hoe het beste aan te pakken?

[agness]

hoi,
ik rijd nu op een 22 jarig arabiertje soms. verder stond ze al 2 jaar stil. soms een klein kind er op om de laan op en neer te lopen met iemand er naast, maar niet echt gereden dus. hier voor schijnt ze hoog in de dressuur te hebben gelopen.

nu ben ik pas 2 keer op haar wezen rijden. het gaat opzich heel goed. ik rijd geen dressuur, maar recreatief. lekker naar buiten. ze schrikt overal van. is heel erg kijkerig. als ze schrikt stopt ze ineens en weiggert verder te lopen of ze gaat naar achteren en opzij en draaien enzo.
ik laat dat kijken gewoon toe. ik bedoel, ze komt ineens buiten. heeft nu al maanden op stal gestaan (zomers staat ze 24/7 op de wei, en swinters op stal en als het mooi weer is buiten. niet mijn keuze, maar ze is niet van mij, dus ik heb daar niets over te zeggen)
zouden jullie dat ook doen? gewoon toe laten?
en hou zouden jullie op dat schrikkerige reageren? ik laat haar rustig kijken wat het was, als ze druk gaat doen laat ik haar een rondje lopen en drijf ik haar vervolgens weer gewoon voorwaarts. ik vraag mij af of dit de beste methode is. wat denken jullie?
en dan nog iets: ze vind het heel moeilijk om stil te blijven staan. ik train dat nu door gewoon tijdens het buitenrijden af en toe halt te houden en lekker met haar te praten en over haar hals te wrijven, en dan weer verder. soms ook gewoon halthouden en echt focussen dat ze stil blijft staan. is toch makkelijk als je een keer moet wachten met oversteken weten jullie een andere of betere manier om het te oefenen? ik moet zeggen dat ik wel al vooruitgang zie. met afstijgen en afzadelen bleef ze heel rustig staan en verzettte geen pas.
en dan als allerlaatste: wat moet ik doen als ze steeds haar hoofd ineens omlaag trekt. echt aan de teugels trekken doet ze dan. soms als we over het asfalt rijden, of als ze een plukje gras ziet. iemand een idee om dat af te leren? of is dt een kwestie van tijd? ik houd nu maar gewoon stevig vast zodat ze echt niet kan eten tijdens het rijden...

even van te voren: ik ben gehandicapt, dus kan niet afstappen tijdens het rijden. ik heb maar 1 arm om mee te rijden. en ik kan even geen grondwerk doen nu omdat ik dat alleen in de wei kan doen, en die is te nat, dus kom ik dan verzakt te staan met mijn scoot-mobiel.
ik hoop dat jullie tips hebben en mij niet aan gaan vallen op dingen die ik verkeerd aan pak. ik hoop van jullie te kunnen leren.

groetjes agnes

[sannie]

nu ben ik pas 2 keer op haar wezen rijden. het gaat opzich heel goed. ik rijd geen dressuur, maar recreatief. lekker naar buiten. ze schrikt overal van. is heel erg kijkerig. als ze schrikt stopt ze ineens en weiggert verder te lopen of ze gaat naar achteren en opzij en draaien enzo.

Kijken laat ik zelf ook toe. Opzij lopen of omdraaien niet. Als mijn paard iets engs ziet mag hij er naar kijken zoalgn hij wil. Na een tijdje verslapt z'n aandacht en gaat hij op zoek naar iets eetbaars. Dan drijf ik 'm vooruit, 1 pasje is al genoeg. Zodra hij weer stopt om te kijken herhaalt zich het voorgaande. Als paardlief eenmaal bij het vreselijk enge iets is aangekomen en het heeft besnuffeld mag hij op diezelfde plek gras eten (als er iets staat, anders heeft 'ie pech).
Dingen die Heel Eng zijnen echt een vluchtreactie oproepen benader ik volgens het bekende approach en retreat, maar altijd in een rechte lijn. Paard mag best terug naar een plek waar hij zich veiliger voelde, maar RECHT achteruit, niet zijwaarts, niet draaien. Inmiddels heeft mijn paard geleerd dat dit zo werkt en geeft hij op tijd aan dat iets 'm bang maakt en stopt hij zelf. Soms doet hij zelfs al zonder dat ik aan hoef te drijven het volgende pasje naar het enge ding. Als de Engheid zelf kan bewegen, zoals trekkers en vrachtwagens neem ik altijd het zekere voor het onzekere en zorg ik dat paardlief genoeg ruimte heeft om van het voorbijdenderende voertuig achteruit veiligheid te zoeken. Dat moet soms op een oprit maar hier in de buurt zitten zoveel paardenmensen dat niemand er bezwaar tegen heeft als ik even met een iets nerveus paard het erf op kom. Overigens heeft paardlief meestal aan een meter of 2-3 genoeg om zwaar verkeer te weerstaan en die ruimte is makkelijk te vinden.

