Ongevraagd gras snaaien, hoe op reageren? Welke tactiek?

[sterre]

Ik ben erg benieuwd hoe jullie hiermee omgaan en tegenaan kijken!
Zelf ben ik momenteel wat zoekende, omdat Wente vooral tijdens het handpaarden heel graag bermen snoeit, maar nu ook tijdens het wandelen snel vanalles meepakt.

In principe is hier de regel hier tot nu toe dat er niet ongevraagd gesnaaid wordt.
Ten eerste uit veiligheid omdat Bailey alles eet dat groen is, ook alles dat giftig is. Ik wil dus niet dat hij eet zonder te vragen. Daarbij rijd ik hem meestal met bit en met bit kan hij niet eten, dus ook nog een praktische kant.
Wente kan erg hebberig reageren op voedselbeloning zonder cue, en zomaar grazen valt voor haar snel in die categorie. Bij haar loop je dan tegen het verhaal van de vinger die de arm wordt aan.

Dat ging heel lang goed, maar nu het gras op bepaalde plekken al even op mondhoogte staat heeft dat wel een extra moeilijkheidsgraad opgeleverd, vooral met handpaarden, omdat ze regelmatig tóch een mondvol mee kon pakken. Nu probeert ze gewoon of ze ermee wegkomt, niet gek natuurlijk, maar mag ik bedenken hoe ik daarmee omga.
Gewoon 'nee' is een optie, maar met een vierjarige LBE voel ik me al heel snel politie-agentje... oorzaak-gevolg-strategiën werken super bij haar, maar ik kan er zo gauw geen bedenken die ook handpaard-technisch toepasbaar is... ideeën of suggesties hoor ik zeer graag!

Ik heb al geprobeerd haar met wandelen direct een paar rondjes in draf op de circle te sturen zodra ze snaaide. Dat was vooral een heel leuk spelletje, want ze wist niet hoe snel ze moest gaan snaaien om vervolgens cirkeltjes te kunnen gaan draven. Supergezellig, maar niet zo effectief

Wente is LBE/RBE, en in een high-energy state kan ze vrij snel die switch maken heen en weer. Om van RB naar LB te gaan helpt kauwen, en dus eten, haar enórm. Een hap gras op een júist moment kan dus echt enorm waardevol zijn. Maar dan zal ik daar een zéér duidelijke cue en stop op moeten verzinnen, om het praktisch te houden...

Veel dank alvast voor het meedenken, ik kijk uit naar jullie ideeën en inzichten!

[Cora]

Ik heb ook twee van die paarden. En voor mij ( voor hun) heeft het soms ook een meerwaarde, "beloning" of geruststelling.
In principe geldt bij mij de regel: als je gewoon door kunt lopen, mag je een snelle hap nemen, en anders moet je aandraven. ( Floris is erger dan Fido).
Bij ons was het dus ook zo dat Floris gewoon ging stilstaan en dan vrolijk aandraafde.... Nu kan hij het heel goed tijdens het stappen, draven, EN galopperen
Wij gaan ook eigenlijk elke rit wel een keer gewoon stilstaan om ze wat te laten snacken. Dat scheelt ook al wel in hun "hebberigheid".

Maar soms is het nog steeds wel lastig, hoor. Dan voer ik gewoon de fases op, of ga even stilstaan om te oefenen. Dan mag hij een hap, ik zeg bijv toe maar en druk op zijn nek ( meestal niet nodig, hahaha) en moet hij gewoon weer lichtjes aan kunnen stappen, zo niet: hogere fase ( 4) Ze moeten ip toch wel "luisteren"....

[senta]

Ik heb zowel het eten als het stoppen met eten op cue gezet. Die eerste reageert ie prachtig op, de tweede moet ik nogal eens bevestigen.
Het is wel de oplossing denk ik, als ze het goed snapt dan wordt het handpaarden vast praktischer (al heb ik daar zelf geen ervaring mee).
neem als cue voor het eten iets praktisch, een woord dat je weinig gebruikt bv. Zelf zeg ik JA, reuze onhandig. Hoe vaak Moon niet midden in een gesprek opeens het gras in duikt....
Wat ik met Moon ook gedaan heb wandelend maar ook rijdend buiten, is eerst al na een heel klein stukje de cue geven en dat langzaam opbouwen, zodat hij nu weet dat er altijd ergens onderweg een beloning volgt, alleen kan het even duren.

