Ok, iedereen verteld me wat anders

[-Tom-]

Ben nu al een tijdje wat aan het rondvragen, en echt iedereen verteld me wat anders.

*Eerst beginnen met grondwerk, en pas na een paar weken voor de eerste keer op het paard.
*Eerst met bit (wat ze gewend is) rijden en via grondwerk bitloos werken, en daarna pas bitloos gaan.
*Direct vanaf de eerste keer bitloos gaan.
*Niets van hoofdstuk, maar beginnen met een neckrope.
*Beginnen zonder zadel.
*Enkel zonder zadel als paardje alles grondig kent.
*Eerste tijd enkel in piste rijden.
*Best al direct zoveel mogelijk buiten rijden.
...

En telkens hebben ze wel een uitleg die logisch is.

Zo zou ik zonder zadel, met enkel neckrope... veel sneller deftig op het paard leren zitten, het paard aanvoelen en beter gaan begrijpen en dan zou ik wel afhankelijk moeten zijn van lichte aanwijzigingen om haar te sturen. Zou het paard ook sneller leren en zouden we sneller op elkaar ingespeeld zijn.

Volgens de ander dan beter heel rustig opbouwen. Eerst enkel grondwerk gedurende een paar weken, en dan stap voor stap alles opbouwen. Me inbeelden dat ze nog helemaal onbeleerd is, en ze zo helemaal op me afgesteld laten worden (en ik op haar).

En dan zowat alles dat ertussen zit.


Is ook logisch dat iedereen zijn eigen manier en voorkeuren heeft, maar als noob is het dan niet altijd eenvoudig om te beslissen wie er nu de wijsheid in pacht heeft. Er zijn vele wegen die naar Rome leiden, maar welke weg is nu het leukst om te nemen voor beide?

Dus zou graag horen wat jullie er van denken.
Gaat dus om een paardje van 10 jaar dat altijd klassiek gereden is en eigenlijk enkel voor buitenritten gebruikt is. En om een berijder die eigenlijk enkel op een paard kan zitten, maar qua techniek en dergelijke vrijwel niets kent.
Heb wel iemand in de buurt gevonden die lessen grondwerk en liberty geeft, en daar wil ik wel een paar lessen van nemen. Maar ik wil het paardje wel elke dag bezig houden, dus zou graag weten op welke manieren ik dat de eerste weken/maanden het best kan doen. Enkel grondwerk? Grondwerk + rijden in piste? Grondwerk + piste + buiten? Nog andere dingen? (clicker zal ik in het begin ook wel regelmatig gebruiken om te kijken hoe ze leert).

So, shoot...

[anroomy]

Beginnen bij dvd 1 van het parelli programma en rustig alle stappen volgen!

En verder zou ik vooral op je eigen gevoel afgaan en je zoveel mogelijk afsluiten voor de meeste meningen juist omdat iedereen het anders doet en je daarin gaat twijfelen aan je eigen gevoel wat meestal juist wel goed is!

Als je dan je gevoel wilt bespreken doe dat dan met iemand waarvan jij vindt dat die het super goed doet met zijn paard of met een professional waarin jij vertrouwen hebt.

[Eline en Idaho]

IK begreep dat je je paardje gaat delen met je zus en dat zij wat minder de natural way heeft gekozen. In die zin lijkt het me voor het paard een beetje vreemd dat de ene persoon haar bahdeld als een 'groen' paard en de ander er zo op weg rijd. Dat neemt niet weg dat als je kiest voor de natural way je (in mijn ogen) het beste kunt beginnen met grondwerk maar daarin niet zo 'voorzichtig' hoeft te zijn als bij een groen paard.

Met betrekking tot het rijden zou ik niet kiezen voor de neckrope tot je je paardje beter kent en er zeker van bent dat je haar kunt sturen met de neckrope (in het begin heb ik er zelf een hoofdstel bij om gehad). De overgang naar bitloos is in mijn ogen eenvoudiger. Je hebt hoofdstellen waarvan de werking wel lijkt op die van een bit, veel paarden reageren daar goed op. Je kunt er ook voor kiezen om freestyle te rijden (parelli) dan begint het rijden met een touwhalster.

Veel succes!!!

