Re: Slaan bij voeten optillen

**Marianne** · 31-05-06, 13:21

Op het gevaar af dat we nu hafdaf's topic een beetje 'overnemen'( misschien kan iemand dit evt verplaatsen naar een ander postbusje?):

Aanraken is voor Pau het probleem niet - blijven staan ook niet. Integendeel, ze plant haar voeten zo stevig op de grond dat er geen beweging in te krijgen is. 720 kg vastberadenheid, op de vloer! De hoefsmid (bekapster) moet dan ook veel geduld hebben en Pau is alleen maar bereid haar pootjes te tillen als IK voor haar neus sta om d'r vast te houden.

En verder.. ik heb - om redenen die er hier in 't openbaar even niet toe doen - een merkwaardige angst ontwikkeld om haar achterbenen aan te raken. Vlak achter een paard staan is ook heel moeilijk. Nee, ben niet geschopt. Maar ik zit er maar mooi mee.. zo'n zak-door-de-grond-val-bijna-flauw-angst .. als je je daar tenminste iets bij kunt voorstellen.

**RebanKabriche** · 31-05-06, 13:25

Ik kan me daar zeker iets bij voorstellen hoor!

Wat voor mij werkte was iemand die je daar 'live' mee helpt. Op papier lijkt het allemaal duidelijk en te doen, maar in het echt is het toch vaak die angst die weer parte speelt.

**Adriana** · 31-05-06, 13:34

Dat is idd balen Marianne, ik heb dat alleen bij Friezen. En dat is wel doordat ik behoorlijk ben geschopt.

Hoe heb je dat dan met de CS voel je dan ook angst?

**Callippo** · 31-05-06, 13:39

Quantum Savvy heeft een andere aanpak voor het optillen van de benen. Namelijk niet (alleen) met porcupine game, maar met ritmisch tikken met de stick tegen het been (en gelijk wrijven zodra je paard ook maar een poging doet om hem op te tillen.

Uiteraard ALLEEN te gebruiken wanneer je paard volledig gewend is aan aanraking overal met det stick en regelmatig veel friendly met de stick op de benen.

Wanneer je met de stick werkt, kun je naast de voorbenen staan en de achterbenen omhoog vragen.

Een andere manier om het op afstand te doen is een leadrope om het achterbeen te doen en dmv porcupine het been op te tillen.

Beide oplossingen zijn echter GEEN oplossing wanneer je paard angstig is bij het aanraken van de achterhand!

**Callippo** · 31-05-06, 14:02

Sorry, heb je mooie knip-en-plak werk even gewist en het oorspronkelijke topic maar gewoon gesplitst. Is duidelijker.

**Marianne** · 31-05-06, 14:04

Perfect, dank je - ziet er beter uit zo!

**Callippo** · 31-05-06, 14:39

Wat zijn je vragen nog, die je had?

**lila** · 31-05-06, 14:42

Oorspronkelijk Geplaatst door Callippo

Wanneer je met de stick werkt, kun je naast de voorbenen staan en de achterbenen omhoog vragen.

Een andere manier om het op afstand te doen is een leadrope om het achterbeen te doen en dmv porcupine het been op te tillen.

Beide oplossingen zijn echter GEEN oplossing wanneer je paard angstig is bij het aanraken van de achterhand!

Met behulp van deze technieken tillen ze van een afstand dan hun achterbenen op, maar (aansluitend bij Eveline's laatste vraag) ik neem aan dat je iets wil doen bij die opgetilde achterbenen; hoeven uitkrabben/bijwerken? Of niet Marianne? En zo ja, hoop je op tips?

**sannie** · 31-05-06, 14:43

En verder.. ik heb - om redenen die er hier in 't openbaar even niet toe doen - een merkwaardige angst ontwikkeld om haar achterbenen aan te raken. Vlak achter een paard staan is ook heel moeilijk. Nee, ben niet geschopt. Maar ik zit er maar mooi mee.. zo'n zak-door-de-grond-val-bijna-flauw-angst .. als je je daar tenminste iets bij kunt voorstellen.

Marianne, bij het nieuwe L2 pakket hoort het boekje 'Move closer, stay longer' van Stephanie Burns. Zij weet heel veel, zo niet alles, van de zak-door-de-grond-val-bijna-flauw-angst en het boekje gaat onder andere over hoe je kunt leren omgaan met angst en het zelfs kunt overwinnen.

**Marianne** · 31-05-06, 14:47

Pff... wat een opluchting.. tóch mensen die zich er wel iets bij kunnen voorstellen. Tot nu toe kreeg ik alleen maar meewarige blikken als ik - héél voorzichtig - dat 's probeerde te zeggen van die angst. Alsof er bij mij wat schroefjes los waren.
Tja, ook niet helemaal gek natuurlijk want ik zit m'n hele leven al in de paarden, heb hengsten beleerd, probleempaarden bijgestuurd en dan nu zoiets.. da's toch niet normaal?

Okay, om dan toch maar even toe te lichten hoe ik denk dat die angst ontstaan is:

Het heeft geloof ik te maken met het feit dat ik mijn absolute soulmate paard een aantal jaren geleden heb moeten laten inslapen na een langdurige voortwoekerende ziekte.. die in haar achterbeen (kootholte) begon. Als iemand onverhoopt nog eens terecht komt op de afd. inwendige ziekten, of toevallig in Utrecht studeert dan kun je nog de foto's te zien krijgen die toen gemaakt zijn door Marianne Sloet, en die nu nog steeds als bizar voorbeeld van het ziektebeeld gebruikt worden.

