angst en motivatie

[trea]

Werkgereedschap;
1 halster met leadrope
1 buideltasje met brokjes

Casus;
Er komt een vliegengordijn voor de inloopstal.

Dag 1.
Troy lijkt er weinig problemen mee te hebben, loopt (eerst) aan het lijntje gemakkelijk mee in en uit. Achterwaards is nog een probleem. Na een half uurtje clickeren loopt hij ook zonder leid-touwtje in en uit (voorwaards). Hij durft het nog niet op enkel "wijzen" van mijn hand en lichaamstaal. Ik moet hem "voorgaan", me omdraaien en hem naar me toe "drawen".

Dag 2.
We beginnen opnieuw aan het touw, nadat het overslaan van deze stap "te snel te veel" bleek. Hij lijkt dus een lichte terugval te hebben, want gisteren ging het wel. Dus even het lijntje eraan, wat na 2 minuten al af kan. Het lampje brandt ineens weer
Een paar keer geoefend met in- en uitlopen waarbij hij halverwege stil moet blijven staan, de slingers al hangend om zijn oren. Dit gaat erg goed, geen teken van stress of angst.
Dan gaat het touwtje er weer aan en gaan we achteruit oefenen. Eerst vanuit de positie waarbij hij halverwege stilstaat in het gordijn, want vanaf een afstand achteruit toelopen op het gordijn is volgens Troy onmogelijk. Hij draait dan weg, ondanks gericht blocken met mijn navel. Ik gebruik GEEN zweep of andere verlenging van mijn arm, omdat ik dit proces met zo min mogelijk druk wil volbrengen.
Later lukt dit door vanaf een flinke afstand achteruit naar het vliegengordijn toe te lopen.

Die dag maak ik een cruciale fout door ineens een reuze-stap te nemen.
Ik moet boodschappen gaan doen, het is bloed-heet en de andere paarden staan allen onder de schuilstal. Ik besluit Troy erbij te zetten, hij komt binnen op een draw en ik ga boodschappen doen.
als ik een uurtje later thuiskom, zijn de andere 3 paarden inmiddels verdwenen en staat troy helemaal bezweet en gestressed in de stal. Het "poep-spoor" laat zien dat hij;
a) heel gestressed is geweest
b) hij heeft lopen ijsberen langs het gordijn, maar niet zelf de stap heeft kunnen zetten/beslissing nemen om erdóór te gaan.
De drinkbak stond buiten het gordijn en zogauw hij buiten kwam (hij durfde nu niet op draw, maar ik moest het gordijn voor hem openhouden, drinkt hij minstens 5 liter water in één keer.)

Dag 3.
We beginnen zeer positief, ondanks wat er gisteren gebeurd is. Troy ziet me met halster en heuptasje en komt na een buiging van mij, meteen naar me toe. We maken er die dag een leuk spelletje van.. "pak-me-dan-als-je-kan". We spelen het in de wei ook. Ik loop, ren, draai alle kanten op en Troy komt achter me aan. Telkens door het vliegengordijn, wat hem nu totaal niet meer lijkt te deren. Achterwaards gaat zonder leadrope (nadat hij eerst twee keer mét heeft gedaan). Zijwaards lukt nog niet.

Die nacht regent het.
Ondanks zijn enorme hekel aan regen, én het feit dat alle paarden onder de schuilstal staan, is zijn angst/sceptisme over het gordijn tóch nog groter dan zijn hekel aan regen. Hij blijft de hele nacht buiten staan.

Dag 4.
Na een 10 minuten werken met het vliegengordijn (waarbij zijwaards erdoorheen nog steeds niet wil lukken) laat Troy me zien dat hij precies weet wat de bedoeling is. Terwijl ik bij Enya sta te tutten, loopt hij zelfstandig de stal in, zonder dat ik hem motiveer daartoe. Dit laat hij 3 keer zien. Zogauw ik uit beeld verdwijn doet hij dit niet meer. Blijkbaar was ik, of liever gezegd; wat ik hem te bieden heb , zijn motivatie.

