Re: Zo bang, zo bang

[Pocalover]

Waarom heb je besloten er toch langs te gaan en haar angst (=grens) niet te respecteren?

Heb de angst in mijn ogen wel gerespecteerd door die te erkennen en haar alle tijd te geven. Heb haar er niet langs gedwongen, heb gewacht tot ze er klaar voor was. Ze heeft zichzelf daar overwonnen.

Het gaat mij heel niet om die slacht. Het is voor mij belangrijk dat ik haar gezien heb. Haar angst, de twijfel, het alles. Dat had ik nooit gezien. Ik had altijd alleen maar een 'druk' paard.

[Pocalover]

Wat Lila schrijft vraag ik me ook wel, alhoewel vooral; heb je nu het plan om er voorlopig niet meer heen te gaan?

Ik ga er zeker weer langs.

Ik geloof niet dat ik Poca geholpen zou hebben door om te draaien. In mijn ogen had ik dan pas aangegeven hoe eng de slacht echt is. "Als zelfs Roos besluit om om te draaien, dan moet het wel heel eng zijn.."
Ik geloof dat ik Poca juist nu geholpen heb. Door haar zelf te laten ontdekken dat het oke is. Door haar genoeg vertrouwen op te laten bouwen er langs te gaan.

[lila]

Het gaat mij heel niet om die slacht. Het is voor mij belangrijk dat ik haar gezien heb. Haar angst, de twijfel, het alles. Dat had ik nooit gezien. Ik had altijd alleen maar een 'druk' paard.

okee, maar als je het dan voor het eerst zÃ*et en ze het je láát zien. Waarom er dan niet naar luisteren (had ook een ander obstakel kunnen zijn)? Je hebt er de tijd voor genomen, maar was het voor Poca niet een éénrichtingsverkeerweg (als je begrijpt wat ik bedoel)?
Geen aanvallende kritiek hoor, alleen maar graag willen weten waaróm. Om te leren, zoals jij leert van de forumleden.

[Ginny]

ik dacht ook meteen aan de geur van een slachthuis...en dat ze daarom zo bang was.

[trea]

Ik kan me nog een eerder topic van jullie herinneren. Toen was er ook een issue bij het slachthuis.
Als ik met een paard opnieuw iets op wil bouwen buiten, zou ik voorlopig niet langs de plek gaan waar eerder problemen ontstonden. Dat vind ik iets essensieels overslaan.

Maar wellicht kijk ik er anders tegenaan dan jij

Ik ben het wel met je eens dat we zoveel ZIEN, sinds we het weten.

[myracara]

Ja, ik begrijp dat je op dát moment toch erlangs bent gegaan.

De reden dat ik het vroeg was dat ik een soort theorie heb over het naar buiten gaan.
Ik probeer zelf om Myra te laten denken dat ik altijd hele goede ideeen heb. Dat ik haar meeneem naar plaatsen waar iets lekkers valt te halen etc., zodat ze het ook echt leuk gaat vinden buiten.
Ik dacht meer, je zou ervoor kunnen kiezen om voorlopig niet meer langs die plek te gaan, als je sowieso weleens moeite hebt buiten. Dat je ervoor kiest om haar mee te nemen naar plaatsen die ze juist leuk vindt of in ieder geval niet doodeng vindt.

Het was echt een vraag uit interesse. Ik vindt het onwijs gaaf dat je zo dat verschil hebt kunnen waarnemen. Ik heb daar zelf heel veel moeite mee.

[Callippo]

Wauw, zo mooi hoe je dit ervaren hebt!

Zie de situatie voor me en begrijp dat 'doorgaan' op je weg, heel iets anders is dan voorbij gaan aan de angst. Door het de rug toe te keren, neemt de angst niet af.

[Mafhaf]

En dat zeg je heel mooi, Eveline!

Ik had ook ooit zo'n soort ervaring, op het toernooi 2005 met Susan. We waren daar, ze connecte met Atli en toen Atli wegliep, werd ze heel gestressed. En ineens zag ik de wereld door haar ogen,. Nouja, dat klinkt wat beperkt, ik zag de wereld ineens in een FLASH door haar zijn. Ik zag hoe desolaat en woest en bedreigend de wereld voor haar was op dat moment, ahw door haar ogen. Alles draaide, er was niets dat je kon vasthouden. VRESELIJK!

