verschil tussen Branderup en Bastiaan de Recht - vraag voor Florien

[sincerita florien]

Ik zou met Palmer naar Bastiaan voor een les om te kijken hoe de levade ging. Palmer werd ziek. Ik wilde de les toch door laten gaan en ben toen met Bo gegaan, omdat ik zo veel vragen over haar had. Ze was al door een aantal mensen behandeld, maar knapte niet op.
Bij Bas bleek dat ze echt helemaal niet in orde was. "Gewoon" fysiek, ziekte van Lyme en chronische blinde darm ontsteking, en slechte doorbloeding van haar hersenen. Maar ook hier en daar ongemak in haar lijf wat zou kunnen komen door AR.
In ieder geval kwamen we in gesprek over de AR en hoe Bas dat ziet. Toen begonnen de muntjes te vallen. Toen Bas vertelde dat ze gingen starten met een 6 jarige opleiding voor revalidatie trainer werd ik meteen heel enthousiast. Ik dacht toen nog dat het te combineren zou zijn met de AR, maar dat bleek als snel niet mogelijk.
Ik zag hoe mijn paarden beter in hun bespiering kwamen van de andere training en dat ze veel meer plezier kregen in het werk en dat gaf de doorslag.

[lila]

Denk dat wij mensen nu eenmaal comfort vinden in onze comfort zone. Over grenzen heen kijken, out-of-the-box denken is lastig. Ik probeer dit te doen door op die momenten dat ik mensen bezig zie met een voor mij vreemde werkwijze (op allerlei vlakken, dit geldt ook in daily life), ik erachter probeer te komen waarom ze doen wat ze doen. En soms is met alle zeer persoonlijke ervaringsfeiten een kleine opmerking of aanwijzing als een druppel die de emmer doet overlopen. Het laatste stukje van een puzzel die wordt gelegd. Vanaf dat moment is er geen weg terug meer. Het verkregen inzicht wordt onderdeel van de nieuwe comfortzone. Als je dat in je leven een paar keer hebt meegemaakt, die vernieuwing, dan maakt dat als vanzelf dat je meer open gaat staan voor het besef dat er niet slechts 1 weg is. Jouw levenspad kronkelt. Een ieder levenspad kronkelt op zijn eigen manier. Natuurlijk is het genieten van een comfortabel recht stuk. Maar eigenlijk, terugkijkend, heb ik de mooiste momenten in het leven ervaren in en na de bochten. Zoals ook op en na de berg.
Vind het heel knap, Florien, dat je dit inzicht hebt gekregen en dit ook uitdraagt. Uitdaagt om verder te kijken en te verdiepen. Kan me ook voorstellen dat dat voor de 'founders' ook een stuk lastiger moet zijn. Ze hebben mensen internationaal getraind op hun manier, die dat ook weer uitdragen. Een hele cascade van gevolgen. Maar ben het met je eens, het zou m.i. getuigen van kracht, zoals ik dat ook van jou krachtig vind . Jij hebt nu immers ook wat 'uit te leggen' maar laat je er niet door weerhouden. Je kan ws. voor jezelf nu ook niet anders.

[myracara]

Wat een spannende ontwikkelingen! Ik vind het erg leuk om te lezen hoe jij je zelf ontwikkelt, zoals iedereen dat doet. Ja, dat vind ik gewoon gaaf!

[xyzutu2]

Ik hoop dat het feit dat ik als Ridder ben gestopt met de Academische Rijkunst wat mensen aan het denken zet

Welke mensen zou je graag aan het denken zien? Je leerlingen of mede-ridders of andere mensen binnen de Branderup familie? Ik hoop dat je specifiek antwoord wilt geven op de vraag.

Vanuit een leerling oogpunt vind ik dit een vreemde redenering. Jouw keuze om de Branderup familie te verlaten is jouw keuze in jouw proces geweest. Je bent daar naar toe gegroeid door jouw ervaringen. Je hebt deze stap alleen kunnen zetten omdat je al die vorige stappen ook hebt gezet.

Ik vroeg me dat eerlijk gezegd ook af - als niet-leerling dan.
Waarschijnlijk bedoelde je het niet zo, maar het kwam op mij over alsof iedereen in feite dezelfde reis maakt als jij, jij nu de (enige logische?) volgende stap hebt gezet en hoopt dat de rest die weer zal volgen.