en dan nog iets: ze vind het heel moeilijk om stil te blijven staan. ik train dat nu door gewoon tijdens het buitenrijden af en toe halt te houden en lekker met haar te praten en over haar hals te wrijven, en dan weer verder. soms ook gewoon halthouden en echt focussen dat ze stil blijft staan. is toch makkelijk als je een keer moet wachten met oversteken weten jullie een andere of betere manier om het te oefenen? ik moet zeggen dat ik wel al vooruitgang zie. met afstijgen en afzadelen bleef ze heel rustig staan en verzettte geen pas.
en dan als allerlaatste: wat moet ik doen als ze steeds haar hoofd ineens omlaag trekt. echt aan de teugels trekken doet ze dan. soms als we over het asfalt rijden, of als ze een plukje gras ziet. iemand een idee om dat af te leren? of is dt een kwestie van tijd? ik houd nu maar gewoon stevig vast zodat ze echt niet kan eten tijdens het rijden...

Misschien kun je haar neiging om gras te snaaien met stilstaan combineren. Als je haar af en toe naar een paar seconden stilstaan, als ze aan een ontspannen teugel blijft staan, toestaat gras te eten motiveer je haar extra voor het halthouden. Daarbij is het een mooie test of ze echt rustig is, want een nerveus paard eet niet of graait maar een paar happen om vervolgens weer door te lopen. Naast het gras eten kun je ook als variatie op het halthouden en wegstappen eens een paar pasjes achterwaarts vragen. Vanuit de Parelli gedachte: als paard niet weet wat er gaat komen (wegstappen, gras eten of achterwaarts) zal het eerder netjes af gaan wachten wat de ruiter wil. Als je steeds hetzelfde doet weten ze het na een poosje wel en gaan ze zelf bedenken wat de volgende stap is.
Met echt aan de teugels trekken (ruiter uit het zadel trekken) heb ik zelf geen ervaring maar een stalgenootje van mij wel. Volgens Anne Muller kan je paard je alleen uit het zadel trekken als je niet gegrond zit. Als je echt diep zit, alsof jouw verticale as (van je zitbeenknobbels tot je kruin) deel uitmaakt van een boom die recht door je paard heen in de grond geworteld is kan je paard je alleen maar dieper in het zadel trekken en niet uit balans. Gronding kun je oefenen door diep vanuit je buik adem te halen en ontspannen recht te zit. Elk van je ruggewervels leg je bewust netjes bovendop die daaronder, en bovenaan je ruggewervels liggen je nekwervels en je hoofd. Testen of je goed diep zit is ook gemakkelijk, gewoon op je paard gaan zitten, en een helper vragen om de teugels naast de mond van het paard te pakken en te proberen jou uit balans te trekken net zoals je paard dat probeert. De reden dat je paard dat doet kan best zijn dat ze gras wil eten, maar als jouw zit echt goed diep (maar ontpannen, bomen zijn niet van beton en bewegen mee met de wind!) is, wordt het gemakkelijker voor haar om jou te volgen en niet haar eigen willetje door te drijven.

Misschien een beetje zweverig verhaal, e.e.a. kun je nalezen in Basis Rijkunst van Anne Muller, misschien hebben ze dat bij de bibliotheek.
En verder lekker genieten dat je weer kunt rijden. Gun je de tijd om aan elkaar te wennen, voor je paardje is het vast ook een beetje vreemd om ineend weer 'echt' te moeten rijden ipv alleen met die kindertjes. Als ze je langer kent en meer met je gedaan hebt groeit jullie band en gaat ze ook weer meer haar best doen.