En net als verwende Poca ging verwende Susan op de terugweg weer over alle lijntjes heen, liep zelfs op mijn hakken. Dat was een hele andere Susan dan die verlaten, geisoleerde, ronduit alleen maar aan je hart willen drukkende 'zielige' Susan. Zielig niet goed woord, kan goed woord niet vinden.

Ik snap, Roos. Mooi!

[maya_longlane]

wat leuk om te lezen, zoiets had ik ook dit weekeind met eagle... maar dan meer in het klein.

ik kan wel goed begrijpen dat je toch langs de slacht bent gegaan.

ik was aan het wandelen met eagle, hij is erg confident, wanneer hij achter of naast mij loopt, maar als ik hem leid vanuit zone 3 of 4, dan merk ik dat ie daar een beetje onzeker van wordt. Als er dan iets is wat ie 'spannend' vindt, dan laat ik hem dat in eerste instantie zelf uitzoeken. Hij is op zich erg nieuwsgierig van aard dus hij kan zich er snel toezetten om "spannende' dingen te onderzoeken. Soms doet ie dat dus niet uitzichzelf, waarschijnkijk dus TE spannend ofzo en dan loop ik naar het spannende opject toe en dat 'trekt' hem dan wel over de streep en kan hij dan het object ook onderzoeken. tis niet zo dat ik hem naar dat object toetrek, hij moet het wel uitzichzelf doen. Meestal is het de keer daarna nog wel even spannend voor hem maar hij kan dan wel (zonder dat ik er dus eerst naar toe ga) zich er overheen zetten en het ding onderzoeken en de volgende keer is het hele ding een issue meer.

ik zie het als het opbouwen van selfconfidence en af en toe HEM uit zijn comfortzone halen.

[myracara]

ik zie het als het opbouwen van selfconfidence en af en toe HEM uit zijn comfortzone halen.

Ja dat ben ik met je eens, alleen vindt ik dat er een wezenlijk verschil tussen "uit de comfortzone" en doodsangst bestaat.

[trea]

Grappig al die meningen.

Ik ben juist van mening dat je confidence opbouwt uit het opdoen van goede ervaringen.

Ik denk dat sommige paarden hun emoties van het "uit de comfortzone getrokken worden" opslaan van binnen. Je merkt dit niet tót een uitbarsting van rb gedrag.

[nienke07]

Ik vind dit ontzettend moeilijke materie... waar ligt de grens tussen 'over angst heen helpen' en 'dwingen door uit de comfortzone te trekken' ...
De grens tussen 'werken aan je relatie door over de angst heen te helpen' en 'schaden' (iets te groot woord, maar kan het even niet anders vinden) van de relatie door 'teveel met de angst confronteren'...
De grens tussen 'rekening houden met, door te vermijden' en 'je laten trainen door je paard door te vermijden'...

Heel erg lastig vind ik zelf... vooral omdat het geen éénduidig iets is.. het verschilt per setje (paard+mens), per dag, per moment...
Moeilijk.. wat maakt dat je op het ene moment leest: "angst" ... en besluit je paard zelf te laten onderzoeken om over de angst heen te helpen... of "angst" ... en je besluit om voorlopig niet meer langs dit punt te gaan....

Soms echt het gevoel dat als ik steeds rekening houdt met Bruut zijn angsten, hij ook ervan uitgaat dat het eng IS..soort van 'doorpakken' dus.. maar toch weer niet, want 'doorpakken' zonder rekening houden met, werkt compleet averechts en angst in de hand..
lastiglastiglastig
Interessante materie.. dat dan weer wel
@ Roos: Ik heb er overigens alle vertrouwen in dat jij Poca héél goed leest en zeker niets 'geschaad' hebt!! Het zijn meer mijn eigen hersenspinsels

[sandra]

Het ligt er denk ik aan hoe het paard zelf met angsten omgaat.
Is je paard nieuwsgierig naar iets wat hem tegelijkertijd angst aanjaagt, of ontwijkt hij het liever en maakt er liever helemaal geen kennis mee.

