welke hulpteugels?

[agness]

hoi, even om van te voren duidelijk te stellen: ik wil zelf (nog) geen hulpteugels gaan gebruiken ofzo hoor, maar ik vroeg mij af (naar aanleiding van een ander topic dat eigenlijk ging om hulp met een paardje met parelli) welke teugels, hulpteugels en hulptuigen nou wel en niet goed zijn en waarom...


puur gewoon intresse dus...

brand maar los

[trea]

In dat topic waar je het over hebt, staat het antwoord al in.
Zie:
http://www.sustainabledressage.net/tack/gadgets.php

[olga]

Mijn instructeur zegt altijd dat je door een paard hulpteugels om te doen (en dus zijn nek in een bepaalde positie dwingt) hem eigenlijk zijn stem afneemt. Als een paard in zijn rug niet lekker loopt, zal hij dat met zijn nek aangeven, door die stijf te houden, naar buiten te draaien enz. Bovendien zorgt een nek heel veel voor evenwicht, Pardoes is nog best jong en onevenwichtig en tijdens het longeren/circling, zie je hem gewoon zijn nek als evenwicht gebruiken.
Bovendien komt aan de teugel lopen altijd vanaf de achterhand en je hebt niet ieder moment genoeg verzameling/de achterhand zo voor elkaar om je paard voor goed aan de teugel te krijgen. Een bijzetteugel heeft vaak een vaste vorm (ik denk aan standaard touwtje vanaf de singel naar het bit) en houdt daar dus geen rekening mee, maar dwingt vaak alleen een valse knik af.

[Onimmemansje]

Mijn instructrice heeft me wel aanbevolen om een hulpstuk te gebruiken. Niet om Cantaor in en bepaalde houding te wringen maar om tegen te gaan dat hij met zijn hoofd in zijn nek gaat lopen. Daarvoor moest ik een halstertouwtje gebruiken wat ik van de (lage, enkele) neusriem naar de singel moest knopen. Zo kon hij niet zijn hoofd achterlijk hoog gooien en zijn rugspieren verkeerd gebruiken, en hij kan zijn hoofd wel gewoon in de gewone positie houden.
Nu is mijn hoofdstel inmiddels gesloopt, en nu moet ik het met een thiedemann doen. Maar dat ding gebruik ik nauwelijks. Ik reed er vroeger wel mee, en was ik er echt van afhankelijk. Ik denk ook dat het een questie is van hoe je zo'n ding gebruikt. Ik ben nu zover dat ik stiekem al wat aan het afbouwen ben. Canta loopt niet meer met zijn hoofd hoof in de lucht, en hij begint al lekkerder door het hele lichaam te ontspannen.

Ik ben niet met plezier aan de hulpstukken begonnen. Ik ben er ook van overtuigd dat iemand die er mee wil rijden er niet eens mee mag rijden, omdat je het ding dan met opzet gaat gebruiken. Het ding moet je helpen waar nodig, het ding moet het niet doen. Je moet er ook weer vanaf willen, dat moet een streven zijn.

Ik ben niet voor hulpstukken, maar soms is hulp wel handig.

[agness]

ja trea, maar ik ben slecht in engels. en dat is lastig dan vroeg me eigenlijk ook meer af wat jullie zelf vonden.

olga, jij denkt dus dat alle bijzet/hulpteugels slecht zijn?

even voor de duidelijkheid: mij lijken ze ook overbodig, maar vroeg me gewaan af...

[sandra]

Maar onnimansje, zou het niet veel fijner en beter voor je paard zijn als je, als je paard zijn rug zo ontlast, dit op zou lossen met lange lijnen werk, waarbij je zijn rug niet belast maar wél traint, ipv mechanisch te voorkomen dat je paard zijn rug wegdrukt? Ik ben het eens met olga, met hulpteugels pak je je paard zijn stem af.
Als ik zou merken dat Shanna slecht zou lopen onder het zadel zou ik vanaf de grond net zo lang doortrainen tot mn paard mij wel kan dragen zonder zijn rug weg te drukken.
Het feit dat je paard zo zijn hoofd in de lucht gooit vertelt iets aan je. gewoon doorrijden en zijn hoofd begrenzen, klinkt mij als de signalen van je paard negeren.