Helaas snackt ondanks dsa ook nog wel eens ongevraagd onderweg, vooral als mijn ef niet helemaal ok is.

[Auky]

Ik heb mijn paarden geleerd dat ritmisch tikken op de schoft betekent dat de neus uit het gras moet. Als ze dan de intentie hebben om ongevraagd te grazen, is het tikken op de schoft voldoende om ze op andere gedachten te brengen
Werkt ook prima bij handpaarden, mits je een stick mee hebt.

[promptertje]

Hier staat op gras eten en er mee stoppen een commando, anders is het eind zoek. Niet luisteren op "stoppen"? Dan begin ik hinderlijk (en dus niet hard) met de stick te tikken. Dat werkt, net als hierboven beschreven

[Marie]

Ik probeer ook duidelijke momenten te hebben waarop het mag (staat dus op commando), en voor de rest mag het gewoon niet. Daar kan ik dan best streng op zijn. Ja, dan ben ik misschien eventjes een stomme politie agent die heel de tijd "nee" zegt maar dat maakt me niet uit. Dit is iets waar ik geen spelletje van wil maken, dat moet gewoon duidelijk zijn, punt. Het is een basisregel en dat staat gewoon niet open voor discussie!
Waar ik wel probeer op te letten is het volgende: als Sofie tijd heeft om te denken aan grazen moet het zijn dat wat we aan het doen zijn nogal saai is... Dus dan probeer ik vooral daar iets aan te doen. Make it interesting! Ik vraag dan iets dat een beetje moeilijker is, gewoon om haar aandacht meer bij mij te hebben dan bij het gras. Soms is het een beetje zoeken wat op dat moment werkt maar meestal is ze het gras al snel vergeten
Als het echt erg is durf ik soms ook wel op dat moment zeggen dat ze even mag grazen. Je merkt het verschil wel tussen honger-grazen en zin-grazen. Als het die eerste soort is laat ik haar liever gewoon eerst 5 of 10 minuutjes grazen, en daarna is het dan ook vaak een stuk beter!

[whoopie]

Bij Whoopie is het ook echt een probleem, die kan vreselijk gefixeerd zijn op gras. Ik zorg altijd dat ze wat hooi heeft gehad zodat ze geen honger heeft in ieder geval. Momenteel met haar op de wei werken is eigenlijk geen doen omdat ik gewoon geen effectieve fase 4 heb, Ik moet het dan heel erg kort houden en veel afwisseling bieden, maar ze kan ook makkelijk in galop op de cirkel en dan steeds een hap eten en weer verder scheuren.
Met buitenrijden betekent het dan toch dat ik op contact moet rijden, en dan nog moet ik opletten dat ze de teugels niet uit mijn handen trekt, met wandelen of fietsen vind ik het dan makkelijker om het touw van de buitenkant van een gewoon halster onder de kin door, door het andere oog aan de zijkant te laten lopen, dan vraag ik haar veel makkelijker uit het gras

[Hästli]

Hier ook zowel eten als stoppen op cue. Dan wil ik eerst dat ze contact zoeken en m'n hand aanraken en als ik dan "grasjes" zeg, dan mogen ze. Ze vragen ook regelmatig zelf of ze mogen eten als ze wat lekkers zien, dan tikken ze met hun neusje al heel lief mijn hand aan. Dat vind ik een fijn patroon, bij honger eerst contact zoeken ipv uit contact het eten najagen.

Om te stoppen zeg ik "hoog" en als ze daar heel snel op reageren, krijgen ze een koekje (of soms meteen weer toestemming voor meer grasjes) dit motiveert ze goed om licht te blijven. Mochten ze het "hoog" toevallig even "vergeten" zijn, dan tap ik steeds een beetje steviger op de schoft tot ze hoog doen.

Al wandelend laten eten doe ik niet meer, dat is voor ons juist geen succes. M'n RB-i van nature wordt er zeer gestressd van: wel willen eten maar dan ook steeds bij moeten draven, die legt zichzelf veel teveel druk op. En m'n extrovertje wordt er veel te baldadig van en dan vergeet ze al snel heel nog wat meer regels. Gewoon af en toe wat duidelijke pauzes.

Bij fietsen en handpaarden ben ik er nog een beetje strenger in, dan wordt er ook niet zomaar gesnuffeld aan dingen op de weg. Dan is het eind zoek, want dan werd ik een beetje TE vaak bijna van m'n fiets of paard getrokken omdat er ineens eentje op de rem ging om een plastic zakje te proeven
Ik zorg dan wel dat het patroon er eerst wandelend er weer heel goed in zit en dat ik ze fietsend of handpaardend net kort genoeg houd zodat ik het kan voorkomen, anders behalen ze toch nog winst, want dan ben ik nou eenmaal minder flexibel.

