Ben ik dan echt zo langzaam?

[donderwolkje]

Ik begin nu echt heel erg aan mezelf te twijfelen...

Nel, Marinda en ik (namen veranderd) zijn alle drie bezig met het beleren van een Fries paard.
Nel heeft een sloom paard, Marinda een super braaf relaxed paard en ik heb een zenuwpees (Ieteke).
Het paard van Nel en en mijn paard (Ieteke) zijn ongeveer even oud en het paard van Marinda is 5 maanden jonger.
Nel was de hele winter al met haar paard bezig en voor 2 maanden terug heeft ze er voor het eerst op gezeten.
Eerder dan mij, maar dat is logisch (zij is tenslotte langer bezig).

Met Ieteke is het probleem dat ze echt heel angstig is.
Toen ik met haar begon kon ik niet eens naast haar gaan staan springen (nu wel ).
Ik doe dus alles heel langzaam, maar ondertussen wordt het commentaar om mij heen steeds groter.
Ik MOET er op, volgens velen.
Waarna ik weer zeg: "doe het zelf"
Maar goed, to the point: Gister hoorde ik dus van Marinde dat ze al op haar paard heeft gereden, gereden!
Ze ging er op zitten, stukje stappen, toen stukje los stappen en doen een klein drafje proberen.
Het beest neemt alles gewoon meteen over! en is 5 maanden jonger dan Ieteke!

Nu begint de twijfel bij mij dus toe te slaan...
Doe ik het wel goed? Zal het überhaupt nog wel goed komen?
Ik weet wel dat Ieteke mij steeds meer vertrouwd, zo stond ik vandaag in het weiland naast haar te springen (en verklaarde zij mij waarschijnlijk voor gek ).
Maar die stap om er op te gaan hangen blijft erg groot....
Moet ik nou op de rustige toer verder gaan, of toch maar eens een grote stap proberen te zetten?

[P a i s]

Je onderschrift zegt het zelf - It's all about trust. Als je het zelf niet vertrouwt, of je paard niet, dan ga je te snel. Sommige paarden zijn er wat sneller aan toe, en de ene ruiter kan zn paard er sneller voor klaarstomen dan de andere. Is niet erg toch? Zolang je maar geen stappen overslaat.

Laat je je niet opjagen door je omgeving!

[marina]

Beter te langzaam als te snel, maar ook weer niet TE langzaam..
Mijnpaard was beleerd toen hij 4 was. Er is toen geloof ik 4 weken op gereden, voordat hij iedereen eraf mieterde
Ik heb hem als 6 jarige gekocht, hij was doodsbang voor het zadel, aansingelen, hoofdstel, eigenlijk voor alles...
Ik ben rustig, maar wel heel intensief met hem aan de gang gegaan. Ik heb het ook in mijn omgeving gehoord: meteen erop, gek gaat hij toch wel doen..
Uiteindelijk heeft het "maar" 3 maanden geduurd voordat ik er voor het eerst opzat.
Hij werd namelijk heel erg vervelend als ik telang met hetzelfde bezig bleef. Hangen ging allemaal prima enzo. Hij wist natuurlijk wel wat er ging komen, dat scheel wel iets.
Je moet er toch een keer op, het enige wat je kan doen is dat je paard zoveel mogelijk vertrouwen in je heeft, endat hij er klaar voor is!

[Linnie]

Je voelt zelf wel aan hoe snel je moet gaan. Je kunt beter rustig aan doen en dat het straks goed gaat, dan dat je nu fouten maakt en te snel gaat, alleen omdat andere paarden om jou heen sneller gaan. Want dan krijg je misschien wat Marina's paard ook heeft gehad, dat hij naar een paar weken het zat is en in verzet komt.

Ik heb Odes half januari gekocht en nog steeds rijden we niet echt. Heb er wel eens op gezeten en gestapt. En ja bij zeggen ze ook als Odes beetje actief is; zet dat beest aan het werk.
Maar onze band is nu goed en zeker nu met wat hulp (lessen) heb ik het idee dat we goed vooruit gaan. Het grondwerk vind ik erg leuk om te doen, het rijden mis ik dan ook niet echt.

Ik zou zeggen doe rustig aan, bouw het grondwerk verder uit, dan wordt jullie band steeds beter en zat Ieteke denk ik ook minder angstig reageren. Ik zou de grote stap pas zetten als jij denkt dat Ieteke daar aan toe is (dit ook voor je eigen veiligheid ).