[trea]

ja trea, maar ik ben slecht in engels. en dat is lastig dan

O, I'm sorry

[wannabe]

Maar als je niet de kennis en de kunde hebt om het zo op te lossen, ben je nog verder van huis.. En er zit verschil in HULPteugels en in DWANGteugels. En ook in hoe je ze gebruikt. En ook waarom, wanneer en eeh.. meer weet ik even niet. Aan de andere kant, als je genoeg kennis hebt om het mét hulpteugel op te lossen zou je het in feite het ook zonder kunnen oplossen. Oh nee dat slaat nergens op. Nouja, ik vind dus niet dat alle hulpteugels slecht zijn, aangezien eigenlijk alles wat je gebruikt daaronder valt (IMO) het gaat er alleen om hoe & waarom je ze gebruikt. Wat een onduidelijk blabla-verhaal, maar jullie snappen 'm vast wel.

[olga]

@ Agness: Ik denk vooral dat het ontzettend moeilijk is een paard correct aan de teugel te laten lopen, zo, dat alle schakeltjes in zijn lijf goed zijn en alles vloeiend doorstroomt. Dan denk ik niet dat een hulpteugel, die je paard aan de voorkant af laat buigen, zo'n effect heeft: een paard kan nog zijn rug vasthouden enz. Er zijn absoluut heel veel verschillende hulpteugels, waarvan ik de precieze werking niet eens altijd snap. ik ga gewoon uit van het touwtje naar singel idee, waarbij je paard zijn nek buigt, zodat de druk op zijn mond minder is/weg gaat. Hierbij ben je niet bezig met het hele lijf van het paard, alleen met het wijken van druk aan de voorkant, zodat zijn nek buigt.

[agness]

@ trea: doesn`t matter:P

@ wannebe: maar welke vallen in jouw ogen onder dwang, en welke onder hulp? ik zou zo geen teugel weten die een paard echt HELPT...

@olga: zo denk ik ook ja.

[wannabe]

Sommigen vallen voor mij automatisch onder dwang, bv touwtjes. Die dwingen het hoofd vooral naar beneden en doen verder niks anders, wat imo totaal geen nut heeft als het paard niet al automatisch goed loopt.
Zowiezo zijn alle hulpteugels in de 'verkeerde' handen altijd dwangteugels en dus verkeerd.
Maar stel, je hebt een paard wat uit gewoonte altijd zijn hoofd hoog draagt en je hebt zelf niet de kunde om het normaal te krijgen.. Dan kan volgens mij het best helpen als je eventjes tijdelijk op een JUISTE manier een slof gebruikt om een paard een beetje duidelijker te maken dat het beneden met zijn hoofd fijner is. Het zal mijn keuze niet zijn, maar als anderen daarvoor kiezen.. prima toch? Zolang ze het paard er niet mee in de krul raggen zie ik daar geen problemen in, 't probleem word dan imo paardvriendelijk en snel opgelost.

[olga]

@ Wannabe: laat ik no zo'n paard hebben. Een STOKnek dat die had toen ik haar kreeg, het was een wonder dat ze niet vastgeroest was in die positie. Ze heeft 17 jaar lang dressuur gereden, maar niet helemaal op de goede manier. Haar ondernek was echt overontwikkeld, ze stond altijd met spanning in haar lijf, rug hol, nek verticaal omhoog. De eerste keer dat ik les kreeg met haar, begonnen we met longeren. Mijn instructeur zei meteen: we longeren zonder bijzet. Wat deed Helianthe, die liep alsof ze met bijzet liep. Nek netjes in de krul, maar haar rug zo stijf als wat, ze viel bijna plat in de bochten. Ik moest gaan longeren en daarbij niet eens veel bijzonders, gewoon haar wat laten lopen in alle vrijheid, zodat ze zelf een lekkere houding kon zoeken. Na een paar weken, liep ze uit zichzelf laag, gestrekte hals en heel ontspannen, rug los.
Ik had haar ook slof om kunnen doen, maar met slof vraag je meestal toch om die krul, het gestrekte daaruit krijgen is moeilijk. Bovendien was ik haar dan toch in een positie gaan dwingen, terwijl ze nu zelf een goede heeft gevonden en dat na 14 jaar lang verkeerd gelongeerd te hebben!! Ik help haar alleen een beetje door soms haar ribben wat weg te drijven (buiging) en verder doet ze het zelf.
Haar onderhals is intussen een stuk minder en zelfs in de wei loopt ze laag met haar nek. Ik ben het met je eens dat je sommige paarden moet laten zien dat hoofd laag fijn is, maar ik denk dat je dat ook op andere manieren voor elkaar kunt krijgen, zonder een slofteugel waarmee je alleen valse buiging in de nek vraagt en de rest van het lijf laat zoals het is.

