2 vraagjes (opstappen en hoofd omhoog houden)

[Morrie]

ik stap al zo lang ik m;n paard heb op met een krukje, hij weet niet beter.... maar ineens is ie achteruit gaan lopen.


@Jannepauli ik dacht dat ik erbij gezet had dat ik een PNH oplossing zocht, de "normal" oplossing ken ik wel zo doe ik het al 35 jaar..... maar nu moet ik voor level 1 3 x op en afstappen aan beide kanten vanaf de grond, dus dat zal ik op een goede dag moeten laten filmen, als mijn rug meewerkt en dan moet m'n paard ook nog meewerken.

Overigens zit Eddy er niet zo mee als ik het met een krukje doe, maar ik wil het graag helemaal volgens de regels doen

[Maaike]

Ik vind het verzwaren van druk, met alle respect, geen goede methode. Als je gaat stompen ( of slaan, of met je sporen prikken allemaal één pak nat) verlies je de controle over jezelf - dat kan nooit goed zijn. Bij een stomp kun je ook geen 'release' geven.

Nee hoor, het opvoeren van druk heeft niks te maken met controle verliezen. Je vraagt het lief, je verteld het, je beloofd het en uiteindelijk is het raak. Paardlief heeft ong 10 seconden de tijd gehad om te reageren dus dat moet voldoende zijn. Als ze het principe snappen dan zijn vervolgdingen vaak makkelijker..

@ Morrie: wat betreft het stilstaan naast krukje: ik zou iig ook niet van het krukje afstappen. Take the time het takes dus misschien eerst beginnen met hand op de schoft, als ie dan achteruit gaat weer terugvragen, ff laten staan dan weer hand op de schoft etc. en dit dan zo uitbouwen naar opstappen. wat je ook kan doen als ie achteruit blijft gaan elke keer, met hem meegaan. 'ok, jij wil achteruit, das goed maar dan net zo lang als ik dat wil'. Zo manouvreren tot je weer bij krukje bent en daar release.

[Morrie]

dan moet ik wel een stukje erf proberen af te zetten, want als ik iedere keer het hele erf rond moet met hem, zit ik er over een jaar nog niet op

voorlopig is het probleem even opgeschoven, want vanaf morgen loopt Morrie in de ziektewet voor een week of 2: z'n wolfskiezen worden morgen getrokken

[Jannepauli]

@Jannepauli ik dacht dat ik erbij gezet had dat ik een PNH oplossing zocht, de "normal" oplossing ken ik wel zo doe ik het al 35 jaar.....

Tja, dat had ik kunnen weten... ik vind 35 jaar wel erg lang - dan zou je het toch voor elkaar moeten krijgen als je al zoveel ervaring hebt? (Niet hatelijk bedoeld..)
Ik vind overigens dat onderscheid dat hier telkens gemaakt wordt tussen 'normals' en anderen best wel vreemd. Alsof 'normals' het allemaal zo verkeerd doen en in het kader van 'niet begrijpen, rukken, plukken en geweld geplaatst moeten worden. En dat terwijl PNH-ers onder het motto van 'fases' geen seconde nadenken over het toepassen van geweld - omdat het 'principe' voorgeschreven wordt - zie de volgende quote:

Nee hoor, het opvoeren van druk heeft niks te maken met controle verliezen. Je vraagt het lief, je verteld het, je beloofd het en uiteindelijk is het raak. Paardlief heeft ong 10 seconden de tijd gehad om te reageren dus dat moet voldoende zijn. Als ze het principe snappen dan zijn vervolgdingen vaak makkelijker..

Ben ik nou zo'n uitzondering dat ik denk dat dit toch een verkapte vorm van geweld is? Het lijkt op: wie niet luisteren wil, moet voelen...
Ik wil mezelf echt niet beter voordoen dan dat ik ben maar ik begrijp dan niet waarom er dan altijd zo gesputterd wordt over 'normals' .. het principe van teugeldruk, sporen of zweep is precies hetzelfde.. en verkeerd toegepast is de deur naar 'losing it' open..
Tien seconden is overigens best lang als je weet dat een paard 2-3 seconden, niet langer, in staat is om 'oorzaak' en 'gevolg' te snappen.

[Marja]

Ben ik nou zo'n uitzondering dat ik denk dat dit toch een verkapte vorm van geweld is? Het lijkt op: wie niet luisteren wil, moet voelen...