[shetfan]

Er zo snel mogelijk op gaan rijden is toch ook niet zo'n must. Ga gewoon lekker je gang en doe het rustig aan, des te meer kans heb je dat het inrijden goed gaat denk ik.

[Linda]

Je vooral niet op laten jagen door je omgeving hoor! Vertrouwen tussen je paard en jezelf is zó ontzettend belangrijk. Ik heb voor het eerst op Tamara gezeten toen ze 3 jaar was. Alleen maar even zitten...nu is ze 5 jaar en kan ik pas echt zeggen dat ik wat aan het rijden ben

Het is geen wedstrijdje, je paard is er niet alleen om op te rijden, je wilt een band met je paard toch? Luister dan naar je eigen intuitie en luister vooral naar je paard. Maar wees ook weer niet té voorzichtig (een angstig paard kan dan juist angstig blijven). Bij Tamara ben ik ook wat te voorzichtig geweest en heb er daardoor wel wat langer over gedaan omdat Tamara niet echt ontspannen was met de dingen die ik met haar deed. Zorg dus dat je paardje écht relaxed is met hetgeen je doet en wees niet al te voorzichtig. Wees voorspelbaar en neem de tijd om dat vertrouwen op te bouwen. Uiteindelijk zullen jullie je dan ook veel veiliger bij elkaar voelen en zal het veel beter gaan. Laat de rest maar praten en ga je vooral niet schuldig voelen of zo. Zij zien hun paard waarschijnlijk meer als gebruiksvoorwerp en niet als maatje

[poemelie]

ik sluit me volledig bij je aan linda.

[DendroFleur]

We zijn dit voorjaar begonnen met Juntos te beleren. Teon hij 2 was kon op hem gaan "zitten" als hij op stal lag en hem dan overal aanraken. Ik ben ook al vroeg begonnen met hem af en toe te beleren, voornamelijk omdat hij nog hengst is en ik al graag wat controle wilde voordat hij de voorjaarskriebels zou krijgen. Daarna wat met hem aan de lange lijnen gelopen. Dit was allemaal geen training maar een beetje kennis maken. Ook heb ik het zadel er een keer opgelegd terwijl hij aan het eten was. Dit was allemaal geen probleem maar als ik op een opstapje ging staan dan verschoot hij.
Eind april zijn we met hem begonnen. Eerst ik mbv van mijn vriend hangen maar hij vond dat ik er gelijk op moest. En als hij een bok gaf mocht ik me er niet aflaten glijden want dan kreeg hij door dat hij je eraf kon gooien. Mijn visie was dat Juntos het dan te spannend vond en helemaal niet bezig was om me eraf te krijgen. Omdat dat geruzie niet echt bevordelijk voor de ontspanning was heb ik een vriend en zijn dochter gevraagd. Hij is heel rustig en zij is niet bang. Na 4 dagen hangen en rondjes stappen kon ze erop gaan zitten. Wel in verlichte zit en stilstaand. Het wegstappen vond hij eerst nog eng. Na 8 keer gestapt te hebben zijn de eerste drafpassen gezet. Helaas had Miranda geen tijd meer en na een paar weken heb ik er net voor het eerst opgezeten. Ik kon gewoon opstappen en wegrijden. Maar sturen gaat helemaal niet.
Juntos is een vrij rustig paard. Hij vond het in het begin eng en kneep dan zijn billen samen en sprong met vier benen de lucht in. Nu is het vertrouwen er en kan je iedere keer een stapje verder. Ik merk wel dat hij heel erg aan de helper hangt. Als die stopt of wegloopt gaat hij ook gelijk stilstaan.

Ik denk dat je je gevoel moet zorgen. Wel zou ik voor de juiste hulp zorgen. Iemand die naar je luistert en rustig is en niet snel in paniek raakt. Maak kleine stapjes en pas als het goed voelt ga je weer een stapje verder.
Ik ben eerst vanaf een opstapje een beetje in de beugel gaan staan om te kijken of hij in paniek zou raken van de druk op zijn rug. Ik wist dat hij het eng zou vinden als ik opeens omhoog zou gaan. Nu kan ik wel gewoon opstappen en staat hij perfect stil maar kijkt soms nog wel verbaast naar achter.