Ik weet dat bij sommigen de nekharen alweer gaan recht staan maar mijn besluit staat vast. Maandag komen er terug ijzers onder mijn paard.
Omdat ik van mijn paard hou en ze geen pijn mag hebben.
Ik schrijf vnl deze topic omdat ik er nu van overtuigd ben dat dit het aller belangrijkste is en als ik mij focus op dat doel zie ik geen ander alternatief dan ze te laten beslaan.
De laatste 3 jaar zijn er geen ijzers meer onder geweest maar de laatste weken is het triestig om zien. Ze is 3 weken geleden bekapt en liep na 2 dagen zo verschrikkelijk kreupel. Ze heeft al een hele geschiedenis van eens wel en dan weer niet manken maar zo erg had ik het al lang niet meer gezien.
https://www.youtube.com/watch?v=GAHZt60O9vg[/video]
Normaal verzorg ik haar voetjes altijd zelf maar met al het slechte weer waren ze te lang geworden en liet ik het liever over aan een professional.
Toen ik de eerste keer belde wou hij niet komen omdat het toen te hard aan het vriezen was. 2 weken later kon ik dan toch afspreken en heeft hij de 4 paarden die bij ons staan bekapt waarvan 1 op dat moment pas van de ijzers af gehaald werd. Met de andere 3 gaat het prima.
Er zijn foto's genomen en de diagnose was snel gemaakt: de zolen waren te dun. De hoefsmid had ik gevraagd om niet teveel af te halen maar ze willen het toch een beetje netjes werk afleveren. Stom dat ik er niet vroeger aan dacht maar net voor de DA kwam heb ik hoefschoenen aan gedaan en liep ze bijna normaal. Op dagen dat het in de weide soppig is heeft ze geen probleem maar op dagen dat het gevroren heeft wel.
Hoefschoenen zouden dus een oplossing kunnen zijn maar dit is practisch niet haalbaar. Op de dagen dat ik niet moet werken doe ik ze aan maar ik kan niet verlangen van de vrouw bij wie mijn paardje staat dat ze 's morgens ook nog die schoenen aan doet. Heeft ze zelf trouwens ook aangegeven want ze kan ze zelfs al moeilijk uit doen. Dus de enige oplossing is hoefijzers.
Na het lezen van mijn verslag heeft de DA gezegd dat ik wel altijd voorzichtig zal moeten blijven met voeding en ik ben nu ook overgeschakeld op gewoon droog hooi. Ik heb al vaak gedacht dat ze mankte omdat het fructaan gehalte te hoog was toen ze weer eens mankend binnen kwam na een dag vrieskou maar het waren haar voeten die pijn deden omdat die zool waarschijnlijk al altijd vrij dun geweest is.
Ik zal uit gemakzucht het verslag aan de DA even kopiëren voor wie veel tijd en zin heeft om te lezen. Het laatste deel heb ik in het begin van deze maand bijgevoegd.
Begin 2004 is Ayla in de manege gekomen. Een pittig maar braaf merrietje van 4 jaar.
Voorheen was ze enkel op wandeling geweest met een meisje, haar ijzers zagen er versleten uit en ze kende nog geen pistewerk (meer weet ik niet)
Al gauw begon ze iedereen eraf te gooien, ze was heel schrikachtig, liep met een hertenhals en croste weg als er galop gevraagd werd. Ik nam ze enkele keren over nadat een ruiter er niet meer op durfde. 3 maand later werd besloten ze terug te verkopen en 3 kandidaatkopers heeft ze er ook afgegooid. Ik had toen een ander paard (die eigenlijk veel te groot was voor mij) en omdat het klikte met die zotte madam heb ik haar gekocht.
Na 14 dagen bleek ze drachtig te zijn. Suprise!
Ik had al gehoord van Parelli en ben daar toen aan begonnen. Haar achterhand bleek toen al niet zo vlot, besef ik nu.
Omdat ik al veel gelezen had over blote voetjes heb ik ze van de ijzers laten halen. Omdat ik nu toch niet zoveel zou rijden leek het me een ideale periode. Ze werd toen bekapt met de Stasser-methode. Ze liep toen precies op eieren. “Is normaal” werd me gezegd.
Op 17 juni 2004 heeft ze geveulend en de ganse zomer is ze buiten gebleven. Ze liep na een tijdje iets minder stroef maar toch niet vlot.
