"Do it for the horse" op de buitenrit??

[whoopie]

Ik zat hier eens over na te denken, Whoopie is een LB introvert met name, en als je deze paarden wilt motiveren dan moet je je vooral afvragen wat het voordeel is vooor het paard als je iets vraagt of een activiteit start.
Nu rij ik zelf graag buiten, echter Whoopie blijft veel liever bij de kudde.
Het is iets wat ik steeds weer tegenkom.

Vandaag vroeg ik mij weer af hoe kan ik deze ritje,s nu zo organiseren dat het meer "do it for the horse is?".

Wat ik zelf kan bedenken:

1 met stip op 1 is voedsel, dus af en toe een graaspauze
2 veiligheid door een ander paard mee te nemen, maar moet zeggen dat dit effect momenteel beperkt is
3 rust en veiligheid bieden op tijd (mankeert het bij mij nog wel eens aan denk ik.)

Iemand nog goed tips???

Bedankt , Janneke.

[dekoezegtboe]

snowdon is over het algemeen ook LBi, maar buiten kan hij veranderen in een RBi of soms een LBe...
dus do it for the horse is bij ons vooral kijken naar hoe hij op dat moment is.

snowdon ging eerst heel veel stil staan, niet RBI want hij keek gewoon rond (zei evi maar wel onzeker), eigenlijk bleek hij te wachten tot ik wat deed en ik dacht dat hij RBi was dus wachtte ik op hem... en zo wachtte we op elkaar
mnaar als hij lekker op dreef is dan wordt hij LBex, dan heeft hij echt geen zin om oefeningetjes te doen of om te stoppen.. het is veel leuker om te gaan! (nouja wel in snow tempo dus dat betekend een iets snellere stap of draf )

verder inderdaad lekker graaspauzes tussendoor

[Antheman]

An is ook LBi en we hebben eventjes point to point gedaan. Van kruising naar kruising voor een koekie. Werkte als een trein!

[trea]

Ik heb een hele poos met Enya een buitenritrondje gemaakt van 'slechts' 3 km, altijd exact dezelfde route. Ze ervoer het als een positieve verrassing dat we niet naar het bos gingen. Toen ze eenmaal wist dat we die route namen als we naar buiten gingen vond ze het superleuk en werd ze zelfs jolig onder het lopen. Ik denk dat dit zo'n beetje hetzelfde is als point to point, het principe is het weten/snappen waarnaartoe ze gaan en de daaropvolgende beloning.

[whoopie]

Ik moet zeggen dezelfde route volgen , dus een patroon dat werkt voor whoopie zeker, ik merk alleen dat het wel moelijk is om dit verder uit te breiden, op de vorige plek deed ik ook vaak een bepaalde route als ik dan een stukje de andere kant op ging kreeg ik wel veel weerstand.

Maar ik ben inmiddels in (mijn denken in ieder geval ) wel zover dat je moet doen wat voor je paard werkt en dat veiligheid nummer 1 is voor je paard.
Dus ik realiseer mij dat een vaste route wel belangrijk is, we hebben een bepaald pad achter de wei langs die is voor haar echt veilig, van daaruit probeer ik wel te varieren.

Werken met voedsel doe ik wel dmv gras, ik probeer dit altijd juist op die plaats aan te bieden waar het spannend wordt.
Ik kan er ook een gewoonte van maken om haar vanuit het zadel op een bepaalde plaats te belonen, ik heb dat 1 keer gedaan bij 2 rechtop staande rioleringsbuizen door daar een wortelje in te gooien, nu moet ze altijd even kijken of er iets in ligt .
Ik ben met Whoopie er alleen altijd bang voor dat ik er aan vastzit dat het weer veel moeite kost om een patroon te doorbreken, ze kan er nml nogal volhardend in zijn, ze weet ook altijd alle plekjes waar ze ooit heeft mogen grazen en zet zichzelf daar dan ook graag neer en vraagt (als ik geluk heb) dan of ze mag grazen.

Maar goed de uitdaging zal dan zijn om steeds op een verder punt een beloning aan te bieden neem ik aan.