Het is idd ook een kwestie van "wie niet luisteren wil, moet voelen". Op zich is daar ook niks mis mee, dit is ook hoe paarden onderling met elkaar communiceren.
Toch ervaar ik in het PNH gebeuren wel een groot verschil met het "normal" gebeuren zoals ik dat vroeger op de manege heb geleerd. Daarbij zag ik heel vaak dat mensen direct een hoge fase toepasten (veel druk dus), en niet eerst keken naar waaróm het paard niet deed wat ze vroegen. En het dus ook niet eerst beleefd vragen. Vaak schrok zo'n paard zich dan ook het leplazerus omdat het ineens vanuit het niets een lel kreeg. Van Parelli heb ik geleerd eerst beleefd te vragen wat ik wil (en te zorgen dat ik zo duidelijk mogelijk uitleg wat ik wil) en als hij niet reageert, de druk langzaam op te voeren. En dat zónder emotie: dus niet boos worden als hij niet luistert!
Een goede dressuurruiter zal het ook op deze manier doen. Maar helaas wordt het op heel veel maneges allemaal niet zo subtiel aangeleerd... En inzicht in hoe paarden in elkaar zitten krijg je daar al helemaal niet. Ik denk dat er daarom vaak zo negatief over normals gedaan wordt. Maar ik ben het met je eens, de normals worden zo wel allemaal over één kam gescheerd en dat is niet terecht. Net zo min als dat alle `naturals` ok zouden zijn, want ik ken er ook wel die veel te vaak en te fors hun fase 4 gebruiken... Daar word ik ook liever niet mee geassocieerd.

Tien seconden is overigens best lang als je weet dat een paard 2-3 seconden, niet langer, in staat is om 'oorzaak' en 'gevolg' te snappen.

Die 10 seconden gebruik je ook alleen in de aanleerfase, later zullen de fases zich sneller opvolgen.

[Callippo]

pfff, ben ik 1 dagje niet op het forum, gelijk een heleboel interessante discussies!

Wij zijn hier niet TEGEN 'normals' hoor, normals is, zoals ik eerder al ergens heb gezegd, een term voor mensen die de dingen doen 'omdat het zo hoort', omdat anderen het zo doen, er niet zelf bij nadenken en roofdiergedrag toepassen (heel menselijk natuurlijk) ipv een prooidierstrategie te volgen.

Een paard denkt trouwens in momenten, hij legt een verband binnen een moment en er zitten al 4 momenten in 1 seconde. Die 2-3 seconden om verband te leggen tussen oorzaak en gevolg is dus al erg lang ingeschat.
Wat je doet wanneer je paard graast en je geeft hem 10 seconden de tijd om te reageren op jouw vraag, is iets heel anders dan dat korte moment aan 'koppelingstijd' tussen oorzaak en gevolg.
Zodra hij gaat grazen, vraag je hem namelijk al om daarmee te stoppen en als hij wel stopt met grazen, dan stop jij binnen een 'moment' met vragen. (zie daar je korte koppelingstijd)

En ja, het is inderdaad zo 'wie niet luisteren wil, die krijgt het te voelen' zo communiceren paarden met elkaar!
Het 'principe' van teugeldruk zou inderdaad hetzelfde zijn, wanneer de ruiter iets vraagt en direct loslaat. En DAT is nu juist wat meestal niet gebeurt.
Een zweep gebruiken is op zich ook niets mis mee, de communicatiestoornis ontstaat pas wanneer de zweep plotseling gebruikt wordt ipv in fases. Dus 1 harde mep als het paard 'iets fout doet' en geen opbouwende druk. Sporen zijn ook niet verkeerd hoor, mits ze gebruikt worden om je hulp te verfijnen, op hoger nivo, en niet om je paard meer voorwaarts te laten gaan.

Een verkeerde toegepaste fase 4 is ook heel verkeerd! Net als het zomaar onaangekondigd uithalen met de zweep. Maar een EERLIJKE fase 4 (paard reageert niet op eerdere vragen, is zijn eigen keus om te wachten) is voor het paard erg duidelijk en zorgt voor meer respect ZONDER dat hij angstig wordt.