Het is een proces van pure ellende geweest , vol van pijn, verdriet, boosheid, van alles proberen, korte oplevingen, weer terugvallen.. en niets hielp. Het is uiteindelijk zelfs uitgelopen op een rechtszaak omdat de verzekeringsmaatschappij geen toestemming wilde geven om haar te laten inslapen ( ja 't mocht wel maar dan geen geld uitkeren - en het ging om een héél erg hoog bedrag). Anyways.. tijdens die hele ziekteperiode sloop bij mij een raar fenomeen naar binnen: ik durfde mijn paard niet meer te zien, niet meer aan te raken.. ik wilde alles voor haar doen, maar kón het niet. Godzijdank had ik in die tijd iemand die - zonder vragen - de zorg meteen overnam: ze ging dagelijks rondjes stappen (aan de hand), probeerde zo goed en zo kwaad als het ging haar lijf te masseren en zalf op de wonden te wrijven. Ik kon dat niet meer.. en snap tot de dag van vandaag niet waarom.. ik moest mezelf dwingen om naar haar toe te gaan ( wat ik ook echt wel deed hoor), maar zodra ik in haar buurt kwam vloog m'n adrenaline door m'n lijf en had ik 'n gevoel wat je het beste als vluchtrespons kunt omschrijven.

Is dat niet bizar? Ik voelde zoveel liefde voor dit paard, had zo 'n intens medelijden en wilde zo graag helpen.. en ik kon niks doen.. ik wilde alleen maar wég, wég, wég... en zij 'onderging' het, stilletjes, geduldig, eenzaam.. och mensen, ik kan er nog steeds om janken als is het nu meer dan vier jaar geleden en ik voel me zoooo schuldig..

Sinds die tijd dus.. want het 'spook' dook meteen weer op bij de volgende paarden ( en ook die van anderen!) .. het was op een bepaald moment zelfs zo erg dat ik niet eens van mijn eigen Fryske een deken meer durfde opdoen of afhalen ( je komt dan immers onder de buik met de riemen en die vervloekte bilkoorden..) .. ik had de paarden toen nog niet aan huis - dus zat ik thuis te denken: ik moet naar stal, dekens eraf halen en dan allerlei smoezen verzinnen waarom nu nog even niet - doe ik zo wel... en dan uiteindelijk bij stal komen en een briefje aan de deur zien hangen met 'meid, heb even de deken van Fryske gehaald, ze had 't zó warm..'

Nou ja - dát probleem heb ik ( met hulp van Fryske zelf) opgelost. Maar de angst om in de buurt van die achterbenen te komen, die is gebleven.

Het vreemde is dat ik ook eigenlijk helemaal niet bang ben om een schop te krijgen.. ik heb zelfs van m'n Pauli een keer een trap gehad in de wei ( was mijn eigen schuld hoor) toen ze in een wat al te opdringerige bui weggestuurd werd, het er niet mee eens was en zich omgooide en uitsloeg. Récht op m'n buik en ik vloog een meter verderop tegen de grond. (Was een mooi souvenir, had een pracht van een blauwe hoefafdruk op m'n buik, dus even geen bikini aan!). En dat, gek genoeg, deed me - behalve wat pijn, helemaal niks..

Ik zal het maar niet te lang maken dit verhaal.. ik zei 't al, misschien toch maar naar de psych! Tenzij iemand nog verhelderende ideeën heeft?? Dan ga ik ondertussen nog maar even uitsnikken want het verdriet om Esther is nog lang niet weg..

**Marianne** · 31-05-06, 15:02

Oorspronkelijk Geplaatst door Callippo

Wat zijn je vragen nog, die je had?

Ja, hier zijn ze:

Wat is Quantum Savvy??

En, ik snap de combinatie met porcupine niet helemaal.. zou je willen proberen dat wat (beeldend!) uit te leggen hoe dat moet en wat je dan precies moet doen?

**Marianne** · 31-05-06, 15:12

[quote="sannie
Marianne, bij het nieuwe L2 pakket hoort het boekje 'Move closer, stay longer' van Stephanie Burns. Zij weet heel veel, zo niet alles, van de zak-door-de-grond-val-bijna-flauw-angst en het boekje gaat onder andere over hoe je kunt leren omgaan met angst en het zelfs kunt overwinnen.[/quote]

Ik ken het boekje - ken Stephanie ook persoonlijk. In mijn dapperste momenten heb ik, aan de hand van haar techniek, het zo ver gebracht dat ik mijn hand tot aan de sprong kan krijgen. Maar dan hé.. dan komt dat zakdoordegrondvalbijnaflauw-spook weer roet ik 't eten gooien..

Hoe moet ik in hemelsnaam ooit nog de hoefjes uitkrabben.. en dan helemaal met een paard dat vertikt op drie pootjes te staan..

**RebanKabriche** · 31-05-06, 15:14

ben er even stil van Marianne, wat een verhaal!

Het eerste wat in mijn opkomt is eigenlijk een verhaal wat je destijds aan mij stuurde over angst. Ik zal het eens opzoeken en mischien moet je het zelf nog eens lezen, het was een verdomt goed stuk!

**RebanKabriche** · 31-05-06, 15:15

ken Stephanie ook persoonlijk

Vertel, vertel!!!

**Marianne** · 31-05-06, 15:16

Oorspronkelijk Geplaatst door lila

....ik neem aan dat je iets wil doen bij die opgetilde achterbenen; hoeven uitkrabben/bijwerken? Of niet Marianne? En zo ja, hoop je op tips?

Ja.. graag..

Topic: Re: Slaan bij voeten optillen

Onderwerp Gereedschap