Goed die vaste route moet ik dus wel handhaven, Trea kwam je op een gegeven moment wel verder dan dat rondje, of lukte dat niet echt?

Dinka dat onzeker zijn dat herken ik wel bij Whoopie, echter ik ben eerder vaak wat te snel weer met een vraag dan te laat.

Bedankt voor jullie reactie,s.

[trea]

Hoi Janneke, wij kwamen wel verder dan dat rondje maar ik liep vaak tegen hetzelfde probleem aan als jij. Zo gauw er van de bekende route afgeweken werd ontstond een soort van weerstand (trager lopen, introverter worden, minder goed reageren op hulpen, soort van een oostindisch doofheid ).
Ze dééd het wel maar ik voelde dat het haar niet naar de zin was. Nou moet ik eerlijk zeggen dat ik daar niet altijd zo'n boodschap aan had Ik had echt zoiets van; jij staat 22 uur in de wei het naar je zin te hebben en deze 2 uur gaan we rijden. Punt. En meestal liep ze ook weer door die tegenzin heen hoor, alsof een kordate houding van mij haar overstag trok.
Soms ook dan 'matste' ik haar en liep ik een stuk erlangs waarin we spelletjes deden met de obstakels onderweg. Dat vond ze altijd heel leuk en werd er weer lekker extravert van.

Wil je het helemaal 'do it for the horse' doen, dan zou ik zogauw je gaan afwijken of uitbreiden van je route even afstappen en/of de aandacht afleiden door veel afwisseling en obstacles te gebruiken. Veel (echt héél veel) tempowisselingen rijden hielp ook goed. Het punt was gewoon de aandacht afleiden en naar je toe trekken.

[Feliz]

Als je dat veilig kan doen en je paard niet loperig is van zichzelf dan is een flinke galop op een plek midden op je rit vaak een leuke motivatie voor je paard. Ook LB-I vinden dat buiten meestal leuk. Dit kan je opleuken door het stoppen op zo min mogelijk met voedselbeloning in te voegen.
Ook riten met een vast pauze-punt met een beloning werken vaak wel. Het stoppen voelt prettig na inspanning en het is natuurlijk een soort point tot point voor je paard.
Verder moet je what's in it for me iets minder letterlijk bekijken, want voor meestal niet al te angstige LB-I's is een buitenrit vaak door de indrukken van buitenaf en de nieuwe dingen onderweg al leuk. Is dit niet zo dan is er vaak een dominantie-probleempje wat meespeelt. Ook lange stukken gelijkmatig tempo met fysieke ontspanning is what's in it for him. Als ze dit als prettig ervaren is dat ook al motivatie om meer zin te hebben in een ritje.
Regelmatig afstappen voor er spanning op komt zetten is natuurlijk ook altijd goed.
Soms mag je best even iets meer doorvragen om je paard de leuke kanten van buitenrijden te laten ervaren, want meestal komen ze daar zelf al snel achter.

[Monties baasje]

Quote: Werken met voedsel doe ik wel dmv gras, ik probeer dit altijd juist op die plaats aan te bieden waar het spannend wordt.

Misschien juist voor dat moment laten grazen, zolang ze nog oke is?
Ik heb met Monty ook het probleem gehad om bij ons het erf af te gaan. ( lange dijk met aan weerszijde gras gelukkig )
Ik ging iedere keer een stukje de dijk op met hem en voor hij het te spannend vond liet ik hem grazen. Als het lukte weer een paar stapjes verder en weer grazen.. Zo kunnen we nu zo'n beetje de hele dijk over.
Bij ons moet je dan een provinciale weg oversteken. Monty werd altijd druk van het voorbijrazende verkeer. Als patroon liet ik hem gelijk na het oversteken weer grazen zodat langs de weg een veilige plek werd. ( Nou ja, relatief veilig dan

Maar inderdaad, steeds een stapje verder. Wij hadden ook dagen dat we nauwlijks vooruit leken te komen maar met approache en reatreat kwamen we toch een eind. Het duurt alleen wel lang maar nu gaat het behoorlijk goed al halen we de dijk in 1x niet. Hij blijft toch vaak even staan...