agressief?

[Pocalover]

Hoi hoi,

Het hoofdschudden van links naar rechts of andersom, dat was juist ontspanning. Voor de rest lees ik in het boek over het oren spel van het paard en daar raak ik nou weer danig van in de war. Ik zal de tekst letterlijk uit het boek overtypen:

Een paard liegt niet, Chris Irwin: Oren kunnen ook veel tot uidrukking brengen. Naar achteren betekent dat iets (laten we hopen dat jij het bent) de aandacht heeft getrokken. Naar beneden gestoken duidt op kwaadheid; recht naar voren duidt op verwarring en gespitst betekent dat het dier op iets in de verte let. Oren die steeds ronddraaien als een soort paardenschotelantenne, geven aan dat het dier ontspannen is en in harmonie met zijn omgeving.

Het naar voren gestoken, van de verwarring associeer ik met het 'vragen stellen' zoals Parelli dat noemt. Vind ik ook wel logisch trouwens. Wat ik lastiger vind te begrijpen is het deel waar hij zegt dat het dier ontspannen is als de oren heen en weer bewegen. Ik heb dan juist het gevoel dat een paard aan het scannen is en aldus onrustig.

Natuurlijk zeggen de oren alleen niet alles. Vanavond heb ik een rondje dorp gewandeld met Poca. Dat doe ik vaker 's-avonds laat in het donker over straat. Dat vind ik fijn. Dan lopen we hoofd aan hoofd en is het natuurlijk maar wat lastig om de rest van het lijf ook te zien. Want je moet uiteraard naar het geheel kijken. Toch vertelt de positie van het hoofd en het stap tempo, indien a-synchroon met mijn tempo, wel van alles.

Boeiende materie! Blij dat ik hier mee bezig ben.

Groetjes
Roos

[Mafhaf]

Ik denk dat je meerdere soorten rondraaiende oren hebt

Die die flikflak heen en weer schieten om alles maar goed in de gaten te houden, stress, tuuttuuttuuttuut... niet fijn.

En die andere, die dan eens daarheen, dan eens daarheen draaien en zo alles in de relaxte gaten houden. Wel fijn.

Niet 1 kant op 'gedwongen doordat het daar heel erg belangwekkend, bedreigend dan wel eng is en ook niet als een gestoorde aan het scannen.

En al die oren er tussenin natuurlijk

[Timbers]

Thanx Roos, hier kan ik ook wat mee! Ik heb ook weer geleerd dat theorieen goed zijn, maar dat gevoel wat je ergens bij krijgt eigenlijk nog belangrijker is.....beter naar mezelf luisteren wat voor gevoel mijn paard bij me oproept en niet bang zijn om fouten te maken

Bij dat ik deze vertwijfeling gepost heb want het heeft me weer danig aan het denken gezet.

Ik dus ook een paard liegt niet nogmaals moeten gaan lezen Ik heb dat boek jaren geleden gelezen maar blijkbaar niet bewust genoeg of ik werd er toen niet mee geconfronteerd.

[Pocalover]

Ik denk dat je meerdere soorten rondraaiende oren hebt

Ah gelukkig nog meer mogelijkheden tot verwarring. Moet de geest een beetje bezighouden he, hihi.

Het voelt goed om hier mee bezig te zijn. Om aan Poca te laten zien dat ik 'het' zie, wat 'het' dan ook is. Het bewustzijn, het mee denken. Vanavond merkte ik ook tijdens het wandelen dat ik met meer zelfvertrouwen daar loop. Dat straal ik uit naar Poca. Het is alleen lastig om en goed adem halen en constant tegen je paard te zeggen dat ze GOOOEEEEED is.

[trea]

Ik zit even de dvd roundpen redefined te kijken met dit topic in mijn achterhoofd.

Chris zegt; als paarden elkaar rondpushen, doen ze dat in fases. Even pushen (game on), even stoppen, wat eten, wat rondkijken (game off). Dan komt er heup naar binnen, head twirling around, en THAT means; GAME ON!