Toen de eerste boeken en dvd's van Bent Branderup in het Duits verschenen, vond ik ze helemaal geweldig en ik heb er ook enorm veel aan gehad om me los te weken uit het reguliere dressuurdenken. Tot dan toe las/hoorde/zag ik alleen het Duitse systeem waarin als wetmatigheid vaststond dat verzameling alleen mogelijk was met een continue contactteugel. Dat botste in mijn hoofd met wat Hempfling deed/verkondigde, maar die twee waren zo absoluut anti-elkaar dat ik ze met geen mogelijkheid met elkaar kon rijmen. Bent Branderup viel voor mij daar middenin omdat hij klassieke dressuur reed met losse teugel en wel verzameling bereikte, tot de schoolsprongen aan toe. Dat was toen voor mij inspiratie om weer te gaan langeteugelen en nog kritischer naar mijn teugelhulpen te kijken en van het een kwam het ander...

Wat denk ik het verschil tussen ons is, is dat ik nooit helemaal in de BB-wereld ben gestapt, maar alleen alle output heb gevolgd. Dan word je er ook minder door overspoeld/gehersenspoeld en kun je kritischer blijven denken (wat mij persoonlijk bij Nevzorov dan weer niet lukte, daar werd ik wel ingezogen dus dat gaat makkelijker dan je denkt ). Mijn punt bij jouw opmerking is dan denk ik ook dat heel veel mensen BB heel anders in hun leven hebben toegepast dan jij en die dus ook helemaal niet 'gered' hoeven te worden, stomweg omdat ze er niet in vast zitten. Ze hoeven niet tot inzicht te komen omdat het gedachtegoed van BB slechts een van de vele dingen is die ze toepassen. Dat verbaasde mij enorm toen ik bij Nevzorov weg kwam en mensen me vertelden dat ze daar nog wel lid waren. Ik vroeg hoe ze dat in vredesnaam volhielden met alle leugens en klikklare onzin die over paarden, dressuur en training als waarheid verkondigd werd. Het antwoord: O, maar ik kijk gewoon of ik iets interessants vind en als ik dat leuk vind, dan pas ik het toe. Mijn reactie: Kan Dat Dan???? :lol:
Ja dat kan. En stom genoeg was dat natuurlijk gewoon wat ik al jarenlang zelf ook had gedaan.


Ik vind het erg dapper dat je als uitdrager van het systeem je eigen weg durft te gaan, ook als dat het verlaten van het systeem betekent. Ik snap je opluchting dat je weg bent trouwens helemaal, maar ik zie dat als een persoonlijk iets, net als je keuze voor Bastiaan de Recht (die ik trouwens ook snap). Maar er zijn de afgelopen jaren natuurlijk al heel wat meer mensen weer vertrokken bij BB omdat ze weer een nieuwe steen op hun fundering wilde leggen. Sommigen worden bosruiters, anderen gaan naar Parelli of Hempfling of Racinet of Hinrichs. En die hebben natuurlijk ook allemaal geroepen dat dat het echt was, het enige logische vervolg op BB - maar omdat ze dat allemaal over al die verschillende richtingen roepen benadrukt dat eigenlijk alleen maar hoe persoonlijk de weg is die iedereen in paardenland gaat.

[Pocalover]

Ik hoop dat het feit dat ik als Ridder ben gestopt met de Academische Rijkunst wat mensen aan het denken zet

Welke mensen zou je graag aan het denken zien? Je leerlingen of mede-ridders of andere mensen binnen de Branderup familie? Ik hoop dat je specifiek antwoord wilt geven op de vraag.

Vanuit een leerling oogpunt vind ik dit een vreemde redenering. Jouw keuze om de Branderup familie te verlaten is jouw keuze in jouw proces geweest. Je bent daar naar toe gegroeid door jouw ervaringen. Je hebt deze stap alleen kunnen zetten omdat je al die vorige stappen ook hebt gezet.

Ik vroeg me dat eerlijk gezegd ook af - als niet-leerling dan.
Waarschijnlijk bedoelde je het niet zo, maar het kwam op mij over alsof iedereen in feite dezelfde reis maakt als jij, jij nu de (enige logische?) volgende stap hebt gezet en hoopt dat de rest die weer zal volgen.

Dat is inderdaad wat ik bedoel. Fijn dat het voor jou zo werkt. Fijn dat jij met verandering van richting je paarden fijner aan het bewegen krijgt en fijn dat jij iets hebt gevonden wat bij JOU en JOUW PAARDEN past.

