconfident maar meer een "fijn dat jullie er weer zijn".

Timber hinnikt als ze unconfident is, maar ook als ze in de wei staat en mij ziet . Als ik met Es wegging en ze stonden in de wei of paddock hinnikte Timber niet, maar als ik bijv. eind van de middag kwam en ze al op stal stonden wel.

Het hartverscheurendste brommetje was de vrijdag dat Es was ingeslapen....Timber zocht meteen haar neus op en liet een heel zacht liefdevol brommetje horen, bijna onhoorbaar. Dat in combi met de blik in haar oogjes maakte wel even dat mijn hart brak. Maar ze heeft 's avonds op stal niet staan hinniken eigenlijk toen Es er niet meer was, dus ze begreep blijkbaar wel wat er aan de hand was.

Zelf heb ik er eigenlijk nooit op gelet of er verschil zit in de kracht of manier van hinniken als ze unconfident is of juist blij. Zal daar eens op gaan letten, Timber is wel "vocaler" ingesteld dan dat Es bijvoorbeeld was.

[Zaffy]

Leuk onderwerp
Ik denk dat unconfident 1 van de redenen is dat paarden naar elkaar hinniken. Gisteren zette ik mijn merrie buiten maar met het uit de stal lopen kwam er net iemand de hoek omzetten met allerlei troep in zijn armen. De merrie schrok daar enorm van, ze had echt even nodig om zichzelf te hergroeperen. Nadat ik haar in de wei had achter gelaten hinnikte ze heel hard om haar vriendje (dat na haar op de wei wordt gezet) iets dat ze normaal nooit doet.

Wat ik ook erg opmerkelijk vond was een keer dat ik Zaffy naar de wei bracht en hij enorm vervelend was en voor een redelijk gevaarlijke situatie zorgde, waardoor ik heel hard tegen hem gilde. Hoorde ik ineens van achter uit de wei een bestraffende hinnik van Zaffy zijn moeder. Zaffy spitste zijn oren, keek schuldbewust en liep daarna als het liefste jongetje van de klas verder mee naar de wei.
Zaffy was op dat moment net 4 jaar en stond al jaren niet meer bij zijn moeder op de wei, de merrie stond in een wei waar ze ons niet kon zien maar reageerde blijkbaar op mijn gegil. Dit soort situaties zet mij altijd aan het denken over hoe wij met het scheiden van veulens en hun moeders om gaan, blijkbaar blijft zo'n moeder-zoon band gewoon bestaan.

[Horsefreakje]

Als ik Gazeerah en Aliyana apart van stal haal en ze buitenlaat, hinnikken ze steevast naar elkaar, zowel de meegaander als de achterblijver.
Ik heb wel al gemerkt dat beide dames redelijk herd bound zijn, toen er afgelopen zomer een paardje uit de kudde werd meegenomen, hebben Aliyana en Gazeerah zeker een halfuur staan roepen en kijken in de richting waar hun vriendinnetje verdwenen was. En dat terwijl ze nog maar enkele weken in de kudde geïntroduceerd waren.
De overige 3 paarden keken nauwelijks op terwijl het paardje die wegwas al behoorlijk lang met hen in de kudde leefde.

Dat Gazeerah en Aliyana hinnikken naar elkaar als ze elkaar 2 seconden uit het oog verliezen, verbaast me niks. Ze hebben jaren alleen op een weide gestaan, dus enkel zij twee zonder andere paarden. Ze zijn echt onafscheidelijk.

Hoewel hun horsenalities totaal verschillend zijn, reageren ze alletwee hetzelfde. Gazeerah is extravert en Aliyana introvert. Toch hinnikt ook Aliyana, en als zij achterblijft staat ze met haar hoef te schrapen en tegen de staldeur te duwen als ze ziet dat ik eraan kom om haar bij dr vriendin te voegen.

Wel interessant om eens over na te denken!

Zelf heb ik er eigenlijk nooit op gelet of er verschil zit in de kracht of manier van hinniken als ze unconfident is of juist blij. Zal daar eens op gaan letten, Timber is wel "vocaler" ingesteld dan dat Es bijvoorbeeld was.

Ik heb er wel eens op gelet, en dit is wat ik ondervonden heb:

- Als ze horen dat ik eraan kom is het een luide, korte, opgewonden hinnik. Zo van joehiiee ze is daar, we mogen eindelijk buiten! Of, we krijgen eindelijk eten!
- Als ze gescheiden worden zijn ze unconfident, dus dan is het echt zo'n luide, langgerekte "Waar-ben-je-laat-me-nou-toch-niet-alleen"-hinnik.
- Als ze terug bij elkaar gevoegd worden zijn ze blij, en dan is het een schattig, laag brom-hinnikje. Dat krijg ik ook te horen als ik de stal binnenkom, dat is echt een verwelkomings-hinnikje, dus gewoon bij wijze van groet.

Ik vind het best gaaf dat die manieren van hinniken zo duidelijk te onderscheiden zijn Cool dat je zo ook kan zien of je paard nou confident is ofniet..

[Mariel89]

Leuk onderwerp! Horsefreakje, wat je zegt over die verschillende soorten hinniken ben ik t met je eens, ik herken echt precies wat je bedoeld! Als Lazir unconfident is komt er een hoge piepende hinnik, als hij naar zn vrienden toe wil die hinniken dan hinnikt hij terug en dan is het een harde 'ik wil echt komen jongens'!' hinnik en als hij al in de paddock staat en ik kom met 1 van zn vriendjes aan gelopen dan geeft hij áltijd een zacht welkoms hinnikje.
Dus idd.. denk niet dat het alleen kijken is wanneer ze hinniken, maar ook echt naar wat voor hinnik het is.