[Morrie]

Tja, dat had ik kunnen weten... ik vind 35 jaar wel erg lang - dan zou je het toch voor elkaar moeten krijgen als je al zoveel ervaring hebt? (Niet hatelijk bedoeld..)

op de manier waarop het mij vroeger is aangeleerd, zit ik zo op mijn paard, maar aangezien ik nu een andere weg ben ingeslagen, wil ik alles graag volgens DAT boekje doen en dit forum is, dacht ik, de aangewezen plaats om zo'n vraag te stellen........... want hier zitten veel mensen die de parelli methode hanteren.

[RebanKabriche]

Ik vind overigens dat onderscheid dat hier telkens gemaakt wordt tussen 'normals' en anderen best wel vreemd. Alsof 'normals' het allemaal zo verkeerd doen en in het kader van 'niet begrijpen, rukken, plukken en geweld geplaatst moeten worden

Hallo mensen,

Jannepauli ik begrijp je standpunt, ik had dezelfde discussie .
Zie --> grondwerken --> beginnen parelli wel "gewoon" rijden, mijn reactie begint geloof ik op pagina 4.

Nog bedankt voor je tips gisteren, ik heb het geprobeerd gisterenavond en het verhaal van de 'kuikentjes' helpt inderdaad! Doordat mijn paard nogal uitnodigd tot vasthouden, is het voor mij heel moeilijk om mee te zijn met zijn beweging zonder dat hij meteen weer helemaal losse teugel tot zijn beschikking heeft. Ik denk inderdaad dat mijn paard nu onzeker is doordat hij de laatste jaren met stang en trens gereden is en daardoor graag vastpakt. Maar weet je soms zit ze ook gewoon te etteren er tussendoor (zal wel komen doordat ze het moeilijk vindt). Het is gewoon moeilijk om mee te zijn met je hand daar moet ik gewoon in oefenen, loslaten als er spanning op komt, vooral goed concentreren en voelen.
Ik weet ook niet goed wat ik met mijn handen moet doen als hij aanleuning zoekt?

Oja ik had de lichamelijke oorzaken al onderzocht, ben bij tandarts etc. geweest, het ligt bijna zeker wel aan de manier van 'hoe' ze gereden is geweest voor mij, dus met stang en trens en met een erg terughoudende/ vaste hand.

[Jannepauli]

Ik vind overigens dat onderscheid dat hier telkens gemaakt wordt tussen 'normals' en anderen best wel vreemd. Alsof 'normals' het allemaal zo verkeerd doen en in het kader van 'niet begrijpen, rukken, plukken en geweld geplaatst moeten worden

Hallo mensen,

Jannepauli ik begrijp je standpunt, ik had dezelfde discussie .
Zie -->

Zie.. wat??

[RebanKabriche]

HAhA ik moet eerst ff opzoeken welk bericht dus je was me net voor maar zie het bericht boven jouw bericht, het is aangepast!

[Jannepauli]

Ik vind overigens dat onderscheid dat hier telkens gemaakt wordt tussen 'normals' en anderen best wel vreemd. Alsof 'normals' het allemaal zo verkeerd doen en in het kader van 'niet begrijpen, rukken, plukken en geweld geplaatst moeten worden

Hallo mensen,

Jannepauli ik begrijp je standpunt, ik had dezelfde discussie .
Zie --> grondwerken --> beginnen parelli wel "gewoon" rijden, mijn reactie begint geloof ik op pagina 4.

Nog bedankt voor je tips gisteren, ik heb het geprobeerd gisterenavond en het verhaal van de 'kuikentjes' helpt inderdaad! Doordat mijn paard nogal uitnodigd tot vasthouden, is het voor mij heel moeilijk om mee te zijn met zijn beweging zonder dat hij meteen weer helemaal losse teugel tot zijn beschikking heeft. Ik denk inderdaad dat mijn paard nu onzeker is doordat hij de laatste jaren met stang en trens gereden is en daardoor graag vastpakt. Maar weet je soms zit ze ook gewoon te etteren er tussendoor (zal wel komen doordat ze het moeilijk vindt). Het is gewoon moeilijk om mee te zijn met je hand daar moet ik gewoon in oefenen, loslaten als er spanning op komt, vooral goed concentreren en voelen.
Ik weet ook niet goed wat ik met mijn handen moet doen als hij aanleuning zoekt?

Oja ik had de lichamelijke oorzaken al onderzocht, ben bij tandarts etc. geweest, het ligt bijna zeker wel aan de manier van 'hoe' ze gereden is geweest voor mij, dus met stang en trens en met een erg terughoudende/ vaste hand.