[sterre]

Dank voor al jullie verhalen en ervaringen, leerzaam én ook heel leuk om te lezen! Het is in ieder geval herkenbaar zo te lezen


Wente gaat gelukkig niet op de rem om rustig te gaan staan eten. Het snaaien gaat echt in heel erg snel in beweging, ze neemt afentoe een snelle snoekduik de grasjes in, of doet gewoon 'toevallig' haar mond open als er een tak met smakelijke blaadjes op hoofdhoogte langskomt, maar ze loopt wel gewoon door.
Als ik haar vraag om te stoppen met eten doet ze dat ook keurig, maar ze is zo snel dat ze dan al wel een mond vol heeft.
Ze reageert over het algemeen juist ook echt lichtop druk, komt ook zo weer mee als ze het touw voelt, maar wel met uitstekend gras aan alle kanten zeg maar.

Haar laten eten vind ik voor het handpaarden geen eerlijke optie, omdat Bailey dat niet kan als hij een bit in heeft (hij krijgt echt nog geen grasje weg) en het ook niet mag, omdat hij nog minder plantenkennis heeft dan ik en geen onderscheid maakt tussen giftig en niet-giftig. Om dat te voorkomen heb ik het zomaar bermen snaaien onderweg dus maar helemaal afgeschaft, tenzij we uitgebreid gaan picknicken ergens.

In principe staat het 'rustig ergens grazen' en 'stoppen met eten' best oké op cue/commando, maar in de praktijk oefenen we (veel) vaker het niet-eten dan het wel eten.... Hmm, interesting! Denk dat ik daar maar eens mee aan de slag ga. Meer momenten dat ze wél mogen eten, maar ook met een duidelijke cue, om te beginnen bij het wandelen.
Floor, jou manier vind ik ook mooi! Slim, zo'n extra bridge, en wat lief dat ze het komen vragen!

[saar]

Pup heeft tijdens de ritjes met m'n dochter besloten dat alle groen onderweg voor haar is. Onder zadel is het weg nu (twee keer duidelijk over geweest), maar handpaarden in stap Door de duinen is het bijna niet te voorkomen. Dan laat ik Pup voor me lopen, heb ik meer zicht op haar en het geeft haar meer "taak" zodat ze minder bezig is met haar eigen plan.

[Marja]

Hoe kan het dat Bailey niet kan eten met bit in?
Wat voor bit/neusriem gebruik je dan?
Ik heb nog nooit een paard gezien dat met bit niet kan eten...!

(Overigens snap ik wel dat je hem onderweg niet wilt laten eten hoor, alleen snap ik niet waarom hij het niet zou kunnen..?)

[sterre]

Marja en Saar, jullie ook dank voor jullie reacties!

Marja, Bailey heeft dat altijd gehad. Hij krijgt eten gewoon niet goed weg met een bit in zijn mond. Hij heeft een relatief dikke tong, ik denk dat dat ermee te maken heeft.
Ik rijd zonder neusriem, met een ongebroken trens of een kimblewick op de lichtste stand (zo min mogelijk hefboom), omdat Bailey de tongvrijheid van dat bit erg prettig vindt.
Met het laatste bit kan hij overigens wel een enkele spriet snaaien en eten, maar in principe doe ik het bit gewoon uit als het pauze-tijd is.

[Marja]

Is het dan überhaupt wel fijn voor Bailey om met een bit te lopen?
Als dat zijn mond zó opvult dat hij er niet meer door kan eten, dan zit het toch aardig vol binnenin, met het risico dat het bit tegen het verhemelte aankomt, zeker als je er eentje gebruikt met tongvrijheid.

[sterre]

Ik snap je idee.
Bailey loopt echter prima met een bit. Hij neemt het makkelijk aan en kan er ook goed mee ontspannen. Hij heeft een heel duidelijke mening over (van)alles en hij geeft zelf juist aan dit bit/deze bitten prettig te vinden zitten. Zou dat niet zo zijn of zou hij er niet goed mee lopen zou ik uiteraard naar een oplossing zoeken.

[Marja]

Oh dat is wel heel praktisch ja, een paard dat zijn mening zo duidelijk uit!