[-Tom-]

Nou, ik was eigenlijk ook niet van plan meteen met een neckrope te gaan rijden hoor. Wil ik eerst inderdaad paardje een beetje beter leren kennen. Maar de visie van die man (die ook lessen NH geeft), was dat het paard alles al kent, en ik het veel sneller zou leren als ik gedwongen was zoveel mogelijk met mijn lichaam te sturen. En daar zal hij best wel gelijk in hebben, maar of het ook de beste manier is...
Ik zat inderdaad ook te denken van eerst een tijdje met een touwhalstertje te rijden. Zal al uitdaging genoeg zijn denk ik. Bit wil ik wel al zeker direct weglaten.

Mijn zusje moet binnen 2 weken onder het mes, en die mag dan al minstens 6 weken niet rijden, dus ik heb rustig de tijd om eerst grondwerk te doen als ik wil. Ik denk echter dat het voor een paard niet heel veel zou uitmaken als er 2 personen verschillend met haar om zouden gaan. Zolang die personen een beetje duidelijk zijn in hun bedoelingen dan zal die snel de link leggen van hoe hij zich bij ieder moet gedragen en wat er van haar verwacht word. Beetje zoals dat je 3 paarden samen zou zetten, dan gaat het ene paard ook andere dingen kunnen/mogen doen bij de 2 andere paarden. Maar nogmaals, ik ben maar een leek, en veel zal ook vanzelf duidelijk worden voor me als ik daadwerkelijk met haar aan de slag kan. Maar ben nu gewoon veel aan het lezen en rondvragen en al die verschillende meningen/manieren maken het er niet echt makkelijker op om een goede manier te vinden om te starten.

[Gilraen]

Ik zou gewoon zoals Anna zegt beginnen met dvd 1 van parelli (en dus grondwerk).
Naar het rijden toe zou ik met halster beginnen. Ik zou de freestyle beginnen zodra ze op de grond reageert op game wijken voor druk en wijken voor suggestie. Ze is immers ingereden.
Maar ik zou er zeker rustig de tijd voor nemen, ze gaat zometeen verhuizen en dat is toch een hele aanpassing voor een paard.

[senta]

Nee dat is niet makkelijk, ik het begin is het zoeken. Aan de andere kant is het ook heel leuk om je in te verdiepen toch?

In het algemeen is het zo dat veel methodes in de beschrijving uit gaan van een onbeleerd paard of een paard waarmee je helemaal overnieuw wil starten. Maar als je paard al beleerd is en op zich geen problemen heeft kun je best dingen combineren,zo zijn mijn dochter en ik ook begonnen met onze haflinger. Eerst combineerden we wat kennis van grondwerk a la Hempfling met 'gewoon' dressuurles en lekker buiten rijden, later kwam daar via een vriendin van mijn dochter Parelli bij. Ook eerst weer naast 'gewoon' rijden, maar inmiddels merk ik dat het mijn houding tov paarden nogal veranderd heeft en neem ik het eigenlijk altijd mee, wat we ook doen.
We zijn altijd blijven rijden naast het grondwerk. We zijn spelenderwijs begonnen met bitloos rijden. Dat was eigenlijk niet zo'n issue, ik stapte bv vaak op zijn rug als ie in de verste wei stond en hij alleen een halster aan had en reed hem dan op één touw. Hij liep vanzelf wel braaf richting stal.
Tegenwoordig rij ik buiten altijd met touwhalster. In de bak afwisselend met bit of touwhalster, afhankelijk van het doel. Als je je paard kunt rijden zonder bit, dan kun je het bit namelijk gebruiken voor de verfijning, waar het oorspronkelijk ook voor bedoeld was en heb je hiet niet nodig voor basiszaken als sturen en stoppen.

Ik merkte echt pas goed hoezeer nh en met name Parelli in mijn tenen zit toen hij vier maanden stil had gestaan wegens een hoefblessure. De eerste keer dat ik er weer op zat was met een touwhalster, op zijn blote rug. Niet om stoer te doen maar omdat ik de kennis, de houding, het gevoel, het inzicht en de timing had ontwikkeld om te zien wanneer het kon en hoe het kon.
Met andere woorden het is een mooie weg waaraan je begint die je heel veel kan brengen!

Even praktisch: Een halsring zou ik pas doen als je paard goed loopt met een bitloze optoming. Het kan wel goed zijn voor jouw leerproces maar als zowel het paard als jij het niet gewend zijn is het een grote overgang en groen op groen is meestal geen goed idee.