Toen in november het veulen weg was en ze terug 24u/dag op stal stond in de manege liep ze zonder manken in het zand maar elke oneffenheid deed haar verkrampen. Af en toe liep ze precies alsof er een handrem aan stond. Ik ben maar een gewone recreatieruiter dus legde de schuld bij mezelf en ik reed toen ook meestal alleen omdat ik gebeten was door de Parelli-microbe. Nu en dan liep ze een klein beetje kreupel maar niet erg duidelijk. Telkens Dr. Corty kwam voor haar inentingen mankte ze niet. In juli 2005 heb ik mijn parelli level 1 behaald. Er werd me toen gezegd dat ze wel ontzettend “bracy” is. Ze spant zich vlug op en steigerde vaak aan de hand als men iets van haar vroeg. Volgens Parelli “a brace in the body is a brace in the mind” In die zomer is de miserie begonnen. Eens manken dan weer niet. Ze had toen ondergeschoven hielen. Er zijn foto’s gemaakt omdat hoefkatrol werd vermoed maar daar was niks van te zien. Ze werd toen nog steeds gestrasserd en ik kwam nooit zelf aan de voeten.
Om de ondergeschoven hielen te corrigeren werd Ayla terug beslagen. Corty wou niet dat de gewone hoefsmid dit deed (zoon van de manege) en raadde toen Rik Gadeyne http://www.hoefschoenen.be aan maar die had toen zijn schouder gebroken dus op hem moest ik wachten tot december. In november ben ik eens gaan kijken naar Antoine de Bodt http://www.paardenrecht.org/ en zonder les te volgen ben ik zijn manier van rijden gaan toepassen en minder freestyle gaan rijden.
Er zijn verschillende soorten beslag gebruikt. Eggbar om te beginnen en dan door Rik omgekeerd ollov-ijzer, gewoon geplaatst ollov-ijzer en 2 soorten plastiek beslag. Alhoewel ik er bang voor was is ze dan terug op blote voeten gezet door Rik en dat ging goed.
Tot ze in mei 2006 terug in de weide gezet werd (van de ene dag op de andere) Ze kwam helemaal stijf en kreupel eruit. Toen is Hans Callewaert gekomen en volgens hem had ze verzuurde spieren en pijn aan de rug. Behandeling : accupunctuur (ik dacht van levermeridianen maar weet het niet meer juist) en ribes plus complex en enkel buiten op een miniweitje waar maar weinig gras op stond (winterweitje) Na een week of 2 was ze terug beter en kon ik terug rijden.
Omdat mijn oude Kiefferzadel niet goed zat heb ik Denis Teirlynck gevraagd om eens te komen om een zadel te passen en eens naar Ayla te kijken. Hij stelde vast dat haar schouders scheef stonden, haar buikspieren niet genoeg werkten en ze had een knik in haar wervels doordat haar spieren haar scheef trokken. Toen hij aan haar stuit druk uitoefende sprong ze bijna vooruit. Hij heeft me toen enkele oefeningen getoond om beter haar spieren te gebruiken
Omdat ik eens les wou in het rechtrichten heb ik eens les gevolgd bij Ronny Krombeke maar die man lag me niet zo. Hij zei ook weer dat ze zich ontzettend stijf hield.
De zomer van 2006 heeft ze goed doorgemaakt. Enkel toen we in augustus een 2 daagse Parellicursus volgden had ze terug wat verzuurde spieren maar dat zal wel geweest zijn van langdurig werken in losse zand en op foute voeding. Op het eind van de zomer hebben we meegedaan met een wedstrijdje in de manege dressuur van het allerlaagste niveau en parcourtje van 60 cm (zo een ruiter ben ik dus)
Ondertussen had ik zelf geleerd om de hoeven te onderhouden en Rik is dan niet meer gekomen. In oktober moest Ayla terug op stal.
Halverwege de winter had ze een vochtophoping aan haar linker spronggewricht en het voelde een beetje warm aan maar ze had er verder geen last van. Begin februari stond ze wel opeens mank op haar linker achterbeen. Corty laten komen en toen zei hij dat ze een blein had. Er is niks uitgebroken en het is na ong. 2 weken vanzelf goed gekomen????
