Trailerladen met onwillige LB steigeraar

[Marja]

Ik heb Parelli's DVD's over het trailerladen uitgebreid bekeken (trouble free trailerloading en de DVD uit het LB&HB pakket), maar hij werkt daarin alleen met paarden die angst hebben.
Ik vroeg me af of iemand weet wat voor technieken hij gebruikt bij paarden die écht niet bang zijn, maar geleerd hebben dat bv. steigeren en losrukken werkt om niet die trailer in te hoeven.

En ja uiteraard draait het allemaal om respect en moeten de 7 games goed gaan, maar die gaan in dit geval ook goed, behalve dan als je het paard vraagt te laden. En ja ik weet zeker dat ze niet bang is, want ze loopt briesend en volkomen ontspannen de trailer in -als ze daar zin in heeft- en komt er dan doodkalm maar gestaag weer uit en als je haar dán vraagt om er weer in te gaan, dan krijg je de steiger-draai-losruk actie waarbij het domweg niet lukt om dat te voorkomen.

Dus ik ben eigenlijk wel heel benieuwd of iemand weet wat Parelli in een dergelijk geval zou doen. Zijn er wellicht savvy club members hier die in het ledengedeelte toegang hebben tot een uitgebreide vraag-en-antwoord database (want ik dacht dat die er was, of niet?), en die eens zouden willen kijken of daar vragen over staan?

(En nee, dit gaat gelukkig niet over mijn eigen paard. )

(En ja, ik weet wel hoe sommige andere trainers dit aan zouden pakken, maar aangezien Parelli vaak doet wat anderen niet doen, zou ik graag willen weten wat dat dan is. )

[kellybelly]

heel interessante vraag, mijn vriendin worstelt namelijk met hetzelfde probleem met een bijzonder slimme, vlugge LB-extravert....

[Maaike]

Ik zit dan niet bij de savvy club maar er komen drie dingen in mij op:

1. It's not about the trailer ( ergo; zoveel respect voor de baas is er nu ook weer niet als hij zich losrukt..)Losrukken is toch een beetje een basisprobleem volgens mij. Sjo deed dat vroeger regelmatig en hoe moeilijker de situatie werd des te eerder hij dat deed. Nu zit wijken voor druk er zo enorm in dat hij zich nooit meer losrukt (en mijn lichaamstaal is vele male subtieler natuurlijk). Ik zou zeggen, snel door naar L3 en veel uitdagende situaties opzoeken om te testen.

2. Associatie met trailer is natuurlijk dat ie daarin moet. Vrij gefocused doel voor ons mensen en daar worden we toch ene beete roofdierachtig van . Ik zou zeggen veel games spelen met de trailer, rond de trailer, over de klep en dat verwerken in elke? trainingssessie zodat de trailer lekker suf en normaal wordt.

3. Maak de trailer echt tof, ik heb trailerladen met Sjo zo doodgeoefend in het begin dat hij er uit zichzelf inliep als ik ff met iemand in gesprek was ofzo. 'Kijk, braaf he baas?! Snoepje?'. Bij LB paarden zou ik er gewoon een leuk spel van maken die trailer.

[Marja]

Tja dat had ik allemaal ook al bedacht Maaike.

Het gaat hier echter om een paard met een geschiedenis; ze is al wat ouder en heeft geleerd dat je gewoon door mensen heen kunt lopen als je daar zin in hebt. In de tijd dat ze nu bij de huidige eigenaresse is, is dit al enorm verbeterd, maar het is nog steeds wel zo: als ze echt iets niet wil, dan wil ze dat ook niet en dan dóet ze dat ook niet. En aangezien het haar al vaak is gelukt zich los te rukken (in verschillende situaties, niet alleen met de trailer) is dat iets wat ze nu natuurlijk niet zomaar meer opgeeft.

De trailer in elke sessie verwerken met spelletjes eromheen heb ik uitgebreid gedaan; alles wat ik om de trailer heen doe gaat nu ook prima en doet ze op steeds lichtere aanwijzingen, net als het andere grondwerk dat ik zonder trailer doe...

Mijn bedoeling was ook dat ze, zodra ze rustig in de trailer kan staan, ze daar eten krijgt. En dit dan een tijd lang elke dag doen. Maar zo ver zijn we dus maar 1 x gekomen, en toen ontdekte ze de steiger-losruktruc en nu kan ik haar dus niet lang genoeg meer in de trailer houden om haar daar te kunnen voeren. Ja misschien als ik heel snel een bak voer onder haar neus schuif, maar dan lijkt het meer op omkoping en dat zie ik ook niet zo zitten... Bovendien denk ik dat ze er dan alsnog uit komt stieren zodra dat voer op is...