Wat lijkt hier nu op dit moment te gebeuren?
Troy gaat alleen de stal in, als de motivatie voor hem groot genoeg is.

ik vraag me nu de hele tijd af, wáár in het proces we nu gestaan zouden hebben als ik dit had opgelost door middel van de stick en fases verhogen (let op; ik bedoel NIET harder slaan!)
Is het ontwijken van iets onprettigs een net zo grote/grotere/minder grote motivatie
dan het verkrijgen van iets lekkers?? (Ik zet het maar even heel simplistisch neer, want deze laatste manier van werken houdt natuurlijk veel meer in dan alleen maar het geven van iet lekkers).

En hoe zet ik nu de volgende stap?
hoe zorg ik dat hij meerdere/andere motieven vind om zelfstandig die beslissing te kunnen nemen om in- en uit te lopen?
Simpelweg door vaker, meer te oefenen? Of is er nog een andere manier?

[jasminum]

Ik heb niet echt tips voor je geloof ik op dit moment, maar volgens mij ben je al een heel eind op weg!

Interessant om te lezen hoe je zoiets aanpakt! De andere paarden hebben er helemaal geen moeite mee?

[Nacino]

Het zou kunnen dat hij een associatie heeft gelegd tussen mens = toegang door het vliegengordijn. In dat geval ben jij de ´sleutel´ tot het gordijn (jou aanwezigheid, of wellicht ook best die van een ander mens). Dit heb ik eerder zien gebeuren in de actiefstal bij een hooidoseerder. Paard durft er wel in, maar denkt er alleen in te kunnen als er een mens in de buurt is.

Wat denk ik de makkelijkste oplossing is die ten eerste hem van de (misschien aanwezige) associate met een mens = toegang af helpt en ten tweede hem zelf laat kiezen, is het niet meer oefenen, maar gewoon het gordijn zover bij elkaar binden dat je ziet dat hij er dan wel doorheen durft. Laat dat zo totdat hij er geen aandacht meer aan schenkt en dan laat je er 1 strookje gordijn extra bijhangen, enzovoorts enzovoorts.

Geen associaties, geen beloning, maar gewoon rustige ongedwongen gewenning/desensibilisatie

[Linda]

Wat denk ik de makkelijkste oplossing is die ten eerste hem van de (misschien aanwezige) associate met een mens = toegang af helpt en ten tweede hem zelf laat kiezen, is het niet meer oefenen, maar gewoon het gordijn zover bij elkaar binden dat je ziet dat hij er dan wel doorheen durft. Laat dat zo totdat hij er geen aandacht meer aan schenkt en dan laat je er 1 strookje gordijn extra bijhangen, enzovoorts enzovoorts.

Geen associaties, geen beloning, maar gewoon rustige ongedwongen gewenning/desensibilisatie

Ik had nu precies hetzelfde idee! Gewoon een strook licht erdoor laten schijnen en dan steeds strookje voor strookje er weer bijhangen (nu ziet hij het waarschijnlijk toch als een soort van 'muur'). En dan ziet hij in ieder geval een soort van doorgang en is dat hele gordijn op den duur ook geen probleem meer als hij eenmaal weet dat hij er zonder jou ook wel door kan
Wel interessant overigens!

[Marianne]

Een beetje saai, maar zo zou ik het ook doen: binnen een hooibak neerzetten, een deel van de flappen opzij binden, hem naar binnen leiden en dan zelf uit beeld verdwijnen. En de eerstkomende dagen dáár blijven bijvoeren zodat het al snel een vertrouwde eetplek wordt. Daarna, strookje voor strookje het vliegengordijn weer dichtmaken.