Een maand geleden stond ze bij voorkeur in een uitgestrekte rare houding . Misschien had ze wel last van haar blaas of moest ze hengstig worden of zo. Ik had het nooit eerder gezien. (15 maart 2007)
Eind maart is Ayla dan verhuisd. Vanaf dan mag ze het ganse jaar door op de weide en kan ik haar voeding kiezen.
De dinsdag (27 maart) voor de verhuis begon ze opeens terug vooraan te manken. Corty is geweest op 5 april en vermoedde terug hoefkatrol en gaf het advies om ze te beslaan met een Colleoni-ijzer. Toevallig had ik dezelfde dag ook met Rik nog eens afgesproken en hij heeft er een flinke mustangrol ingevijld met de afspraak dat hij er nog altijd een ijzer kan opleggen als het niet beter wordt. De binnekant van haar hoeven slijt vlugger dan de buitenzijde maar ze heeft ondertussen wel stevige hoeven. Ze loopt niet meer gevoelig over steentjes.
Deze week viel het me op dat ze met wat geopende benen loopt / \ vandaar die slijtage aan de binnenkant.
Iets wat ze regelmatig doet tijdens het rijden is op en neer schudden met het hoofd en het is al een tijdje dat ze vies kijkt als ik links wil opstijgen( dus stijg ik rechts op of van een blok)
Als ik ze rij loopt ze niet mank maar bij het korte draaien valt ze bijna omver. We rijden klassiek, freestyle, doen grondwerk en clickertraining.
Van Equifyt hebben ze een haaranalyse uitgevoerd en op mijn vraag heeft Corty eens een bloedanalyse gedaan. Zie bijlages
Dan is Denis Teirlynck geweest. Hij gaf ook aan dat ook misschien wel pijn zou kunnen hebben van het hengstig zijn. Ik kopïeer even het mailtje dat ik ook aan Rik stuurde :
Volgens Denis zou alles wel eens kunnen begonnen zijn met het natuurlijk bekappen omdat ze dan uit balans gehaald is. Ik heb daar nog eens over nagedacht en inderdaad met het Stasseren stond ze ineens op heel lage hielen en liep ze eerst op eieren. Voordien liep ze ook al niet zo goed en ze gooide waarschijnlijk iedereen eraf omdat er toen al wat mis was. Bij de 2e overgang naar blote voeten is alles geleidelijk gegaan maar toen had ze al problemen met benen en rug.
De rug zit wel degelijk vast thv van het sacrum (en Corty maar zeggen dat er niks aan haar rug is).
Aan het rechterbeen heeft Denis dan een bolletje gevonden dat pijnlijk is, thv een buigpees boven het kogelgewricht.
Linkerbeen: Mss toch hoefkatrol of zo een plaatsing om haar ander been te ontlasten. Haar beide benen zet ze waarschijnlijk ook uit alkaar om haar pijntjes te compenseren.
Moerrkerke, 3 februari 2009
In 2007 is ze dan naar Moerbeke op controle geweest waar men ook twijfelde aan de juiste oorzaak. Ze heeft dan gans de zomer afwisselend goed en minder goed gelopen. Eind 2007 is Hans Callewaert geweest en hij heeft de barstjes aan haar hoeven breedt uitgesneden en gaf hij het advies om ze enkel met hooi in de paddock te zetten. Enkele dagen later kon ze vlot lopen en dat is dan enkele maanden zo gebleven. In die periode ging het zo goed dat ik mijn level 2 van Parelli kon behalen tegen januari 2008.
Bijna gans het jaar heeft ze vrij goed gelopen. Soms was ze wat onregelmatig maar niet meer in die mate dat ze niet berijdbaar was..
Bijna wekelijks neem ik les om mijn paard recht te richten van een leerlinge van Antoine Debodt.
Half oktober stond ze ineens terug mank. Volgens de dierenarts zou ik ze best eens naar Gent brengen voor een onderzoek. We waren toen net begonnen met het voederen van kuilhooi.
Ik heb ze toen in de paddock gelaten ipv op de weide en geen hooi gegeven en een week later kon ik met haar op cursus.
Door het slechte weer heb ik deze winter nog niet veel gereden en het trimmen van haar voeten heb ik ook niet regelmatig gedaan waardoor ik het nodig vond dat de hoefsmid ze zou bekappen.
Nu staat ze terug serieus mank en heeft ze duidelijk pijn.
Met vriendelijke groeten, Brenda
Vandaag is ze dus gelukkig pijnvrij met de schoenen.
Bladwijzers