BB heeft een stappen-systeem wat voor heel veel mensen houvast geeft en dus te doen is. Jij geeft zelf aan de Bastiaan geen systeem heeft maar naar het paard kijkt. Bastiaan heeft een 10-jarige opleiding (http://www.arte-equestre.com/)in Italie gedaan, dan geloof ik wel dat hij kijken KAN naar het paard en daar van uit zijn plan kan trekken. Maar voor hoeveel mensen is dat realistisch?

Ik heb liever iemand die BB doet en zich bewust is van zaken dan iemand die gewoon zijn paard scheef laat zijn of iemand die er van overtuigd is goed te doen voor zijn paard, met als voorbeeld: mijn paard vindt rennen in het bos zo fijn, dan gaat hij namelijk keihard met zijn oren naar voren.

[xyzutu2]

Ik denk trouwens ook dat voor veel mensen BB nog steeds heel veel waarde heeft, bijvoorbeeld voor de mensen die uit de dressuursport komen en hun armen niet meer van de grond kunnen krijgen van vermoeidheid en dan opeen leren dat het niet allemaal zo voorwaarts-voorwaarts-voorwaarts-trekken-trekken-trekken hoeft. Of voor NH mensen die beseffen dat hun paard holler en schever wordt en een methode zoeken die het lossere combineert met meer info over gymnasticering van het paardenlichaam dmv zijgangen enz.

Maar het is niet altijd makkelijk als instructeur om de wegen van leerlingen te accepteren en te horen waartoe je ze geinspireerd hebt. Ik weet nog dat er tijdens een evenement eens een vrouw naar me toe kwam die helemaal lyrisch begon te vertellen over het vrijheidsdressuurboek, ze was daarvoor gewoon een normale dressuurruiter geweest die veel worstelde met haar paard en had via de vrijheidsdressuur het positievere trainen ontdekt en was daarna helemaal om (ik begon al bescheiden te glunderen), ze gooide alles om en was nu helemaal into NH. Dus daar wilde ze me voor bedanken, want mijn boek was toch de oorzaak geweest van dat ze nu helemaal gelukkig was met...
Monty Roberts.



Waar ik dus persoonlijk niets, maar dan ook helemaal niets mee heb. Ahum. Maar goed, ieder zijn weg..

Maar het probleem van wat je met je oude methode doet als je naar je nieuwe gaat, ken ik wel. Toen ik van vrijheidsdressuur via Nevzorov naar wat ik nu doe ging, vroeg ik me trouwens ook wel af wat ik dan nog met mijn boek moest doen. In de eerste plaats stond er zo ongeveer alles in wat N verbood en stond ik er zelf nog wel helemaal achter? Uiteindelijk ben ik toen tot de conclusie gekomen dat zelfs al deed ik dingen nu anders, het boek zelf daardoor nog niet des duivels was en het los van mij ook gewoon bestaansrecht had. Het kan namelijk weer een hoop mensen inspireren op hun eigen reis - zelfs al leidt die naar Monty Roberts.

[senta]

BB heeft een stappen-systeem wat voor heel veel mensen houvast geeft en dus te doen is. Jij geeft zelf aan de Bastiaan geen systeem heeft maar naar het paard kijkt. Bastiaan heeft een 10-jarige opleiding (http://www.arte-equestre.com/)in Italie gedaan, dan geloof ik wel dat hij kijken KAN naar het paard en daar van uit zijn plan kan trekken. Maar voor hoeveel mensen is dat realistisch?

Ik heb liever iemand die BB doet en zich bewust is van zaken dan iemand die gewoon zijn paard scheef laat zijn of iemand die er van overtuigd is goed te doen voor zijn paard, met als voorbeeld: mijn paard vindt rennen in het bos zo fijn, dan gaat hij namelijk keihard met zijn oren naar voren.

Ik meng me verder niet in de discussie, heb er niet echt iets aan bij te dragen, maar deze school zit niet in Italië maar in Noordwolde. Ik heb er wel eens een demo van gezien bij paard en koets.

