Pjelk loopt nu alweer een paar jaar op ijzers. Tot voor kort was ik daar wel tevreden over omdat we dan gewoon onbeperkt over de weg konden stappen en onze buitenrij routes niet aan hoefden te passen om het rijden door een dorp onderweg te ontwijken.
Deze zomer echter, gaat het helemaal niet lekker met de ijzers. Pjelk verliest ze regelmatig en ook glijdt hij vaak weg met een voet op het asfalt; of dat nu plat is of wanneer we van een bruggetje afgaan lijkt niet veel uit te maken. Nu begin ik er dus weer over te denken de ijzers eronder weg te halen. Ik zie er alleen behoorlijk tegenop. Pjelk heeft namelijk echt pruthoeven. Heel zacht en op het moment ook nog brokkelig door de ijzers. Het is net karton en slijt heel snel. Ook onze vorige ervaring met ijzerloos rijden was niet goed. Pjelks hoeven groeien namelijk maar heel weinig. In de tijd dat hij geen ijzers had hoefde hij maar tweemaal per jaar bekapt te worden omdat zijn hoeven niet meer groeiden dan dat . Daardoor was op de weg rijden ook problematisch. We konden maar eens per week door het dorp en daar baalde ik echt van omdat je daar wel doorheen mòèt wil je een beetje leuk buiten kunnen rijden en ik vind het gewoon erg fijn vrij te kunen rijden en niet de keuze uit slechts twee rondjes met vooral gras te hebben. Aan de andere kant weet ik ook wel dat ijzerloos beter is voor een paardenhoef. Het hoefmechanisme kan beter werken en de klappen die op het been komen in de beweging kunnen beter gedempt worden en het lijkt me echt fantastisch als ik met een Pjelk met keiharde hoefjes ook stukken over de weg zou kunnen klepperen.
Mijn vraag is nu dus eigenlijk hoe ik de overgang van ijzers naar blote voeten aan zou moeten pakken en wat ik daarbij kan verwachten. Ik stel me voor dat ik het lopen over het harde gelijdelijk aan moet uitbreiden om Pjelks voeten eraan te wennen. Een voordeel is dat de paardjes een stuk tegelterras voor de stal in de wei hebben waar ze dus dagelijks wel een paar keer overheen moeten om te drinken of om in de stal te staan. Zo kunnen de hoeven misschien al wat harden en ik kan natuurlijk het rijden op de weg geleidelijk aan opbouwen. Toch zal de winter wel moeilijk worden. Dan staan de paarden alleen op de tegels voor en in de stal en is er maar een klein stukje stro in de stal. Dan komt het er dus echt op aan voor Pjelk en zullen zijn hoeven of heel snel slijten of misschien juist hard worden en meer gaan groeien door de noodzaak ervan op dat moment. Voor Beau werd het het laatste. Die heb ik vorig jaar winter ineens van de ijzers gehaald en bij hem pakte dat heel goed uit.
Wie heeft zijn paard hier ook de overgang van ijzers naar blote voeten laten maken en hoe pakte dat uit? Hoe lang duurde het voor je weer een goede buitenrit kon maken? Hoe bouw je zoiets op, door een bepaald aantal km per dag over de weg te gaan rijden en dat geleidelijk uit te breiden? Ik hoorde eens van een vrouw met een IJslander dat ze van haar natuurlijk bekapper dagelijk 20 km. over de harde weg moest stappen.. Wie kent dat? En wat kan ik eigenlijk verwachten als ik Pjelk die overgang zou laten maken?
N.B. ik zeg nog niet dÃ*t ik het doe, ik ben er alleen over aan het denken en ben erg benieuwd naar jullie meningen en ideeen. Door eerdere slechte Pjelk-zonder-ijzers ervaringen zoals hierboven beschreven, zie ik er alleen wel tegenop.
Bladwijzers