Vindt dit wel een intressant artikel.

Onderzoekers aan de Universiteit van Queensland hebben ontdekt dat
insuline een belangrijkere rol speelt bij de ontwikkeling van
hoefbevangenheid, dan voorheen werd aangenomen.
Een studie heeft laten zien dat een hoog percentage van dit hormoon kan
leiden tot hoefbevangenheid bij pony's.

Insuline is een hormoon dat verantwoordelijk is voor het glucose level van
het bloed. Het stimuleert insuline-gevoelige cellen om glucose uit het
bloed op te nemen. Normaal gesproken kan een maaltijd met veel suiker of
zetmeel leiden tot een verhoging van bloed glucose. Deze verhoging zal de
vrijlating van insuline aanmoedigen, waardoor de insuline de glucose in de
cellen weer zal aanmoedigen. Als resultaat zal het glucose level van het
bloed weer normaal worden.

Veel hormonen, zoals cortisol en adrenaline, zullen het glucose level weer
omhoog laten gaan, maar alleen insuline kan het weer laten zakken.

Veel paarden met hoefbevangenheid zijn insuline-resistent, vooral de
paarden met onderliggende hormonale afwijkingen (endocrinopathic
laminitis) zoals Equine Metabolic rome (EMS) of de Ziekte van Cushing.
Hierdoor zullen de paarden niet normaal op insuline reageren, en hebben
doorgaans een hoge concentratie insuline in het bloed, alhoewel het maar
zeer weinig voorkomt dat de paarden ook een hoge glucoselevel in het bloed
hebben.

In de Queensland studie kregen pony's een dosis insuline via een infuus,
waardoor zij een abnormaal hoge bloedlevel kregen. Normaal gezien zou
hierdoor de concentratie van glucose in het bloed moeten zakken, doordat
er wordt gestimuleerd het op te nemen in het bloed. Maar de onderzoekers
hielden de glucoselevel in het bloed op normaal nivo door tegelijkertijd
ook glucose toe te dienen.

De geteste pony's in deze groep waren jonge gezonde pony's met geen
geschiedenis van hoefbevangenheid. Alle pony's in deze groep kregen echter
binnen 3 dagen alsnog hoefbevangenheid.

Een tweede groep pony's ontvingen steriele saline (wateroplossing met een
concentratie zout) in plaats van glucose en insuline. Alle pony's in deze
groep hadden een normale insuline en glucoselevel tijdens deze test. Geen
enkele pony liet tekenen van hoefbevangenheid zien.

Het enige verschil tussen de twee groepen was dat de insuline-behandelde
pony's uit groep 1 een hoge level insuline in hun bloed hadden. De normale
insuline concentratie was tijdens de studie 1036mcU/mL, wat zeer hoog
boven de normale limiet is.

De studie liet zien dat insuline hoefbevangenheid kan veroorzaken, zelfs
wanneer de glucoselevel in het bloed normaal blijft, en zonder enkele
verstoring in het spijsverteringskanaal. Dit laat zien dat de normale
werking van insuline al hoefbevangenheid kan veroorzaken.

Hoe kan insuline dan het lamilaire weefsel in de hoef beschadigen? Een
suggestie zou zijn dat de resistentie tegen insuline, de opname van
glucose in de lamilaire cellen zou verstoren. Maar recentelijke studies
van hetzelfde laboratorium laten zien dat deze cellen eigenlijk nieteens
insuline ontvangen of opnemen. Dus hoeveel glucose zij opnemen hangt niet
af van insuline.

Er zijn echter wel insuline-ontvangers in de aderen, dus het is
waarschijnlijk zo dat de insuline de bloedcirculatie in de hoef kan
verstoren.

Tot nu toe werd insuline altijd gezien als een indicator van metabolische
veranderingen bij paarden met Hoefbevangenheid. Maar nu blijkt dus dat de
insuline zelf de boosdoener is van de schade die bij deze ziekte komt
kijken.

Het is overduidelijk dat insuline een grote rol speelt bij de ontwikkeling
van endocrinopathic laminitis (de gevallen met insuline-resistentie en
hoge insulinelevels in het bloed). De onderzoekers denken ook dat insuline
ook de boosdoener is bij gevallen van hoefbevangenheid waar het paard in
een overrijke weide heeft gestaan, of teveel eiwitrijk voer heeft gehad.
Hierdoor kunnen paarden insuline-resistent worden. Er zal nog meer
onderzoek moeten worden gedaan om er achter te komen welke levels van
insuline giftig zijn.

Paarden met een verhoogde insuline-level in het bloed moeten goed in de
gaten worden gehouden om de kans op hoefbevangenheid te verkleinen. Dit
kun je doen door te wisselen van voeding met hoge waardes carbohydraten
(koolhydraten), naar een "high fibre" dieet, wat makkelijk verteerbaar is
en weinig tot geen koolhydraten bevat. Ook helpt het om overgewicht bij
paarden tegen te gaan, en dagelijks gedoseerde beweging te geven.