buikgevoel

[willeke]

hmm 'k weet nie of het hier goed staat... wist niet juist waar 'k het anders zou zetten. Als het fout staat verplaats maar moddies

Ik vraag me af of er nog mensen zijn die hetzelfde meemaken met hun paarden, vandaar dat ik het toch maar post hier...

Vanochtend ging 'k samen met m'n tante de paarden voeren. Niets speciaals eigenlijk. Casandra had vorige week op weekend een trap gehad en daarna een abces op haar knie waardoor 'k haar een week antibiotica & onstekingsremmers moest geven. Nu wilde ze dat niet eten onder haar zemelen dus deed ik het in zo'n dikke spuit gemengd met appelmoes. Een paar dagen ging dat vrij goed, tot enkele dagen geleden ze echt niet wilde meewerken... waarom zou ze ook, het goedje smaakte enorm vies... Maar het was voor haar eigen bestwil. Uiteindelijk ging ze stijgeren, sprong over de draden of liep gewoon door de draden heen om toch maar niet die spuit met appelmoes toegediend te krijgen...

Nu moet je weten da'k een héél introvert paard heb die eigenlijk niet veel nodig heeft om dicht te klappen. Uiteindelijk nam ik haar tong, schoof die wat opzij en diende zo die spuit toe... dus elke keer na die spuit werd casandra enorm introvert. Ze sloot zich af en moest niets meer van ons weten...
Ze heeft waarschijnlijk die stress zo opgestapeld dat ze vandaag kolieken kreeg

In eerste instantie toonde ze niet zo ziek... ze stond gewoon wat lusteloos voor zich uit te staren en wilde niet de wei op... als ze dan uiteindelijk achter m'n tante en mij aan slofte richting wei en wij de prikpaaltjes verzetten zodat de paarden vers gras kregen wilde ze niet grazen. Ze bleef constant bij mij staan en ging flemen.... Ik had echt het gevoel dat er iets mis zat.... haar oortjes toonden nog vrij alert en ook op voorbij komende wandelaars en fietsers reageerde ze nog... en toch had ik het gevoel dat er iets niet klopte. Toen we terug richting stallen wandelden wandelde casandra gewoon achter ons aan... normaal doet ze dat echt NOOIT als er vers gras gegeven wordt. Dan is zij de eerste om te eten en de andere paarden weg te jagen... Hier zat echt iets grondig mis. Ik heb haar meegenomen naar de piste waar 'k haar in eerste instantie heb laten draven, in de hoop dat de stress groot genoeg werd zodat ze zou mesten... deed ze niet... dan wat grondwerk gedaan zodat ze wat zou relaxen in de hoop dat ze dan wel zou mesten... ook niet..., proberen te luisteren of er darmgeluiden te horen waren... nauwelijks... ondertussen waren we al zo'n twee uur op de wei en had ze nog niet gemest... veearts gebeld, maar die zou pas binnen anderhalf u, tot 2u daar zijn... heb haar gewoon terug de wei op gelaten, zodat ze bij die anderen zou kunnen zijn, in de hoop dat ze niet zou gaan liggen... had haar halster aangelaten zodat 'k haar direct terug zou kunnen vangen moest ze toch gaan liggen.
Ondertussen hadden wij ons in de wei gezet op een stoel. Na een half u begon casandra uiteindelijk toch te eten, maar mest kwam maar niet... na een uur wachten en kijken nog steeds niets...

Toen stelde m'n tante voor om eens achter haar te jagen, dus 'k heb mijn touw genomen en heb haar wat opgejaagd en uiteindelijk kwam de mest! en je zag haar echt van dat moment af ook helemaal terug opleven... van een introvert paard dat helemaal in zichzelf gekeerd zat kwam er terug leven in! Dus wij waren héél erg opgelucht, veearts afgebeld die ondertussen al naar ons op weg was... na 3,5u had ze dan eindelijk gemest!

Vanmiddag kreeg 'k terug telefoon, casandra wilde niet van de wei komen en stond gewoon voor zich uit te staren... terwijl die andere twee paarden waar zij bij staat al lang aan het eten waren... M'n tante had al zitten rammelen met de schep voer, omdat ze daar normaal direct op af komt. Dus ik onmiddelijk vertrokken naar de wei. Toen ik aankwam stond ze nog steeds voor zich uit te staren... van het moment dat ze m'n stem hoorde en ik rammelde met voer kwam ze naar me toe gegalopeerd en uiteindelijk at ze alsof haar leven er vanaf hing...
Ik krijg echt noch kop noch staart aan dat paard... Weet niet goed wat 'k hiervan moet denken... Het is ook niet de eerste keer deze week dat ze dit deed...

Het is gewoon raar dat ze als ik er ben wel wilde eten en daarvoor niet, terwijl ze echt een paard is dat zo op eten gefocusd is...

Als ik aanvoel dat er iets mis is, klopt dat ook elke keer weer.... Tot nu toe heeft mijn buikgevoel me nog niet in de steek gelaten...

Hebben jullie soms ook dat gevoel? Ik denk soms echt da'k overdrijf, maar als dan de veearts komt, bevestigt die toch elke keer weer mijn vermoeden...

[Whoops]

Vooral op blijven vertrouwen Willeke, ik heb geleerd, vaak achteraf dat ik mij dan teveel door anderen laat beinvloeden vooral wanneer dingen niet zo duidelijk zijn. Goed dat je dat wel doet.

Zou de medicatie ook bijwerkingen kunnen hebben??

[willeke]

goh 'k weet het nie of de medicatie bijwerkingen kan hebben, daar heeft de veearts niet over gesproken... Ze hoeft in ieder geval niets meer te hebben, normaal zou ze morgen nog een laatste keer medicatie moeten krijgen, maar de veearts zei dat als haar knie niet meer dik is dat het eigenlijk niet meer nodig is, als ze daar zo van gestressed raakt.

[Jess]

Je gevoel heeft altijd gelijk. Goed van je dat je er naar luistert. Altijd blijven doen, ookal zegt iemand wat anders.

Hoe is het nu met haar?

[Dorien66]

Ik herken dat buikgevoel. Als ik dat heb klopt het ook altijd. Dus als je het mij vraagt: volg dat gevoel!

[Mafhaf]

Heel vaak heb ik mensen die hun paard ter behandeling aanbieden die ook een buikgevoel hadden dat er iets niet goed zit... en die hebben altijd gelijk.
Vertrouw er maar op!

[Pocalover]

De buik heeft meestal wel gelijk!

[willeke]

met casandra gaat alles nu gelukkig goed! We zijn een dag te vroeg gestopt met medicatie geven. Ze lijkt wel héél erg dankbaar! hihihi

Ze heeft nu wel moeite ermee als 'k met m'n handen richting haar mond ga... maar 'k heb hier al wat aan gewerkt en het gaat steeds beter. Ze weet da'k niet altijd met zo'n spuit afkom.

Ja dat gevoel dat iets niet goed zat heb 'k ook al gehad... Zo heb 'k al enkele instructeurs gehad waarbij 'k het gevoel had dat het niet goed zou komen. Ben ook gestopt met lessen, en ben dan gaan buiten rijden, en sindsdien gaat het alleen maar beter!
Ook met grondwerk zijn we héél erg geëvolueerd! Gewoon door meer op gevoel te gaan doen...

Dinsdag ga'k wel terug een lesje wagen bij Cinthe van Indian Jewels. Dyco van Quinzy staat bij haar om opgeleerd te worden. Zij gaat mij een lesje camionladen geven.

Maar op medisch vlak is casandra weer helemaal in orde! Daar ben 'k héél erg blij om!