[Gudrun]

Ik denk ook dat hij de associatie mens=doorgang door gordijn maakt en denkt het niet zonder je te kunnen.
Wat ik wel heel positief vind is dat hij het alleen begint te doen als je in de buurt bent.
Ik zou het op stemcue zetten, want hij snapt het dus duidelijk, en dan je afstand tot hem geleidelijk opbouwen.

Denk niet dat het motivatie alleen is, want hij binnen en dorst en de anderen buiten lijkt me motivatie genoeg, 't lijkt echt jou aanwezigheid te zijn die het hem doet.

Iets helemaal anders wat in me op komt: kan je inderdaad alleen met R+ trainen??? Met rijden was Piablo vb helemaal niet voorwaarts. Ik bridgde elke voorwaartse poging, opbouwend tot ene rondje draf, voor de galop idem, beginnend met aanspringen tot ... maar hij bleef traag op het been en lui. Ik heb toen een keer of drie-vier met een dressuurzweep gereden, in combinatie met R+ en probleem opgelost!

[trea]

Iets helemaal anders wat in me op komt: kan je inderdaad alleen met R+ trainen???

Ja. Dát vraag ik me dus ook af!! Ik leer de paarden daarmee (soort van) paanse pas, op block staan en nu dus "door het vliegengordijn lopen".
Maar ik zie Enya nooit uit zichzelf de spaanse pas doen en ik zie er nooit geen ene zomaar op het block staan als ik niet buiten ben. Vandaar dus dat de twijfel ineens toesloeg. Hoe maak ik deze oefening tot "iets anders"? Hij hoeft het namelijk niet te doen om mij te plezieren, ik probeer hem te laten ontdekken dat het niet eng is en dat hij het gewoon de hele tijd kan doen. Hèhe.. kon ik maar gewoon met hem praten

Het zou kunnen dat hij een associatie heeft gelegd tussen mens = toegang door het vliegengordijn. In dat geval ben jij de ´sleutel´ tot het gordijn (jou aanwezigheid, of wellicht ook best die van een ander mens). Dit heb ik eerder zien gebeuren in de actiefstal bij een hooidoseerder. Paard durft er wel in, maar denkt er alleen in te kunnen als er een mens in de buurt is.

Dit klinkt trouwens gruwelijk logisch. Ik heb nu een opening gemaakt van een meter breed. Ben benieuwd of hij nu vannacht binnen gaat staan.

[Horsefreakje]

Ben ook benieuwd of hij erin gaat..wel eens interessant! Ben benieuwd welke tactieken werken en welke niet.

[Gudrun]

Nu ik er over denk, hier idem, toch min of meer.
De "kunstjes" doen ze alleen als ik er bij ben, een haflinger die hier vroeger stond heeft zelfs een keerjte gehinnikt en toen hij zag dat ik keek spong hij over een boomstam die op de weide lag...
Maar aan de andere kant: "enge dingen targetten" wordt wel gegeneraliseerd, in die mate zelfs dat Piablo daarnet bijna met het onstmettingsmiddel van de veearts ging lopen. Misschien moet je veel verschillende enge dingen trainen voor je dat hebt? Alhoewel, met het flesje ontsmet stond ik er natuurlijk wel bij...

Interessant, zou er een verschil zitten in gedesensitisde dingen via vb R+ en floading???

Ik dacht altijd dat ik via clickertraining mijn paard leerde denken en zelfstandiger maakte. Dat lijkt ook zo te zijn, als ik in de buurt ben. Maar als ik er niet ben???

Zelfde systeem bij Piablo en het enge-houten-brugje-met-spleten-en-stromend-water. Alleen: no way! Achter mijn dochter en haar pony aan: denkutniet! achter mij aan (met R+), jawel, eerst aan de hand en na een paar keer ook als ik er op zit. Moet wel bijna elke keer eerst een paar keer aan de hand er over, maar ja, ''t beest is nog groen.

Iemand schrik en obstakel training zonder de clicker en wat doen de paarden dan bij nieuwe dingen of bij enge dingen als je er neit bij bent???