Ik vind het zelf ook lastig hoor, en maak af en toe ook wel de verkeerde keuze.
Maar zoals Shanna met de tonnen. Een tijdje terug was ze als de dood voor de tonnen. Ze rende achteruit, steigerde, en wilde echt vluchten toen ik vroeg of ze ermee wilde kennismaken. Op zo'n moment "doorpakken" is echt useless. Ze wordt daar dan alleen maar banger van, krijgt er nare ervaringen mee, etc etc.
Ik koos er toen dus voor de tonnen te laten voor wat het was, te wachten op een moment dat shanna meer confident was. Ik vermijd dus soms problemen als ik aanvoel dat het nog te vroeg is het probleem aan te pakken.

Als Shanna aangeeft iets eng te vinden, en het ook echt niet (met mij) te willen benaderen, zie ik dat op dat moment vooral als een soort gebrek aan vertrouwen en leiderschap. Dáár ga ik dan aan werken, en niet aan de tonnen die ze dan eng vind, dat is meer een symptoom van het probleem.

Vandaag vond ze de tonnen ook eng. Maar het probleem leek wel oplosbaar op dat moment. Ze rende ook een paar keer achteruit, maar liet zich vrij makkelijk overhalen weer interesse in de tonnen te tonen. Uiteindelijk heb ik doorgezet (zonder stick, zonder fase 4, maar passive persistent in a proper position) en tegelijkertijd het enge minder eng gemaakt door te tonnen uit elkaar te schuiven zodat ze ertussendoor kon. Een beetje water bij de wijn dus. Hierdoor maakte ik het enge wat minder eng, en kon toch "doorpakken" zonder aan haar angsten voorbij te gaan.
Ik denk dat Shanna dat wel kan waarderen, dat ik haar weliswaar af en toe confronteer met haar angsten, maar ook een stapje terug doe als het teveel is op dat moment.

[maya_longlane]

denk wel dat er een verschil is tussen het paard uit zijn comfortzone 'trekken of 'dwingen; en het paard uit zijn comfortzone 'halen'... gevoelskwestie hoor... trekken en dwingen kinkt voor mij als teveel "pushing" / teveel "doel gericht" als zijnde eigenschappen die een goede leider niet heeft

en bij een paard wat doodsangst heeft (RB), heeft het naar mijn idee totaal geen zin om het paard uit zijn comfortzone te halen... uit zijn comfortzone halen doe je bij een paard wat confident is of tussen confident en een beetje unconfident inzit.

voor mij is confidence opbouwen, dat het paard zelf dingen uitzoekt en probeert, en niet dat je dus MAAKT dat paard het doet.. want vs make, ik denk dat paarden daar hun selfconfidence uithalen.

[jiske]

Je hebt comfortzone, rekzone en over-de-grens-zone.

Als je altijd alleen maar in je comfortzone blijft, dan leer je niks en bouw je niets nieuws op. Je zult nu en dan naar de rekzone moeten, daar is het wat spannender.
Maar door daar in te gaan met goede begeleiding en een goed afsluiten en dan weer terug gaan naar de comfortzone, is dat een goede ervaring geweest.
Ga je dan terug naar opnieuw diezelfde situatie in de rekzone, dan zal dat makkelijker worden en wordt dat op een gegeven moment een zelfde soort ervaring als dat je in je comfortzone beweegt.

Dus door nu en dan naar de rekzone te gaan en voldoende tijd door te brengen in de comfortzone zorg je ervoor dat je leert en dat je zelfvertrouwen opbouwt.
Zelfvertrouwen opbouwen doe je niet door geen dingen op te zoeken die spannend zijn. Als daar wat overtuiging of wat aanmoediging voor nodig is, is daar niets mis mee.

Situaties in over-de-grens-zones zijn situaties die of niet goed af lopen of gepaard gaan met zoveel paniek en adrenaline en je daardoor zoveel schrik aanjagen, dat je er niets van geleerd hebt en dat je in feite alleen maar banger bent geworden.

Een paard in doodsangt ergens toe dwingen, zal je a. ofwel niet lukken en b. ofwel verkeerd aflopen en is dan dus en over-de-grens-situatie.