[sannie]

Ik krijg eigenlijk meer het idee dat de steiger-draai-losruk actie het echte probleem is en niet zozeer de trailer. Klinkt een beetje alsof madame een perfecte fase 4 gevonden heeft om de mensen te trainen. En als dat klopt denk ik dat ze dat gedrag blijft proberen zolang het succes heeft.
Zou je niet iets kunnen verzinnen om het steigeren zelf oncomfortabel te maken, een consequentie die ze totaal niet ziet aankomen? Een vriendin van mij heeft ooit haar zeer vaak steigerende hengst de lust daartoe ontnomen door hem iedere keer dat hij omhoog kwam in z'n buik te porren. Dat hoeft niet hard, hoeft zeker geen pijn te doen, kan gewoon met bijvoorbeeld het handvat van een longeerzweep o.i.d., maar het idee is dat je het paard er subtiel op wijst dat steigeren misschien leuk lijkt, maar dat het daarmee ook een zeer kwetsbaar deel van z'n lichaam blootstelt en dat jij dat doorhebt. De aandacht van het paard gaat dan naar de buik in plaats van de lucht in dan komt die kop vanzelf weer naar beneden. Wel moeilijk, vraagt perfecte timing en liefst twee mensen omdat voor het paard staan en zelf ook moeten prikken (zachtjes!) een redelijke kans op voorbenen in jouw ruimte met zich meebrengt. Een alternatief, zeker als je met twee mensen bent, is de aandacht naar de achterbenen te vragen door van de achterkant/zijkant een touwtje rond een achterbeen te gooien (zoals Linda op een ik meen L1 DVD doet om de aandacht van een zeer LB en ab-so-luut niet geïnteresseerd paard te krijgen). Als je paardlief van het steigeren weer op de grond kunt krijgen voordat het draai-losruk deel van de truc is gelukt kun je weer aan de trailer gaan denken.

Dit is misschien erg stellig geschreven, maar is ook maar gewoon wat ik bedacht heb he, heb geschreven wat ik voor me zie dat zou kunnen gebeuren dus is gewoon een suggestie. Succes ermee.

[Marja]

Ja dat klopt, de trailer is ook niet zozeer het probleem
Ze zal zich daar misschien niet 100% op haar gemak voelen, maar ze vindt het daar zeker niet zo onaangenaam dat ze daar echt niet in durft. Ze heeft er ook al verschillende keren ontspannen in staan briesen en ze is ook wel eens op pad geweest met de trailer, en kwam er dan altijd gewoon ontspannen, droog en rustig ademend vanaf.

Die effectieve fase 4 om mensen te trainen heeft ze zeker, want zoals ik al schreef, die steiger-draai-losruktruc (of losrukken zonder steigeren) doet ze vaker (alhoewel tegenwoordig wel al minder). Ze heeft voor ze bij de huidige eigenaresse kwam 6 jaar in een wei gestaan, werd niks mee gedaan, ze heeft daar 2 veulens gehad en die en de andere paarden lekker in de rondte gebullied, dus dat doet ze nu met mensen ook.

Bedankt voor je input Sannie, ik zal er eens over denken hoe we dat dan praktisch kunnen doen want een helper zal ik dan zeker nodig hebben. Alleen is het punt dat als de helper het paard onder de buik of bij de achterbenen zou willen raken, dat die helper dan in de renweg van het paard zou moeten staan om erbij te kunnen, dus ik moet eens goed nadenken over hoe je zoiets dan veilig zou kunnen doen.

En wat zouden jullie doen als het paard zich toch heeft weten los te rukken? Tot nu toe heb ik haar dan flink aan het werk gezet op de plek waar ze naartoe rende (wil je hier zijn? nou hier is het niet leuk hoor, hier moet je hard werken), maar dat intereseert haar niks. Ze doet dan vrij braaf wat ik vraag, maar als ik haar dan vervolgens weer de trailer op vraag, krijgen we weer hetzelfde...

[sannie]