Vrij vertaald zou je dus kunnen zeggen dat Est jouw een beetje rondpushed (dat klopt, want met jouw lichaamshouding geef je aan dat je je LAAT pushen op dat moment, je rent immers weg van Est) en Est maakt daar meteen gebruik van. Op het moment dat jij stilstaat is het; game off. En dáár zou je eigenlijk de verhoudingen meteen moeten herstellen door erop te letten dat jij je richt op parts van haar die in jouw ruimte komen. Je zegt: ze vraagt om een knuffel. Let erop HOE ze dat vraagt. Is ze beleefd?

[Timbers]

Daar zou je een punt kunnen hebben Trea!

Ik heb vanmorgen ook nog de dvd zitten bekijken en dan zie ik inderdaad dat Est eigenlijk mijn meest "onbeschofte" paard is van de twee want ze kan bijv. bij weglopen gewoon doorlopen zodat ik aan de kant ga. Dat wordt steeds minder gelukkig want ik steek bijv. de CS er al eerder tussen. Eerst als we run to me deden dan kwam ze als een gek op me af om te eindigen op de plek waar ik stond (en ik dus een stukkie achteruit ga).

Maar dan kom ik op een ander dilemma, ik zie Chris dat paard toch wel een redelijke klap geven met de longeerzweep en ik weet dat Est helemaal in paniek raakt als ik zoiets doe.......Als ze al min of meer in paniek raakt van de zweep richting haar schouder als ik haar schouder van me weg wil hebben. Timber kan ik echt streng zeggen nu niet, die accepteert dat, Est is meteen van de leg en weet niet wat haar overkomt als ik zoiets zou doen, omdat ze niet begrijpt waarom ik ineens zo streng ben.

Ik weet nog in mijn Voest weekeind dat Est keurig deed wat ik vroeg, handen heen en weer draf, achteruitlopen stap enz enz. Op een gegeven moment kwam Emiel erbij en die zette haar op haar nummer.....ik snapte niet waarom en zij eigenlijk ook niet. Maar hij zei dat ze te braaf deed wat haar gevraagd werd.....eigenlijk uit disrespect alles net iets te braaf doen. Moeilijk uit te leggen, maar ik denk dat dat te maken had met de energie die ze stak in een oefening die ik vroeg.

Maar ik zag wel paniek in haar ogen, ze begreep niet waarom hij zo reageerde en had misschien wel respect voor wat hij vroeg, maar vertrouwde hem niet meer.

Dat is dat dunne lijntje....die balans zoeken met haar. Misschien zit ook wel een deel schuld in mijn gevoel. Alles wat ik haar heb aangedaan goed te willen maken en daarom niet op durven treden. Mijn menselijke gevoel er teveel inleggen.....moeilijk moeilijk moeilijk.

[Pocalover]

Ik heb vanmorgen ook nog de dvd zitten bekijken en dan zie ik inderdaad dat Est eigenlijk mijn meest "onbeschofte" paard is van de twee want ze kan bijv. bij weglopen gewoon doorlopen zodat ik aan de kant ga.

Dat idee had ik ook al gekregen bij de foto van haar kont die in het huiskamer topic heel grappig 'sexy' werd genoemd. Maar was wel degelijk aan jou gericht.

Over die gevoeligheid en die tik. Jij bepaalt hoe ver je gaat, jij bepaalt wat je doet. Jullie zijn al heel lang gelukkig samen en het wordt steeds beter als ik dit zo lees. Als je alles volgens 'het boekje' gaat doen maar er zelf niet blij mee bent, om welke reden dan ook, dan lijkt me dat niet 'jouw boekje.'

Die twirling head, daar zijn variaties in. Ik zie een twirling head die behalve links-rechts ook een boven-beneden beweging in zich heeft, zie foto Susan. Maar er is ook een head-sheake die links-rechts vv doet en dat is echt het weg schudden van spanning.