Ja, dat vermoedde ik al - als een paard gewend is om opgesloten te worden door de ruiterhand, dan zal ze de 'vrijheid' in het begin heel moeilijk vinden en ze zal echt wel even tijd nodig hebben om aan een 'andere' hand te wennen. Een paard wordt helaas sneller verpest dan weer gecorrigeerd.

Om jezelf in dat proces een beetje te helpen kun je het volgende oefeningetje doen, om te voelen hoe je handen werken: een kwestie van 'visualiseren'...

Ga aan de eettafel zitten en plant je beide ellebogen op het tafelblad. Leg vervolgens je beide handen vlak tegen je wangen aan, niet met je kin in je handen steunen. Druk nu je handen langzaam naar elkaar toe tot het moment dat dat echt niet prettig aanvoelt en laat dan los! Ervaar hoe het voelt als je losgelaten hebt! Nou.. dát gevoel ( druk weg en je handen prettig langs je gezicht), dát is de juiste teugelvoering.
(Haha, in mijn verbeelding zie ik jullie nu allemaal met samengeknepen gezichten om dat uit te proberen). ( Je zult ook voelen hoe je schouders en nek aanspannen, dat vertaald zich ook allemaal naar het bit toe)

Je zult misschien denken: wat een wonderlijke oefening - maar - dat zelfde gevoel kun je in je handen oproepen/visualiseren met de teugels. Ik heb ooit 's van iemand de term 'slagroommondje' gehoord - daar kun je je ook van alles bij voorstellen.

Als je paard aanleuning zoekt dan biedt je 'm dezelfde weerstand zoals je ervaren hebt door je wangen in te drukken - tot het moment dat het niet meer comfortabel 'voelt'en er spanning komt. Geef dan een heel klein stukje toe - soms is het millimeterwerk. Je handen ( en armen) mogen mee in de beweging van het hoofd - dat oefen je het best door, als je op het paard zit, 'm stil te zetten en de teugels aan te nemen. En dan voelen: tot welk punt 'voelt' het goed, en vanaf welk punt is het niet meer comfortabel. Je paard zal dat waarschijnlijk zelf aangeven door het hoofd wat omhoog te doen en meer ruimte te vragen.

Hmm, 't is niet makkelijk om dat vanachter de computer uit te leggen - in de rijbak zou ik je dat veel gemakkelijker kunnen laten zien en ervaren.

[RebanKabriche]

vertel mij wat, begrijp me niet verkeerd ik heb er zeker wat aan je tips! Maar het is toch altijd moeilijk als je dan 's avonds op je paard zit en dan? Hoe was het nou ook alweer, of en nu dan??? Of doe ik het zo wel goed???

Maarja met een hoop geduld, liefde en tips kom ik er wel want ik probeer heel goed naar mijn paard te kijken en dan te bepalen waarom het niet lukt.

Ja inderdaad een paard verpesten is makkelijker dan corrigeren!
En ikzelf ben ook niet zo'n held dus dat bemoeilijkt het vaak nog extra!
Ik hoorde iemand laatst zeggen dat ze vonden dat het net leek of mijn paard niet durfde te gaan, dit zal waarschijnlijk ook het gevolg zijn van die opgesloten ruiterhand

Pffff goed ik ga je tip zaterdag weer gebruiken en met frisse moed er weer tegen aan, want het is wel belangrijk dat ik een positieve attitude heb naar mijn paard toe, want ze merkt meteen als ik geen zin of het niet meer zie zitten!

In ieder geval heel erg bedankt dat je mijn verhalen aanhoort en er ook nog zo'n uitgebreid antwoord op wil geven!

[Jannepauli]

vertel mij wat, begrijp me niet verkeerd ik heb er zeker wat aan je tips! Maar het is toch altijd moeilijk als je dan 's avonds op je paard zit en dan? Hoe was het nou ook alweer, of en nu dan??? Of doe ik het zo wel goed???

Maarja met een hoop geduld, liefde en tips kom ik er wel want ik probeer heel goed naar mijn paard te kijken en dan te bepalen waarom het niet lukt.

Ja inderdaad een paard verpesten is makkelijker dan corrigeren!
En ikzelf ben ook niet zo'n held dus dat bemoeilijkt het vaak nog extra!
Ik hoorde iemand laatst zeggen dat ze vonden dat het net leek of mijn paard niet durfde te gaan, dit zal waarschijnlijk ook het gevolg zijn van die opgesloten ruiterhand

Pffff goed ik ga je tip zaterdag weer gebruiken en met frisse moed er weer tegen aan, want het is wel belangrijk dat ik een positieve attitude heb naar mijn paard toe, want ze merkt meteen als ik geen zin of het niet meer zie zitten!