[agness]

ze trekt mij niet uit het zadel, maar die kleine kinderen wel. die hebben de kracht niet om haar tegen te houden, en zitten ook minder goed natuurlijk. ik dacht misschien is er iets wat haar gewoon afleert zo hard te trekken ineens. ik houd nu gewoon stevig vast zodat het haar niet lukt gras te eten. op een gegeven moment moet ze dat toch door gaan krijgen?

over dat stilstaan combineren met gras laten eten...dat lijkt me dan niet handig. ze moet gewoon opletten als we stil staan. opletten op mij, en niet op het gras. als we moeten wachten met oversteken en ik laat haar halt houden moet ze op die plek blijven staan, en niet ineens 3 passen voor uit omdat daar toevallig gras staat... snap je wat ik bedoel?

[sannie]

over dat stilstaan combineren met gras laten eten...dat lijkt me dan niet handig. ze moet gewoon opletten als we stil staan. opletten op mij, en niet op het gras. als we moeten wachten met oversteken en ik laat haar halt houden moet ze op die plek blijven staan, en niet ineens 3 passen voor uit omdat daar toevallig gras staat... snap je wat ik bedoel?

volgens mij snap ik best wat je bedoelt, alleen andersom niet helemaal
Het gras eten is iets dat ze zelf leuk vindt. Dat kun je, op jouw eigen initiatief, gebruiken om haar te motiveren direct te reageren op jouw vraag om halt te houden. Daarom schreef ik ook dat je haar alleen gras kon laten eten als ze eerst aan een ontspannen teugel stil is blijven staan (dus niet naar eigen smaak omlaag duiken). Misschien had ik dat meer moeten benadrukken.
Wat ik verder schreef over soms na halthouden stilstaan, soms gras eten, soms voorwaarts weer weg is allemaal vanuit dezelfde gedachte: een paard dat erg schrikkerig en kijkerig is onder de ruiter en dat bovendien naar eigen believen aan de teugels rukt (overigens kan een paard alleen aan de teugels trekken als er aan de andere kant ook iets trekt) heeft naar mijn smaak te weinig vertrouwen in de ruiter en teveel vertrouwen in haar eigen ideeën om buiten veilig te zijn. Gezien haar ervaring en achtergrond denk ik echter dat een vriendelijke doch zelfverzekerde ruiter binnen redelijk korte termijn het vertrouwen en plezier van het paard kan herstellen. Door het paard alert te houden door niet steeds hetzelfde te doen maar haar zich af te laten vragen wat de volgende stap is, en door haar te motiveren door haar op gepaste momenten te belonen met iets dat ze graag doet (gras eten bijvoorbeeld).

[agness]

ze lijkt naar mijn idee het buiten zijn zelf al geweldig te vinden, maar ze ius wat onervaren op recreatief gebied. ik wil als het land wat droger is en ik er zelf ook in kan rijden ook grondwerk met haar gaan doen wat meer, maar zoals ik al schreef kan dat nu gewoon niet helaas.

ze trekt niet echt aan de teugels, dat bedoelde ik niet. ik rijd recreatief, en heb eigenlijk de teugels altijd erg losjes. maar soms duikt ze ineens naar beneden. op zo`n moment probeer ik haar wel tegen te houden en dan trek ik dus wel zegmaar(kweet niet hoe ik dat moet zeggen, maar ik houd haar tegen iig).
morgen ga ik met haar naar het bos. een skijken hoe dat gaat. ik ben benieuwd hoe ze reageert. als ze het leuk vind wil ik proberen 1 keer per week met haar naar het bos te gaan. ik doe alles alleen in stap. als ze wat dribbeld in draf vind ik het ook niet er, maar te lang liever nog niet. het zadel wat er op ligt zit totaal niet lekker, en ik heb zelf wel een nieuw zadel, maar die moet iemand met een auto even meenemen naar stal zodra ik mijn eigen zadel daar heb wil ik in de wei ook wat draven en galopperen proberen. ik ben zeer benieuwd.

dat halt houden en daarna soms achteruit en soms zijwarts en soms gras laten eten zal ik eens proberen. je bedoeld echt gewoon NA het halthouden toch? dus zegmaar 3 tellen stil staan, en dan commando geven voor achterwaarts lopen of zijwaarts gaan of haar laten grazen zodat ze steeds iets anders moet doen na het stilstaan en dat het dus geen standaard rijtje van acties is die ze uit moet voeren. heb ik je zo goed begrepen?

dankjewel iig voor je reacties. ik zal je op de hoogte houden

groetjes agnes