Gister was ik bij een klant met twee paardjes. En daar heb ik mijn behandeling combineert met mijn irwin technieken. Gaaf! Heb het idee dat ik nu nog meer kan bereiken. En dat waren twee hele brave doch zeer brutale jongens. Ben blij dat ik ze nu op een respectvolle wijze duidelijk kon maken dat er met mij echt niet te sollen was. De eigenaar van de paardjes zei ook dat hij aan de ogen van een van de paarden kon zien dat hij beduidend rustiger werd toen ik er even mee buiten was. So cool.

[Ebby]

Hoi Frances,
Kan je bij die schouder niet iets anders verzinnen waarvan ze wel die schouder van je weg doet maar niet zo in paniek raakt? Hoeft niet eens met de zweep te zijn met je lichaamstaal of met je vinger, of weet ik wat. Jij kent Esther het beste en dan bereik je toch wat er bedoelt wordt.
Wbt het hoofd schudden, je hebt vele variaties en verschillen, bij mij komen ook ongeduld en liever bij jou willen zij naar boven die oorzaak zouden kunnen zijn van het hoofdschudden.
Over die oren; je kunt ook paarden hebben die hun oren zodanig ontspannen dat ze rondjes draaien door de hoofdbewegingen en paarden die hun oren op half vijf hebben (Askja) terwijl je ervoor loopt, ik zie dat als vorm van concentratie. Ook vaak te zien bij klikkerende paarden.
Het hard aanpakken, strenger zijn, bij dingen die "te braaf" gebeuren is zo gemakkenlijk, maar ik denk dat wanneer je het in een tweezeidige (&vertrouwen&respect) relatie wil hebben het juist in die kleine subtiele "disrespectfule" dingen gaat zitten, die je moet oppikken en leren zien.

[Timbers]

Vandaag maar weer bewust gaan kijken hoe of wat

Grappig bij het uit de paddock halen stond Est vooraan om mee te mogen, die lieve zachte bruine ogen en haar aaaah mag ik mee blik. Lichtelijk geirriteerd toen ik toch Timber meenam

Nou ja eerst met Timber.....bend into me is geloof ik wel haar ding dus dat heb ik geoefend. Timber werd er wel een soort sjaggo van maar meer op de "dit was niet de afspraak manier". De rollen werden omgedraaid en dat beviel haar niet helemaal.

Verder snap ik nu waarom Timber met de leadrope niet vooruit te branden wordt. Timber wil dat ik het netjes vraag en als ik dus met die leadrope in haar ogen agressief wordt dan gaat ze de strijd aan, heel logisch eigenlijk.

Maar Est buigt eigenlijk nog in het kwadraat naar mij toe.....gewoon doorlopen, mij met haar schouder én de liefste blik van de wereld van mijn plek afduwen. Dat is het vervelende in deze Est doet alles met de liefste blik van de wereld, zo'n schattig koppie maar toch een heel vervelend signaal.

Ik heb haar idd op alleen met mijn vingers opzij proberen te zetten, niet de schouder neerzetten waar ik loop. Heel zacht, beleefd maar toch duidelijk vertellen dat dat toch niet helemaal de bedoeling is.

Bij het door mij wegrennen.....daar kan Trea wel eens gelijk in hebben.
Ik denk dat het schudden dat ze doet een tweeledige betekenis heeft...game on én ze vind het leuk. Ik geef blijkbaar aan haar aan, game on, door weg te rennen (of een ander signaal in mijn body language waar ik me nog niet bewust van ben). En zij wil graag spelen tegenwoordig dus wat is er dan leuker dat als je mens game on geeft.

En wat die foto betreft....denk dat mijn meiden die camera een beetje zat worden . Van de week met uitstappen was ik even aan het kijken of er leuke plaatjes tussen zaten toen Est me heel subtiel op mijn schouder tikte met haar neusje.....eh en ik dan?

[Pocalover]

Ik ben vandaag weer gaan wandelen. Poca heeft een ruin op bezoek gehad en die heeft twee hoefafdrukken achter gelaten op de rug dus wandelen en grondwerk zijn onze bezigheden nu.