In ieder geval heel erg bedankt dat je mijn verhalen aanhoort en er ook nog zo'n uitgebreid antwoord op wil geven!

Graag gedaan hoor! Het belangrijkste in de leerfase ( paard of jijzelf): werk niet meer dan aan één ding tegelijkertijd! En maak er geen 'prestatie' van - je mag best doelen stellen maar wees aardig voor jezelf ( fouten maken mag en een paard is vergevingsgezind) en wees tevreden met zelfs de minste vooruitgang - beter stapje voor stapje opgebouwd dan in één keer een sprong maken en niet weten waar je belandt bent!

Je had zelf al een paar goede stappen gemaakt en er zijn niet veel mensen die de tijd nemen om na te denken om tot de conclusies te komen die jij al uitgedokterd had. Dat moet je vasthouden en het 'oordeel' van de kant van de rijbak maar even niet horen. De eerstvolgende keer dat je weer gaat rijden, denk aan de kuikentjes en lach in jezelf om de kriebel in je handen van hun kleine veertjes. Een glimlach ontspant je lijf en dat voelt je paard. Wedden dat ze daar positief op gaat reageren?

Dus.. met leren voelen ben je wel even zoet - geniet gewoon van die ontdekkingsreis, het is de moeite waard.

[Morrie]

update over het opstappen:

als ik vanaf de grond op stap, blijft Morrie als een beeld staan.... alleen, dat lukt me soms niet, dan ga ik dor m'n rug als ik m'n voet in de beugel zet.... die dagen moet ik maar gewoon afzadelen en Morrie terug in de wei zetten, denk ik

Gisteren was er een vriendin van me, die heeft op Morrie gezeten en ik ben te voet meegegaan, met cs en leadrope (zij had de teugels, handig zo'n natural hackamore), bij iedere graaspoging kon ik direct ingrijpen vanaf de grond. dat kwartje is goed gevallen, want vanmiddag zat ik erop (jaja ik had een goede dag) en hij heeft niet 1 keer geprobeerd te grazen in de berm.......

Hij had wel weer iets anders: jeuk.... als ik porcupine deed om de achterhand en ik zette m;'n vingers op z'n vacht, ging z'n lipje omhoog en ging ie terug duwen, ik heb hem maar even lekker gekriebeld en ben verder gegaan met driving, toen ging het wel...... heel gek, want hij is nooit zo "kriebelig"

[RebanKabriche]

Graag gedaan hoor! Het belangrijkste in de leerfase ( paard of jijzelf): werk niet meer dan aan één ding tegelijkertijd! En maak er geen 'prestatie' van - je mag best doelen stellen maar wees aardig voor jezelf ( fouten maken mag en een paard is vergevingsgezind) en wees tevreden met zelfs de minste vooruitgang - beter stapje voor stapje opgebouwd dan in één keer een sprong maken en niet weten waar je belandt bent!

Je had zelf al een paar goede stappen gemaakt en er zijn niet veel mensen die de tijd nemen om na te denken om tot de conclusies te komen die jij al uitgedokterd had. Dat moet je vasthouden en het 'oordeel' van de kant van de rijbak maar even niet horen. De eerstvolgende keer dat je weer gaat rijden, denk aan de kuikentjes en lach in jezelf om de kriebel in je handen van hun kleine veertjes. Een glimlach ontspant je lijf en dat voelt je paard. Wedden dat ze daar positief op gaat reageren?

Dus.. met leren voelen ben je wel even zoet - geniet gewoon van die ontdekkingsreis, het is de moeite waard.



Ik lees je berichtje nu pas (heb op het moment thuis geen internet).
Ik heb haar zaterdag gereden en ik was zeer tevreden, ik moet inderdaad niet te veel willen in 1 keer, en ben dus ook alleen maar bezig met 'voelen'.

Ik ga vanavond weer rijden en probeer dan weer lekker te 'voelen' met mijn zogenaamde 'kuikentjes' in mijn handen Werkt goed tot nu toe! bedankt nogmaals, ben er nog laaaaaaaaaaang niet maar heb wel het gevoel op de goede weg te zitten en dat geeft al moed [/quote]