Mijn halfbloed Welshcob Robijntje is een flesseveulen.
Toen hij vier dagen oud was, heb ik zijn moeder in een kliniek achter moeten laten. Ze had een darmperforatie en was niet meer te redden. Ik heb Robijntje samen met een emmer kunstmelk mee naar huis genomen. Wij hebben hem thuis tussen mijn geiten gezet. In het begin was hij zo moe dat hij niet eens wilde drinken. Maar na twee dagen ging dat voorspoedig. In deze tijd heb ik veel tijd met hem doorgebracht.
Hij is zo snel mogelijk naar de weide gebracht. Maar toen bleek dat hij (2weken!) al bang voor paarden was. Hij heeft een tijdje verweesd rondgelopen op die weide, toen is hij gekoppeld aan een oude pony die vanaf toen zijn 'pleegmoeder' was, en die alles voor hem was wat een andere moeder was, behalve het melkgedeelte.
Na 8 mnd is hij met een ander veulen uit dezelfde groep apart gezet, zodat ze hengst konden blijven. Dit veulen is ingeslapen toen hij anderhalf was, maar er toen een ander kameraadje voor Robijn gekomen. Tot zijn 2,5 is hij daarmee samen gebleven, toen is Robijn geruind en kon weer bij de merries. Hij is echt een deel van zijn leven tussen een grote groep paarden van verschillende leeftijden opgegroeid, en staat nu nog samen met 2 merries.
Toch snap ik zijn gedrag soms niet helemaal. Hij is ontzettend lomp en respectloos zowel naar mensen als paarden. Hij loopt bijvoorbeeld zijn kameraadje viva gewoon uit baldadigheid om, helemaal geen reden voor, omdat viva de rangorde echt niet betwist. Het is niet echt speelsheid, doet hij echt expres.
Als de oudste van het stel, Evita, hem betekisvol aankijkt om als de bliksem haar persoonlijke ruimte te verlaten, en naar hem dreigt, kijkt hij gewoon dommig, en een keer heb ik zelfs gezien dat hij Evita ging knabbelen en ze zo verbouwereerd was dat ze stomverbaasd dat toeliet.
Dan denk ik, ben je nou zo dominant, of mis je wat?
Ik heb ook wel eens het idee dat Robijn wel weet dat hij een paard is, maar niet goed dat hij geen mens is. Hij begroet wandelaars die langs de weide komen net als hij een paard zou doen.
Naar ons is hij best lomp, zoals naar paarden. Je moet wel bot tegen hem zijn, anders dring je niet altijd door. Ik heb join-up met hem geprobeerd, en hij was tot nu toe de enige die ik niet zover kreeg mij te volgen. Sterker, hij verzet zich, sluit zich af en doet gewoon niet mee.
Maar nu komt het gekke: laatst was ik met de drie tegelijk in ons bakje wat aan het join-uppen, en uit jaloersheid liep hij wel achter me aan. Toen ik hem streng terechtwees omdat hij Viva beet, en hem verzocht de "kudde" te verlaten, ging hij heel zielig in een hoekje staan, liet zijn kop zakken en begon met zijn lippen te likken. Nog nooit heb ik hem dat zien doen! Ik heb hem uitgenodigd bij me te komen, en jawel, hij stond zo achter me!
Wie heeft tips voor me, wie herkent dit? Want ook met rijden komen deze problemen terug, je moet hem best stevig aanpakken en dat vind ik niet prettig. Wie heeft er ervaring met flesseveulens?
(PS. Ondanks dat hij weleens over de grens gaat, is hij niet vals. In de omgang is hij lastig, maar wel goedgehumeurd en werklustig.)
Bladwijzers