Eerste stuk, alles heel soepel. Op een gegeven moment begon ze met haar hoofd te zwiepen. Van links naar rechts. Dat was nog wel oke want ik liep links dus ze zwiepte van me af. Toch vond ik het wel nodig daar wat van te vinden, want het kwam agressief over. Maar ja, wat vind je dan en hoe doe je daar wat aan? Dus ik ben ook met mijn hoofd gaan zwiepen. Dat had voor t oog weinig effect, behalve wellicht dat ik in ieder geval aangaf dat ik het zag.

Dan nog maar weer een andere uitdaging. Ik liep links en ze zag rechts iets engs. Dat betekent dat ik de schouder vol mijn richting in krijg. Ze raakt me absoluut niet aan of zo, maar ik sta daar dan wel volledig onbelangrijk te zijn. Dus als ze dat deed dan duwde ik op de singel plek, zoals Irwin dat doet. En dat bracht me meteen tot een ander probleem. Never knock the curisosity out of your horse. Want als ze nou rechts iets wil zien, terwijl ik links sta, want dan? Die schouder 'mag' ik niet accepteren maar ik gun haar wel dat ze kijkt naar wat ze wil zien. Vandaag zat dat er dus niet in, want ik heb de schouder weg geprikt.

Op een gegeven moment is ze kennelijk ergens van geschrokken en werd ze onwijs druk. Echt onwijs druk. Ik op zijn Parelli's Poca achteruit laten lopen en zijwaarts laten gaan. Dat hielp niks, echt niks. Sterker nog, voor mijn gevoel werd ze daar drukker van. We stond op een grasveldje, midden in het dorp. Ik dacht aan Eline en het mirroren en ben heel debiel een woeste dans uit gaan voeren zonder dat ik daarbij op Poca lette. Na een halve minuut stond Poca mij echt heel verbaasd aan te kijken en was van de interesse in het gevreesde geen sprake meer. Ze kwam zelfs naar me toe! Geen idee wat dat nou weer betekent maar ik vond het een mooi moment om weer verder te gaan.

Sjonge sjonge, wandelde ik nou vroeger nooit met dat paard? Zag ik het nooit, was het er nooit? Een en al vraagtekens van rethorische vragen. This is it, this is it now. Ik geloof dat net als bij Timber, ook Poca niet van plan is zonder slag of stoot op te geven.

[Timbers]

Toen ik net uitlogde dacht ik nog even getsie wat is het omgaan met paarden toch moeilijk.

Est reageert waarschijnlijk ook zo hyper gevoelig omdat ze een gevoelig paard is uiteraard, maar ook omdat ze sommige dingen al 21 jaar lang doet.......

Misschien moet ik bij haar toch meer water bij de wijn doen, gewoon quality time, genieten dat ze nog bij me is en onvolkomen heden gewoon laten voor wat ze zijn, zolang ze uiteraard niet gevaarlijk voor me wordt. Voor haar is het gewoon heel verwarrend dat ik ineens de alfa of weet ik veel wat wil zijn. Al 21 jaar is ze lief voor me, maar uiteindelijk bepaald zij wel wat er gebeurd. Is dat erg? Zou ik dit niet gewoon kunnen accepteren. Het is alleen wel belangrijk dat ik me er bewust van ben en ik zou her en der wat bij kunnen sturen zonder haar de schrik op het lijf te jagen.

Jij deed bij Poca wat je gevoel je ingaf. Ik moet de theorie wel leren, maar mijn eigen gevoel niet tegen gaan werken met kennis. Net als wat je al eerder zei, mijn boekje toepassen.

Heel mooi Roos, heel mooi!

[size=99px]even teruglezend....wat lijken ik en Est toch op elkaar...allebei komen we heel zeker over, maja geloof dat ik ook niet zo stevig in mijn schoenen sta als ik me al door zoiets van de wijs laat brengen en niet meer op mijn eigen gevoel vertrouw [/size]