[nienke07]

Huh? Art-equestre zit echt in Italie hoor! (volgens hun site in ieder geval )

[senta]

Hmmm, die site is erg vaag over waar ze zitten, maar het gaat hier om een Nederlandse stichting. Vrijwel alle leerlingen zijn Nederlands, en ze geven regelmatig demo's voornamelijk in het noorden van het land. Dit verhaal geeft meer uitleg:
http://www.italianentertainment.nl/e...rte%20Equestre

[xyzutu2]

Wat ik uit al die sites opmaak en ook altijd gehoord had, zitten zowel de Alta Scuola Savoia als de Scuola Cavallegeri Savoia gewoon in het Istituto Italiano d'arte equestre, in Nederland, dus met een Nederlands KvK nummer. Op zijn site schrijft Bas de Recht alleen dat hij les heeft gehad aan de Italiaanse Alta Scuola Savoia en dat klopt ook, want de Nederlandse school is goedgekeurd door de Italiaanse overheid en zit dus gewoon in Noordwolde, Friesland, en niet ergens aan een Italiaanse costa.

Ik was helemaal vergeten dat Bas de Recht bij Mereu Pes zat, grappig. Ik heb hem volgens mij een keer zien rijden tijdens een clinic in de brabanthallen, met Eddy de Wolff als spreker/vertaler terwijl Mereu aanwijzingen gaf aan vier leerlingen. Ik zag maar bij een van hen de lichtheid die ik me had voorgesteld bij Italiaans/Franse haute ecole (en een paar terre a terre hupsjes, ook altijd leuk ), en dat was bij hem, dus hij lijkt me zeker een goede leraar. De rest reed gewoon 'gewoon' en viel mij vooral op door het echt stevige teugelgebruik. Wat ik me nog herinner van die clinic was dat ik wat teleurgesteld was in de lichtheid van de Italiaanse school en de instructeursaanwijzingen op die dag van Pes, en graag meer wilde zien van de Recht (en zijn paard )

[Pocalover]

Ha ha ha, wat leuk. Ik dacht dat Bas echt tien jaar in Italie had gezeten. Ik vond al die nederlandse namen van leerlingen al zo gek.

[senta]

Ja, die lichtheid viel me ook enorm tegen, net als het verhaal van Mereu Pes. Ik kan me niet zo herinneren dat Bas de Recht er ook bij was, wat ik toen gezien heb was een les aan twee dames, die zullen Bas niet geweest zijn.

[xyzutu2]

Neuh, denk het niet... :lol:

Ik had vier dames (was het tijdens Paard&Koets?), en Bas de Recht reed op een heel sjieke, fijn gebouwde warmbloed met lange benen. Bijna volbloed-achtig. Hij deed een hele mooie terre a terre, bijna in slow-motion. Daarna keek ik toch wel even met andere ogen naar Blacky's gehops.

[sincerita florien]

Wat is zo'n forum toch leuk om op te schrijven. Ik moet eigenlijk nodig naar bed. Morgen weer op pad... Mocht ik van mijzelf even kijken op het NHforum...

In ieder geval. Wat ik jullie nog wilde vertellen, en wat je niet zal verbazen, is: Ook Bas gaat zijn weg. Heeft afstand genomen van Mereu Pes. Is hem natuurlijk dankbaar voor alles wat hij van hem heeft geleerd.

Doordat Bas nu samen met Amber Koppen een revalidatiestal is begonnen komt er weer nieuwe informatie. Bas traint de paarden. Amber behandeld (holistisch dierenarts). Er is een goede samenwerking met Eric Laarakker en andere vaklieden. Als Bas traint en het niet goed voelt behandeld Amber, die geeft dan weer feedback. Zo is er veel uitwisseling van kennis over en weer en worden er heel wat trainingspuzzeltjes opgelost. Die info geven ze door op de opleiding. Ik smul er van en geef het ook weer door, natuurlijk overgoten met mijn eigen sausje.

[Firsty]

Grappig, bij ons (en daar bedoel ik mijn instructrice en mezelf mee )is het weer andersom. Mijn instructrice is leerling-trainer bij Bas geweest(door haar heb ik ook een aantal keer bij Bas gereden, min of meer ook omdat ze zelf wilde weten hoe haar "meester" tegen de problemen van haar lesklanten aankeek).
Nu rijdt ze alweer enige tijd bij Giorgio, en ook ik heb daar inmiddels al meerdere keren mogen rijden.
Zelf heb ik niet voldoende technische kennis om de verschillen tussen die 2 op te noemen, maar het is wel weer helemaal anders. Enige wat ik kan noemen is dat er bij Bas veel meer "bijgetikt, aangetikt enz" werd, en dat doet Giorgio dan weer helemaal niet.
Verder heb ik wel gewoon fijne herinneringen aan de lessen van Bas. Vooral aan de langeteugellessen met First.