Misschien achteruit terug laten lopen naar de trailer, ongeacht of ze daarvoor 5 m of 50 m achteruit moet?
Ik moest afgelopen weekend een paard laden voor een vriendin. Zij ging verhuizen en paardje, merrie, bijna 23, zwaar artrose en zwaar eigenwijs ging mee. Mijn insteek was anders dan ik normaal zou doen omdat het meer dan zeer waarschijnlijk is dat het paard in kwestie nooit meer op de trailer hoeft. Ze vindt trailers niet heel leuk, maar ook niet heel naar, heeft in haar jonge jaren veel wedstrijden gelopen en is dus vaak zat in de trailer geweest, alleen de laatste jaren niet meer. Ik had dus een longeerlijn stand-by, want paard MOEST de trailer in, bij voorkeur goedschiks maar iets anders was een eventuele optie (en is dat normaal gesproken bij mij niet).
Dit paard is ook een ster in zich losrukken, maar dan gewoon door locomotiefje te spelen: alle gewicht in je halster gooien en doorlopen. Dat hoeft niet in galop, kan prima in draf, als je maar een tempo kiest dat je krachtig en steady in kunt zetten en vol kunt houden.
We begonnen gewoon onder aan de klep, paard snuffelde braaf, schraapte al met een voetje op de klep dus ik deed naast de klep een stapje opzij om haar uit te nodigen een volgende stapje de klep op te zetten. In plaats daarvan besloot mevrouw om achter mij langs te gaan en dan de locomotief aan te zetten. Ik kon haar tegenhouden omdat ik rekening hield met die mogelijkheid en omdat ik door eerdere acties van dit paardje had geleerd om geen druk te geven op het halster maar het paard te draaien door druk op de achterhand. Alleen stampte ze nu door een vrij nauwe doorgang tussen schuur en trailer weg dus er was geen plaats om te draaien. Daarom ben ik snel achteruit gerend om voor haar neus te blijven en toen kon ik haar wel stoppen (stel je hierbij mij voor met opeengeklemde kaken en m’n handen op haar neus terwijl ik uit alle macht duw en langzaam achteruit glijd over de grond en paardlief met even opeengeklemde kaken en strijdend voor haar principes stap voor stap doorbuffelt, tot ze plotsklaps besluit dat het allemaal wel heel erg veel gedoe is).
Anyway, paard stopte en omdat we in een smalle doorgang stonden was achteruit terug de meest logische weg. De reden dat ik dit zo uitgebreid beschrijf is om uit te leggen wat er zo gaaf was tijdens het achteruit lopen. Want door te stoppen verloor paardlief al een hoop terrein, maar toen ze achteruit moest veranderde ze opeens helemaal. Net of ze gewoon even wilde testen of ik zeker was van wat ik wilde, en toen ze die paar meter achteruit aan het lopen was werd ze helemaal zacht en terug bij de klep liep ze als vanzelfsprekend de trailer in. Heel apart, wel erg leuk natuurlijk. En het gekke was dat ik op het moment dat ik haar in de achteruit zette, nog heel ‘groot’ was (je zult en je moet nu achteruit!) en dat een paar stappen verder doordat zij zo zacht werd ik ook meteen al die life-up losliet, gewoon vanzelf.
Ik weet natuurlijk niet of het door het achteruitgaan kwam of doordat ik in de ogen van het paard mijn punt gemaakt en gehouden had of een combinatie van die twee, maar ze stapte daarna zo gemakkelijk de trailer in, met mij mee, zonder ook maar 1 twijfelende pas en aan een doorhangend touwtje dat ik er wel zeker van ben dat ze die trailer inging omdat ze zelf bereid was dat te doen en niet omdat ze gedwongen werd. En ik ben er ook vrij zeker van dat als ik haar niet had kunnen stoppen en haar had laten schieten dat ik ‘r dan van z’n lang-zal-ze-leven niet normaal die trailer in had gekregen. Misschien werkt het achteruitlopen beter dan het aan het werk zetten (i.v.m. de artrose was dat bij dit paard sowieso geen optie, die is al jaren met pensioen)? Ik hoop voor je dat jij uiteindelijk ook zo’n moment van overgave krijgt. Want het is een mooie overgave, geen gelatenheid of onderdanigheid, maar meer een “OK, ik doe wat jij vraagt omdat je het waard bent” gevoel.

[Marja]

Mooi verhaal Sannie, en ik heb er helemaal beeld bij! Wat schrijf je toch leuk beeldend.

Ik vrees alleen dat het achteruit naar de trailer lopen voor deze dame niet uitmaakt. Dat heb ik nl. al diverse keren gedaan en ze werd idd wel steeds zachter, maar als we dan bij de trailer aankwamen en ze daar dus voor het eerst weer voorwaarts mocht (de trailer in), dan deed ze dat óf wel, maar kwam er dan heel snel weer uit en als ik haar dan weer erin vroeg, was het de steiger-draai-losraaktruc, óf ze deed dat gewoon al meteen.

Ik heb haar trouwens wel achteruit de trailer in gekregen, en daar heeft ze een tijdje heel braaf gestaan, ondanks de wind en eng flapperende en geluid makende dingen waardoor ze vond dat ze eruit moest, en ik heel zachtjes kon zeggen, nee blijf maar staan, en ze dat dan nog deed ook.
Dit is waar we gisteren mee ge-eindigd zijn.
Ik denk alleen dat als ik haar nu weer voorwaarts de trailer in vraag, dat we dan toch weer hetzelfde hebben...

En ik ben nog steeds wel heel benieuwd naar wat Parelli ervan zegt (en óf hij er wel wat van zegt, want ik kan me ook voorstellen dat hij dat soort info niet openbaar maakt omdat je wel héél zeker moet weten dat het paard geen angst heeft). Maar als het goed is, ga ik binnenkort achter die info komen.