[whoopie]

Ik ben ooit begonnen in een zelfde soort situatie, samen met iemand mijn huidige paard gekocht. Mijn eerste paard, wel reed ik al een tijd als bijrijder(op andere paarden), had iets meer ervaring. Ook wou ik graag de dingen op een nh manier doen, dat ben ik ook gaan doen, ik leste bij iemand die dit min of meer op de parelli manier deed, hij leidde jonge paarden op en zijn systeem was daar op gericht, maar dat was fijn want dan komt alles ahw voorbij, in de praktijk ben jij diegene die dingen moet leren en niet het paard. Ik ben dus begonnen met grondwerk, altijd met touwhalster, en het opzadelen en rijden kwam daarna, op een gegeven moment ben ik wel lekker met haar naar buiten gegaan maar deed in het begin het bit wel in, later heb ik een tijd met een dubbele optoming gereden om uiteindelijk over te gaan op touwhalster en nu weer een side-pull. Ik heb in het begin wel zeer regelmatig gelest en ook hadden we af en toe een workshop de hele dag, dat was zeer leerzaam. Mijn paard was 12 toen we haar kochten en altijd "gewoon "bereden, de mede-eigenaar reed haar alleen buiten met zadel en bit en longeerde haar af en toe, ik had niet het idee dat het verwarrend was voor mijn paard. Voor ons werkte het echter niet dus uiteindelijk na goed een half jaar heb ik haar overgekocht.

Ik zou zeggen kies in het begin voor 1 methode ga daar lekker een jaartje mee aan de slag zodat je een goede basis hebt samen, dan ga je misschien vanzelf sommige dingen anders doen andere methode,s toevoegen.
Rijden zonder teugels in je handen kan idd goed voor je zit zijn, maar dan kun je voor de veiligheid misschien beter vragen of iemand je paard op de cirkel zet of meeloopt zodat diegene verantwoordelijk is voor het leiden van je paard dan kun jij je concentreren op het rijden en voelen en sturen met je lijf, dat is absoluut waardevol. Als je paard erg braaf is dan kun je na een tijdje en dat komt ook terug bij het parellieprogamma de teugels min of meer loslaten en je richten op gebruik van je lijf. Ik zou idd lekker aan de slag met het progamma dan gaat het vanzelf stap voor stap. En regelmatig lessen vind ik erg waardevol. Erg veel plezier, want al lijkt het nu erg verwarrend het is allemaal erg leuk.

[sterre]

Als eerste wil ik je complimenten geven dat je je al bewust bent van waar je staat!
Ben je zo steady als je schrijfstijl? Dan zou ik zeggen, volg je gevoel. Want dat zegt vast ook iets.

Wat jij nu uitzoekt is iets dat ik één van de allermoeilijkste dingen van het hebben van een eigen paard vond, en soms nog wel vind hoor.
Alles wat je doet heeft consequenties, en alles wat je niet doet ook. En (vooral) bij alles wat je doet wat niet goed gaat zul je adviezen krijgen, goedbedoeld of niet, waar je wel of niet wat aan hebt.

En zoals je al zegt; er zijn meerdere wegen die naar Rome leiden. Er is niet één methode die voor iedereen het best, het leukst of het wat-dan-ookst is.
Dat is vooral afhankelijk van de persoon denk ik. En daarnaast van het paard.
Een methode moet gevoelsmatig bij je passen. Als jij gevoelsmatig niet matcht met een methode, welke dat ook is, zal timing en manier-van-doen altijd een 'truukje' zijn. Waar je naar op zoek bent is een manier of methode die voor jou voelt als logisch en vanzelfsprekend. Want dán kun je groeien, en de handvatten van de methode gebruiken om verder te komen zonder jezelf voorbij te lopen.

En hoe dat uitpakt, wanneer je op de grond, van de grond, met touw, zonder touw werkt... ach, tijd zal het uitwijzen als je met je paard bezig bent. Zeker met goede instructie denk ik dat dat zich vanzelf vormgeeft.

Ik denk wel dat het goed is om je te focussen op een methode. Als Parelli bijvoorbeeld bij je past gevoelsmatig denk ik dat het een geweldige manier is om mee aan de slag te gaan. Heel progressief, stapsgewijs, duidelijk en leuk.
Dan zeg ik: neem zeker in het begin regelmatig les, een goede basis is het allerbelangrijkste. Van daaruit kun je dan gewoon weer verder werken, en lessen wanneer het zo voelt.