[sandra]

Inderdaad, dat!
Shanna had toen ik haar kocht een giga-onderhals, waardoor ze moeilijk laag liep.
Maar dit heb ik met heel veel geduld, tijd, aandacht en oefenen tóch voor elkaar weten te krijgen.
nu loopt ze laag niet omdat ze dat van mij geleerd heeft, maar omdat ze dat zélf ontdekt heeft! En ook dus als ik er niet bij ben.

[Onimmemansje]

Mijn instructrice heeft me met hulpstukken (ik wil het ggen teugels noemen, want dat zijn het lang niet allemaal.) laten rijden omdat ik eerst moest leren ontspannen, ieder spiertje onder controle te krijgen. Dat hebben we gedaan door iedere les van het paard af te blijven maar op mezelf te concentreren. Canta zag hierdoor zijn kans schoon in om met een holle rug, en zwiepende balansloze gangen te lopen. Door gebruik te maken van een touwtje namen wij het stukje heel erg hoog van hem af, dus ja, daardoor ook een stukje stem. Maar verder kon hij wel met zijn hoofd alle kanten op. Ik kon daardoor rustig op mezelf letten waardoor ik nu kan voelen welk spiertje hij in zijn rug spant of los laat. Nu kan ik voelen of hij met een holle rug loopt of niet. En als ik hem in zij oude gang weer laat lopen voel ik nu pas hoe balansloos het is en met wat voor holle rug hij loopt. Alleen het stukje verzet (stukje stem) werd ingekort, waarvan ik heb gelleerd te onspannen en te voelen waardoor ik hem nu kan helpen met ontspannen.

Ik heb nu na een paar maanden tijd geen slechte ervaringen met een hulpteugel. Ik ben nu stilletjes aan het afbouwen, en ik ben erg tevreden over het resultaat. MAAR.. Ik wil hiermee niemand aanmoedig om met hulpteugel te rijden. Ze heeft mij ook met hele goed argumenten moeten overtuigen, want eigenlijk ben ik er ook geen voorstander van. Ik weet namelijk nog van mijn vorige ponytje dat het o-zo-makkelijk rijden is met hulpteugel, maar bij verkeerd gebruik zul je er uiteindelijk veel minder resultaat mee hebben. Erger nog je verslechterd de situatie.

[sandra]

Het maar wat jij hierboven zet is een HELE andere motivatie dan je eerste!

ik quote

Niet om Cantaor in en bepaalde houding te wringen maar om tegen te gaan dat hij met zijn hoofd in zijn nek gaat lopen.
...
Zo kon hij niet zijn hoofd achterlijk hoog gooien en zijn rugspieren verkeerd gebruiken, en hij kan zijn hoofd wel gewoon in de gewone positie houden.

En nu zeg je:

Mijn instructrice heeft me met hulpstukken laten rijden omdat ik eerst moest leren ontspannen, ieder spiertje onder controle te krijgen.
...
Ik kon daardoor rustig op mezelf letten waardoor ik nu kan voelen welk spiertje hij in zijn rug spant of los laat.

Dat is iets heel verschillends. Bij de eerste doe je het omdat je denkt dat je je paard daarmee helpt. Bij de tweede omdat het jezelf hielp.
Hoewel ik nogaltijd zoiets heb van: he waarom nou, kan ik je tweede motivatie redelijk volgen. De eerste motivatie nog altijd niet. Dat vind ik nog altijd erg kort door de bocht en gericht op snel resultaat.